by เย่เฉินกล่าวอีกครั้ง: “ประการที่สอง วันนี้ ลูกน้องของคุณทุกคนรู้จักตัวตนของฉันแล้ว ฉันเป็นคนค่อนข้างต่ำต้อย และไม่ชอบให้ตัวตนของฉันถูกเปิดเผย ดังนั้นจึงมีเหตุผลที่คนเหล่านี้จะถูกปิดปาก .”
ทันทีที่เย่เฉินพูดแบบนี้ น้องชายทุกคนในที่เกิดเหตุก็ตกใจกลัว และหลายคนก็อยากจะวิ่งหนี แต่ในเวลานี้ ร่างที่ประตูก็เหวี่ยงคนที่อยากจะวิ่งหนีออกไป
ยืนอยู่ที่ประตูเป็นนายพลห้าดาวจาก วังว่านหลง วัน โพจุน ขอให้เขาเฝ้าประตูเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครถูกปล่อย
เมื่ออยู่กับเขาเพียงลำพัง พวกอันธพาลตัวน้อยเหล่านี้ไม่มีโอกาสหลบหนีเลย ผู้คนจำนวนมากได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการถูกชกทันทีที่พวกเขาวิ่งไปที่ประตู
ในเวลานี้ เย่เฉิน พูดอย่างเย็นชา: “ทุกคนที่ตั้งใจจะหลบหนี ฆ่าพวกเขา!”
ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ไม่มีใครในที่เกิดเหตุกล้าแสดงท่าทีเลินเล่อ
สมาชิกหงเหมินมากกว่าร้อยคนคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตา
เย่เฉิน มองไปรอบๆ เป็นเวลาหนึ่ง และพูดเสียงดัง: “ฉันพูดไปแล้ว! ฉันให้โอกาส หง หยวนซาน ที่จะมีชีวิตอยู่ และฉันก็ให้โอกาสคุณที่จะมีชีวิตอยู่ได้ แต่ถ้าคุณไม่หวงแหน อย่า อย่าโทษฉันเลย เย่เฉินที่หยาบคาย หายไปแล้ว!”
ทุกคนตกใจจนเงียบไม่กล้าพูด
ในเวลานี้ เย่เฉินกล่าวว่า “คืนนี้ข้าจะจัดการให้เจ้าขึ้นเรือ และทุกคนจะไปซีเรียเพื่อทำงานในวังว่านหลง ถ้าเจ้าประพฤติตัวดี ข้าจะให้เจ้ากลับมาในอีกสิบปี แต่ถ้าใครก็ตาม ตั้งใจจะหนี ยังยิงเพื่อฆ่า!”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ก็น้ำตาไหล
ไปซีเรียแบบเท่ๆ สักสิบปี? !
พวกอันธพาลเหล่านี้ที่กลั่นแกล้งตลาดในวันธรรมดาจะทนกับอาชญากรรมแบบนั้นได้อย่างไร
ยิ่งกว่านั้น เมื่อพวกเขาออกจากเกาะฮ่องกง พวกเขาไม่ได้ตดแม้แต่น้อย นับประสาภายใต้คำสั่งของวังว่านหลง มีผู้คนนับหมื่นในวังว่านหลง และไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาสามารถจ่ายได้
เมื่อถึงเวลานั้นก็จะตกเป็นทาสที่ถูกกดขี่ข่มเหง
เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับจากฝูงชน เย่เฉินจึงพูดกับวันโพจุน: “โพจุน เพราะพวกเขาได้รับหนทางที่จะมีชีวิตอยู่ แต่พวกเขาไม่ยอมรับมัน งั้นก็ฆ่าพวกเขาให้หมดและไม่ทิ้งใครไว้!”
วันโพจุนพยักหน้าโดยไม่ลังเลและพูดว่า “ลูกน้องเชื่อฟัง!”
คราวนี้ พวกลูกครึ่งตกใจกลัว และพวกเขาก็เริ่มที่จะหวั่นไหวทีละคน และพวกเขาเอาแต่ร้องไห้ให้ข้ายอมรับ
เย่เฉินเห็นว่าพวกเขารับใช้ดังนั้นเขาจึงถาม วัน โพจุน: “คราวนี้มาที่วังว่านหลง กี่คน”
วันโพจุน รีบพูด: “คุณเย่ มีคน 180 คนมาที่ วังว่านหลง และส่วนใหญ่ซุ่มอยู่ใกล้บ้านของสมาชิกหลักของแก๊งใหญ่บนเกาะฮ่องกง”
หง หยวนซาน ยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อได้ยินเรื่องนี้: “ปรากฎว่าวังว่านหลง ได้จัดตั้งการซุ่มโจมตีรวมถึงสมาชิกหลักทั้งหมดของแก๊งใหญ่บนเกาะฮ่องกง เย่เฉิน นี้ … จะทำอย่างไรใน ท้ายที่สุด อะไรนะ! เขาเป็นเจ้านายของวังว่านหลง แล้ว เขายังคงอยากได้พื้นที่สามในสามของเอเคอร์นี้อยู่ในมือของแก๊งเกาะฮ่องกงหรือไม่!”
ในเวลานี้ เย่เฉิน มองไปที่ หง หยวนซาน และพูดว่า “หง หยวนซาน คุณแก่แล้ว ฉันจะมีมนุษยธรรมมากขึ้น และฉันจะไม่ปล่อยให้คุณไปซีเรีย ดังนั้นฉันจะให้คุณอยู่ที่เกาะฮ่องกงและยังคงเป็น ปรมาจารย์หงเหมิน”
เมื่อ หง หยวนซาน ได้ยินเรื่องนี้ เขาก็ก้มหน้าด้วยความประหลาดใจและพูดว่า “ขอบคุณ คุณเย่ ที่ยกมือขึ้น ขอบคุณ คุณเย่ ที่ยกมือขึ้น!!”
เย่เฉิน เยาะเย้ย: “ไม่ต้องกังวล ฉันจะให้คุณอยู่ใน หงเหมิน และฉันมีงานให้คุณ”
หง หยวนซาน รีบพูดว่า “คุณเย่ กรุณาพูดด้วย!”
เย่เฉินกล่าวว่า: “ฉันต้องการให้คุณระดมทุน 10 พันล้านดอลลาร์สหรัฐสำหรับ วังว่านหลง ในอีก 10 ปีข้างหน้า!”
“หมื่นล้าน!?” หง หยวนซาน รู้สึกถึงฟ้าร้องดังสนั่น และร้องไห้: “คุณเย่ ทรัพย์สินทั้งหมดภายใต้ผู้ใต้บังคับบัญชารวมกันได้มากถึง 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ คุณปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาบริจาคทั้งหมด คุณทำได้อย่างไร เพิ่มมันในสิบปี หมื่นล้าน…”
เย่เฉิน ชี้ไปที่ จง หยุนซิว ข้างๆเขาและพูดเบา ๆ “คุณยังมีบุตรทูนหัวลูกกตัญญูอยู่หรือไม่”