by พูดจบก็ชี้ไปที่กู่ชิวอี้และพูดกับอันฉีซาน “พ่อครับ นี่คุณกู่ เธอเป็นตุ๊กตาที่พี่สาวผมสั่งให้เฉินเอ๋อในตอนนั้น คุณรู้เรื่องนี้ไหม”
หญิงชราที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดเช่นกันว่า “ฉีซาน คุณจำสิ่งที่ฉันบอกคุณก่อนหน้านี้ได้ไหมเฉิงซีบอกฉันตอนที่ชางอิงมีพี่ชายที่ดีมาก และให้กำเนิดลูกสาวที่อายุน้อยกว่าเล็กน้อย เฉินเอ๋อ ทั้งสองครอบครัวจัดเบบี้คิสให้ลูก”
อันฉีซานพยักหน้า: “ฉันจำได้… ฉันจำได้…”
เขาพูดด้วยสีหน้างุนงง: “แต่… แต่เฉินเอ๋ออายุแค่แปดขวบในปีนี้…เขา…เขามีคู่หมั้นตัวโตขนาดนี้ได้ยังไง… …”
เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของพวกเขาก็เศร้าทันที
ในขั้นต้น ทุกคนคิดว่าชายชราได้รับความช่วยเหลือจากเม็ดยาวิเศษ และบางทีโรคอัลไซเมอร์ก่อนหน้านี้ก็รักษาได้ด้วยยาเม็ดวิเศษ
แต่ทันทีที่เขาได้ยินว่าเฉินเอ๋ออายุเพียงแปดขวบ เขาก็ตระหนักได้ทันทีว่าความทรงจำของเขายังคงอยู่ในขณะที่ลูกสาวคนโตของเขา อันเฉิงฉี ประสบอุบัติเหตุ
ดังนั้น อันฉงชิวจึงสำลัก: “พ่อครับ คุณไม่รู้หรือว่าแม่และเราทั้งคู่แก่แล้ว?”
จากนั้น อันฉีซานก็เข้าใจ และเขาก็โพล่งออกมาด้วยความตื่นตระหนก: “คุณ…คุณเป็นอะไรไป? ฮุ่ยหยิน, ฉงซิว, ไคเฟิง…ทำไมคุณถึงแก่ขึ้นทุกที”
อย่างไรก็ตาม เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ อัน จ้าวหนาน และ อัน โยโย่ และพูดด้วยความตื่นตระหนก “พวกเขา…พวกเขาคือ…”
อัน ฉงซิว กลั้นน้ำตา ดึง อัน จ้าวหนาน และ อันโยโย่ ต่อหน้าเขาและแนะนำ: “พ่อ! นี่คือ จ้าวหนาน นี่คือ โยโย่ พวกเขาก็โตขึ้นเช่นกัน…ไม่ใช่ก่อนหน้านี้ วัยรุ่นและวัยยี่สิบ สาวน้อย!”
ใบหน้าของ อัน ฉีซาน เต็มไปด้วยความสงสัย และเขาก็พึมพำ “นี่…เกิดอะไรขึ้น…”
อันฉงชิวรีบพูดว่า: “พ่อ! ยังไม่ 20 ปีที่แล้ว… พี่สาวและพี่เขยของฉันหายไป 20 ปีแล้ว… เฉินเอ๋อก็หายตัวไป 20 ปีเช่นกัน.. …”
อัน ฉีซานถามอย่างไม่เชื่อ: “เจ้าพูดอะไร! เจ้าบอกว่าเฉิงซีจากไป 20 ปีแล้ว?!
“ใช่…” อันฉงชิวชี้ไปที่ใบหน้าของเขา: “พ่อครับ ปีนี้ผมอายุห้าสิบปี…”
อันฉีซานตกตะลึงครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็โกรธจัดและตะโกนอย่างโกรธเคือง: “ขยะเพียบ ยี่สิบปีผ่านไป ไม่พบเฉินเอ๋อ! เจ้าขอให้ข้าพบเฉิงฉีหลังจากข้าตายได้อย่างไร? ฉันอธิบายให้เฉิงฉีฟังได้ไหม !”
ฝูงชนเงียบไปครู่หนึ่ง
ในเวลานี้ไม่มีใครรู้วิธีตอบคำถามของชายชรา
เป็นหญิงชราที่ร้องไห้และพูดว่า “ฉีซาน ทุกคนมองหา เฉินเอ๋อ, ฉงซิว, ไคเฟิง, จ้าวหนาน และ โยโย่ และแม้กระทั่งคุณกำลังมองหาพวกเขา แต่พวกเขาก็มองหาเขาอยู่เสมอ ฉันทำได้ แต่ไม่พบที่อยู่ของเฉินเอ๋อ…”
สีหน้าของอันฉีซานเริ่มเจ็บปวด เขาจึงปิดหน้าและพูดว่า “มันเป็นความผิดของฉัน…มันเป็นความผิดของฉันเอง!”
