by นับจากช่วงเวลาที่เขาหมดสติ เย่เฉิน ไม่รู้ว่าเขาหลงทางในพื้นที่ว่างเปล่ามานานแค่ไหนแล้ว
จนกระทั่งดวงตาของเขามีแสงจาง ๆ ปรากฏขึ้นในทันใด
ในขณะนี้พร้อมกับแสงสลัว ๆ นอกจากนี้ยังมีความเจ็บปวดอย่างรุนแรงและความรู้สึกของการไร้อำนาจอย่างสุดขีด
ความรู้สึกไร้เรี่ยวแรงนี้ไม่สามารถทำให้เขาลืมตาได้
ในไม่ช้าเขาก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกห่อหุ้มด้วยความอบอุ่น ความรู้สึกอุ่น ๆ นี้บรรเทาความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทั่วร่างกายของเขาในระดับหนึ่ง
หลังจากนั้นเขาก็พบว่าความรู้สึกอบอุ่นกำลังผลักดันให้เขาลอยขึ้นไป อ่านนิยายแปล
หลังจากนั้น เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยอุทานว่า “พี่เย่เฉิน!”
เสียงเรียกนี้ค่อยๆ ฟื้นฟูการมองเห็นของเย่เฉิน
เมื่อชายผู้อ่อนแอลืมตาขึ้นและเห็นคนตรงหน้าอย่างชัดเจน เขาก็ตกตะลึง!
เพราะทันใดนั้นเขาก็ค้นพบว่าสาวสวยตรงหน้าเขากำลังแช่ตัวอยู่ในสระน้ำพุร้อน เผยให้เห็นเพียงไหล่ที่มีกลิ่นหอม กลายเป็น หลิน ว่านเอ๋อ ผู้ลึกลับ!
เย่เฉิน ตกใจทันที! ฉันรู้สึกราวกับว่าฉันกำลังฝันถึงความฝันที่เป็นไปไม่ได้และไร้เหตุผล และฉันไม่สามารถบอกได้ว่าฉันตายหรือมีชีวิตอยู่
หลิน ว่านเอ๋อ มองดูท่าทางตกใจของ เย่เฉิน ยิ้มหวาน ๆ และพูดเบา ๆ ว่า “พี่ชาย เย่เฉิน ว่านเอ๋อ ไม่กลัว คุณกลัวอะไร”
เย่เฉิน มองเธอด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก ฉันถูกจับตัวไป ผงะ ฉันรู้สึกเพียงว่าความเจ็บปวดรุนแรงทั่วร่างกายของฉันหายไปในพริบตา
นอกจากนี้ ในใจลึก ๆ ของเขายังมีภาพลวงตาที่อธิบายไม่ได้ว่าหลายปีจะเงียบสงบ
เขาพึมพำอย่างช่วยไม่ได้ “ให้ตายเถอะ ฉันคงตายไปแล้ว… แต่ถ้าฉันตาย ฉันคงตาย ทำไมฉันถึงเห็น หลิน ว่านเอ๋อ?
เธอไม่ควรตายด้วยใช่ไหม? ไม่เข้าท่า… ฉันบอกเธอตรงๆ ชัดๆ อยู่โรงเรียนจริงๆ…
หลังจากพูดแบบนี้ เปลือกตาของ เย่เฉิน ก็กลายเป็นเปรี้ยว และเขาก็อดไม่ได้ที่จะหลับตาลงอีกครั้ง
ทันทีหลังจากนั้น เย่เฉิน รู้สึกงุนงง มือบอบบางคู่หนึ่งกอดและประคองเขาจากรักแร้ของเขาอย่างแรง
จากนั้นร่างกายของฝ่ายตรงข้ามก็แนบชิดกับเขาเอง
เขารู้สึกได้ด้วยซ้ำว่าที่อวบอิ่มนุ่มนิ่มสองแห่งตรงหน้าอีกฝ่ายกำลังเกาะอยู่ที่หน้าอกของเขา
แต่ในเวลานี้ อีกฝ่ายยังคงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะยกเขาขึ้นจากความอบอุ่น
ในขณะที่เขาเกือบถูกยกขึ้นจากน้ำ เย่เฉินลืมตาขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเห็นว่าผู้หญิงข้างๆ เขายังคงเป็น หลิน ว่านเอ๋อ เย่เฉิน ที่สับสนอดไม่ได้ที่จะพึมพำ “เกิดอะไรขึ้น… คุณก็ตายแล้วเหมือนกันเหรอ?”
