by Qianye Zhenxiong หัวเราะเยาะและพูดอย่างประชดประชัน
อาจารย์ชาวญี่ปุ่นที่อยู่รอบๆ ก็หัวเราะเยาะเช่นกัน
เพียงคำพูดยั่วยุเพียงไม่กี่คำก็สามารถทำให้คุณติดกับดักและเข้าไปอย่างเชื่อฟังได้ ไม่ใช่คุณหลัวอู่จี้ที่สับสน หรือเป็นคนอื่น ๆ ที่กำลังสับสน?
มีเพียงหลัวเฉินเท่านั้นที่ไม่สนใจเลย ในทางกลับกัน เขากลับมอง Qianye Zhenxiong ราวกับว่าเขาเป็นคนโง่
มีเค้าของความเยาะเย้ยอยู่ที่มุมปากของเขา
จากนั้นลัวเฉินก็ยกฝ่ามือขึ้นอย่างช้า ๆ!
“ปัง!”
ได้ยินเสียงตบดังๆ ตบเข้าที่หน้าของ Qianye Zhenxiong โดยตรง
เสียนเย่ เจิ้นซีอองเซหลังจากถูกหลัวเฉินตบ จากนั้นเขาก็กลับมามีสติขึ้น ปิดหน้าครึ่งหนึ่งด้วยความตกใจ และจ้องไปที่ลัวเฉินอย่างว่างเปล่า
“คุณกำลังจะตายบนดินแดนญี่ปุ่นของพวกเรา!”
“คุณกล้าดียังไงมาต่อยฉันต่อหน้าปรมาจารย์ชาวญี่ปุ่นมากมายขนาดนั้น”
“ตีทำไมล่ะ” Luo Chen มองไปที่ Qianye Zhenxiong อย่างยั่วยุ
“คุณกล้าได้ยังไง!” เสียงตะโกนอันดังลั่นทำให้กระจกที่อยู่รอบๆ แตกกระจายทันที บรรพบุรุษของตระกูล Qianye มีสีหน้าข่มขู่ และมองไปที่ Luo Chen ด้วยสายตาที่เย็นชา
“คุณยังคิดว่าที่นี่คือประเทศจีนอยู่อีกไหม?”
“มาเผชิญหน้ากับพวกเราสิ คุณลัวอู่จิน กล้าดีอย่างไรถึงได้เย่อหยิ่งและชอบสั่งการเช่นนี้” บรรพบุรุษของตระกูล Qianye ดุด่าอย่างเย็นชา
“โอ้ กระดานใหญ่เหรอ?”
“แล้วถ้าเป็นบอร์ดใหญ่ล่ะ?” หลัวเฉินถามกลับ
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ฉันทำให้คุณลัวอู่จี้ต้องตายที่นี่ได้นะ!” ชายชราแห่งตระกูล Qianye มีพลังงานที่ผันผวนไปทั่วร่างกายของเขา ราวกับว่าเขาพร้อมที่จะดำเนินการเมื่อใดก็ได้
และไม่เพียงเขาเท่านั้น ยังมีคนอีกสี่คนที่มีความผันผวนทางพลังงานคล้ายกับบรรพบุรุษของตระกูลชิบะก็ลุกขึ้นยืนด้วย
เมื่อคนเหล่านี้ย้ายไปแล้ว นายที่เหลือก็เตรียมการย้ายเช่นกัน
Qianye Zhenxiong ปิดหน้าของเขาและเช็ดเลือดออกจากมุมปากของเขา
“ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วหรือยัง?” Qianye Zhenxiong ชี้ไปที่ปรมาจารย์รอบๆ ตัวเขา
“ตอนนี้คุณเข้าใจแล้วว่าคุณโง่แค่ไหน?” ชิบะ เจิ้นเซียง คำราม แต่ด้วยท่าทางเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา
“หยุดซะนะทุกคน!”
ทันใดนั้น เสียงคำรามอันดุร้ายยิ่งขึ้นก็ดังขึ้น ราวกับว่ามีลมกระโชกแรงพัดเข้ามาโดยตรง!
เมื่อทุกคนหันไปมอง พวกเขาก็เห็นชายชราสวมกิโมโนเดินมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
ทุกคนมีสีหน้าตกใจ
โทกุงาวะ คิตามอน ผู้เป็นบรรพบุรุษผู้โด่งดังของตระกูลโทกุงาวะ!