หญิงชรารีบจับมือเขาและสะอื้นไห้: “ฉีซาน คุณโทษตัวเองมา 20 ปีแล้ว และในที่สุดก็กลับมาจากประตูนรก หยุดทรมานตัวเองเสียที คราวนั้นไม่ใช่ความรับผิดชอบของคุณ… …”
อันฉีซานส่ายหัวเบา ๆ จากนั้นเขาก็จำบางอย่างได้ มองดูกู่ชิวอี้อย่างตื่นเต้น พยายามลุกขึ้นนั่ง และโพล่งออกมา: “สาวน้อย…คุณ…คุณบอกว่าคุณเป็นคู่หมั้นของเฉินเอ๋อ… แล้วเจ้า…เจ้าพบเฉินเอ๋อหรือไม่!”
กู่ซิวอี้ เห็นว่าชายชราเพิ่งเดินผ่านประตูนรก และกังวลอย่างมากเกี่ยวกับที่อยู่ของ เย่เฉิน ในเวลานี้ และไม่อยากโกหกเขาจริงๆ
แต่เมื่อเธอนึกถึงคำอธิบายของ เย่เฉิน เธอทำได้เพียงพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ฉันขอโทษคุณปู่… เรายังไม่พบที่อยู่ของพี่ชาย เย่เฉิน เลย”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ความตื่นเต้นในดวงตาของ อัน ฉีซาน ก็หรี่ลงอย่างมาก
เขาอดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาร้อนรนสองบรรทัด สำลักและกล่าวว่า “ข้าเป็นปู่ ไม่พบที่อยู่ของเฉินเอ๋อมาหลายปีแล้ว แต่เมื่อมาถึงประตูนรก ข้าได้รับการช่วยเหลือจากคู่หมั้นของเฉินเอ๋อ…ละอายใจ …ละอายใจ…”
มาอีก 2 ตอนก็ยังดี
ขออีก2 ตอนนะครับ กำลังมัน
ขอบคุณมากครับ
ถ้าอยากอ่านเยอะๆ พยายามอย่าคอมเม้น พิมพ์อะไร เพราะยิ่งคอมเม้นเยอะก็แสดงถึงคนติดตามเยอะ เวปเขาทำธุรกิจโฆษณา เขาได้เงิน ได้รับค่าจ้าง เขาก็จะดึงเก็บค่อยๆปล่อยทีละ2ตอน4ตอน แต่ถ้าไม่เ้นอะไรเลยเวปอยากได้ค่าโฆษณาอยากให้คนติดตาม เขาจะขยันปล่อยจำนวนตอนให้มากเพื่อให้คนมาติดตามเยอะๆ ผมอ่านเวปนี้มานานตั้งแต่ปล่อยวันละ4ไม่เคยลด มาตอนหลังทำเวปดีขึ้นโฆษณาก็หลากหลายมากขึ้น มีคนมาเม้นเยอะ ก็ปล่อยจำนวนตอนน้อยลง บางวันไม่ปล่อยเลยก็มี ดังนั้นอ่านอย่างเดียว ไม่ต้องเม้นไดๆ
ไม่เกี่ยวกับการอัพตอนค่ะ นิยายนี้แปลมาจากภาษาอังกฤษ เราเคยไปตามอ่าน คือ เว็บนี้แปลมาไวมากนะคะ อังกฤษอัพแปบเดียว เว็บนี้แปลมาแล้ว คนอัพไม่ใช่คนเขียนนิยายนะเราว่า ส่วนเรื่องคอมเม้น เรามองว่าเป็นการให้กำลังใจผู้แปล มากกว่า
สนุกมากครับ รอติดตามต่อครับ
สนุกมากครับ
สนุกชวนให้ติดตาม แต่น้อยไปหน่อย ฟิลแบบกินไม่อิ่มแล้วมันขาดตอนอ่ะ ช่วยลงเพิ่มอีกหน่อยคร่า
ทุกวันนี้เหมือนคนติดยาแล้ว วันไหนไม่ได้อ่านต่อเหมือนจะลงแดง 5555 ขอบคุณ ขอบคุณย
ใกล้จบแล้วแน่เลยออกทีละน้อย ลุ้นตลอด