หลินว่านเอ๋อรีบพูดว่า “พี่เย่เฉิน คุณ ยังไม่ตาย นี่คือ ว่านเอ๋อ ที่จะอาศัยอยู่!”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ดูเหมือนเขาจะถูกฟ้าผ่าในทันที และเขามองไปรอบ ๆ ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง และเขาตกใจมากจนพูดไม่ออก มัน!
เขายังจำได้ว่าทันทีที่ ฉางเซิงโป กลายเป็นระเบิดนิวเคลียร์ของมนุษย์ เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดสติไปในทันที
ฉันคิดว่าฉันจะต้องตายอย่างแน่นอน แต่ฉันไม่ได้คาดคิดเลยว่าเมื่อฉันลืมตาขึ้น ฉันก็ปรากฏตัวขึ้นในสระน้ำพุร้อนในลานบ้านอีกหลังของ หลิน ว่านเอ๋อ และถูก หลิน ว่านเอ๋อ ลากออกมาจากสระน้ำพุร้อน เอ้อ เปล่า!
หลิน ว่านเอ๋อ เห็น เย่เฉิน ทันใดนั้นก็ลืมตาขึ้น ใบหน้าสวยของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงที่หลังหูทันที เธอรีบพูดว่า “พี่ชาย เย่เฉิน อย่ากังวลไป คุณปลอดภัยอย่างแน่นอนที่นี่ ถ้าคุณมี หากมีคำถามใดๆ อยู่ในห้อง หว่านเอ๋อจะอธิบายให้คุณฟัง!”
เย่เฉินรู้สึกว่าสมองของเขาอ่อนล้าไปหมด และเขาไม่สามารถเข้าใจตรรกะได้เลย
ในเวลานี้ จู่ๆ เขาก็จำได้ว่า หลิน ว่านเอ๋อ มาที่ จินหลิง ด้วยตัวตนของ หลิน เสี่ยวว่าน แต่หลังจากเห็นเขา เธอก็เรียกตัวเองว่า ว่านเอ๋อ ต่อไป
แม้ว่าจะมีความแตกต่างเพียงคำเดียวระหว่าง เสี่ยวว่าน และ ว่านเอ๋อ สำหรับ เย่เฉิน ความหมายนั้นไม่ธรรมดา!
เขารู้สึกหนาวที่หลังแทบจะในทันที และถามอย่างอ่อนแรงแต่ตกใจ “ไม่…คุณ…คุณจำฉันได้ไหม!”
หลิน ว่านเอ๋อ พยักหน้าและในขณะที่จับ เย่เฉิน ที่อ่อนแออย่างหนักเพื่อเดินไปที่ห้องส่วนตัว เธอพูดเบา ๆ ว่า “พี่ชาย เย่เฉิน ช่วยชีวิต ว่านเอ๋อ ในยุโรปเหนือ ว่านเอ๋อ ไม่กล้าลืม!”
หัวใจของ เย่เฉิน เต็มเปี่ยม แห่งความวุ่นวาย! เขาพึมพำว่า “ทำไม… ทำไมยังจำได้… เป็นไปได้ไหมว่าท่าน เป็นพระด้วย?”
บรรยายซะเห็นภาพเลย
ว่านเอ่อหน้าแดงอีกแย้ววว