คนๆ นี้นี่ตัวใหญ่จริงๆ แม้แต่ชายชราอย่าง Qianye Zhenxiong ก็ยังต้องให้หน้ากับเขาบ้าง
อาจกล่าวได้ว่าตระกูลโทคุงาวะเป็นตระกูลที่มีอำนาจครอบคลุมท้องฟ้าได้ด้วยมือเดียวในประเทศญี่ปุ่น!
แต่ทุกคนต่างมองไปที่โทคุงาวะ คิทามอน ที่กำลังเข้ามาด้วยความโกรธและความสับสน
บรรพบุรุษของตระกูลชิบะส่งคนไปแจ้งแก่ตระกูลโทคุงาวะโดยเฉพาะ เพื่อให้ตระกูลโทคุงาวะส่งคนไปล้อมและปราบปรามหลัวอู่จิด้วยกัน
และโทกุงาวะ คิทามอน ในฐานะผู้นำของตระกูลโทกุงาวะในโอบัน ควรจะได้ทราบข่าวและเข้ามาปิดล้อมและปราบปรามลัวอู่จิ ทำไมพระองค์จึงคำรามใส่พวกเขา?
“พี่เป้ยเหมิน คุณหมายความว่ายังไง?” บรรพบุรุษของตระกูล Qianye ถามด้วยความสับสน
เหล่าปรมาจารย์ที่อยู่ที่นั่นก็มองไปที่ประตูโทคุงาวะเหนือด้วยความสับสน
โดยเฉพาะชิบะ ชิเงโอะ!
“คุณหมายความว่าอย่างไร?”
“พวกคุณทุกคนในครอบครัวชิบะเป็นพวกหมูเหรอ?” โทคุงาวะ คิตามอน เริ่มด่าทอ ใช้ถ้อยคำหยาบคาย และไม่แสดงความเมตตาใดๆ เลย
“พี่เป่ยเหมิน เจ้าทำเกินไปแล้ว ไม่ว่าข้าจะพูดอย่างไรก็ตาม…”
“เงียบปากซะ!” โทกุงาวะ คิตามอน ตะโกนตรงไปที่บรรพบุรุษของตระกูลชิบะ
“ใครวะ ใครกันที่คิดไอเดียโง่ๆ ที่จะพาหลัวอู่จิมาที่ญี่ปุ่น?” โทคุงาวะ คิตามอน ดุด่าตรงๆ ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
“น้องจูเนียร์เอง!” Qianye Zhenxiong ยังคงดูสับสน
“ป๋า!” โทกุงาวะ คิตามอน ยกมือขึ้นและตบชิบะ เจิ้นเซียง จนเขาล้มลงกับพื้น!
“คุณเป็นหมูสัสๆ เหรอ?” โทกุงาวะ คิทามอน โกรธมากจนปอดของเขาแทบจะระเบิด
“โทกุงาวะ คิตามอน คุณกำลังทำอะไรอยู่?” บรรพบุรุษของตระกูลชิบะก็โกรธเช่นกัน คุณเข้ามาตะโกนและด่าเขา และแม้กระทั่งตีรุ่นน้องของเขา ซึ่งทำให้เขาเสียหน้า!
ฉันกำลังทำอะไรอยู่
“ผมอยากถามคุณว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?” โทกุงาวะ คิทามอน จ้องมองบรรพบุรุษของตระกูลชิบะ
“พวกเราก็ต้องฆ่า Luo Wuji ที่นี่ก่อน แล้วก็เอากะโหลกคริสตัลจากเขาไป!” บรรพบุรุษของตระกูลชิบะพูดอย่างตรงไปตรงมา “อ๋อ งั้นครอบครัวชิบะของคุณนี่แม่งโคตรหมูเลย ตอนที่ฉันมาที่นี่ ฉันคิดว่าคุณไม่รู้ว่าเขามีกะโหลกคริสตัลอยู่ในมือ แต่กลายเป็นว่าคุณรู้เรื่องนี้ต่างหาก!” โทกุงาวะ คิตามอน มองไปที่บรรพบุรุษของตระกูลชิบะ ชายชราทั้งสองคนมีพฤติกรรมเผชิญหน้ากันมาก
รู้สึก.
“คุณหมายความว่าอย่างไร?” ปรมาจารย์ Qianye ขมวดคิ้ว รู้สึกเลือนลางว่าดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างอื่นอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้
“คุณกล้าถามได้อย่างไรว่ามันหมายถึงอะไร” โทคุงาวะ คิตามอน ดุด่าตรงๆ
“ทุกอย่างที่คุณทำในครอบครัวชิบะมันโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ?” โทคุงาวะ คิตามอน ไม่สามารถช่วยแต่อยากจะสาปแช่ง
“ขณะนี้ ยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติกว่าร้อยรายกำลังตามหาหัวกะโหลกคริสตัล เมื่อหัวกะโหลกคริสตัลถูกเปิดเผย ยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติกว่าร้อยรายจะมารวมตัวกันที่เมืองต้าบัน คุณต้องการเห็นผลลัพธ์อย่างไร” โทกุงาวะ คิตามอน คำราม
อะไร
ยักษ์ใหญ่นานาชาติกว่าร้อยรายกำลังตามหาหัวคริสตัล?
ปรมาจารย์ Qianye เหงื่อแตกพลั่กทันที ผู้อาวุโส Qianye ได้ทราบจากคุณยาย Tianhuan ว่า Luo Wuji เป็นเจ้าของกะโหลกคริสตัล สำหรับเรื่องอื่นๆ คุณยายเทียนฮวนเก็บปากไว้และไม่ยอมเปิดเผยรายละเอียดมากนักแก่ผู้อาวุโสเฉียนเย่ เธอเพียงเน้นย้ำซ้ำๆ ว่าเธอไม่ควรให้คนอื่นรู้
เขาซึ่งเป็นยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติรู้ว่าหลัวอู่จีมีกะโหลกคริสตัลอยู่ในมือ!
แต่ตอนนี้ละ?
ยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติมากกว่าร้อยรายกำลังตามหาหัวคริสตัล
ยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติเป็นเพียงคำทั่วไป และความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งระหว่างพวกเขานั้นก็ยิ่งใหญ่มาก ตัวอย่างเช่น อาจารย์หนานชานยังถูกเรียกว่ายักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติด้วย แต่เมื่อเทียบกับฟีนิกซ์ดำเองและราชาหมาป่าและคนอื่นๆ ความแตกต่างในด้านความแข็งแกร่งนั้นยิ่งใหญ่มาก!
ดังนั้น บรรดาผู้เชี่ยวชาญยักษ์ใหญ่ระดับนานาชาติจึงมีอยู่ไม่น้อย เมื่อเกิดการต่อสู้ที่แท้จริงขึ้น ไม่ต้องพูดถึงกระดานใหญ่ ญี่ปุ่นทั้งหมดอาจจมลง!
ทันใดนั้น บรรดาปรมาจารย์ที่อยู่ที่นั่นทุกคนก็เหงื่อแตกพลั่กกัน ตอนนี้หลัวหวู่จี้ไม่เพียงแต่เป็นมันฝรั่งร้อนๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นระเบิดเวลาอีกด้วย!
เมื่อ Qianye Zhenxiong ได้ยินข่าวนี้ เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ
ไอคิวของเขานั้นสูงมากจริงๆ และเขาเข้าใจทันทีว่า Luo Wuji เป็นผู้กระทำสิ่งนี้โดยตั้งใจอย่างแน่นอน
“คุณทำมันโดยตั้งใจเหรอ?” แม้ว่าเขาจะยืนยันแล้ว แต่ Qianye Zhenxiong ก็ยังอดถามไม่ได้
“ฮ่าๆ สมองมันก็ดีนะ แต่เสียดายที่คุณไม่มีมัน!” หลัวเฉินหัวเราะเยาะ
ประโยคนี้ทำให้ใบหน้าของ Qianye Zhenxiong ซีดและเขียวทันที
แท้จริงแล้วเขาพ่ายแพ้ในครั้งนี้ด้วยการเล่นตลก
และเขาก็โดนหลอกจนตาย!
เป็นที่ชัดเจนว่า Luo Wuji มีแผนนี้มานานแล้ว และเขายังกระตือรือร้นที่จะไปญี่ปุ่นด้วย
ผลก็คือ ชิบะ เจิ้นเซียงเองกลับโง่ถึงขั้นไปยั่วคนอื่นและขอให้พวกเขามา
ตอนนี้มันดีแล้ว พวกมันมาแล้ว
แต่ตอนนี้ญี่ปุ่นกำลังตกอยู่ในอันตราย
โดยพื้นฐานแล้วนี่คือเทพเจ้าแห่งโรคระบาด ใครเจอจะโชคร้าย!
“ฉันคิดว่าพวกเขาพูดถูกที่เรียกคุณว่าหมู” หลัวเฉินยิ้มเยาะอย่างเย็นชาอีกครั้ง
“หลัวอู่จี้!” เสียนเย่ เจิ้นซีอองคำรามด้วยความโกรธ
“ป๋า!” หลัวเฉินโบกมือและตบเขา! “คุณสามารถเรียกฉันว่าหลัวหวู่จี้เมื่อไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการไหม”