by ถนนบนภูเขานั้นยากต่อการเดิน พวกเขาไม่รู้ว่าเดินมานานแค่ไหนแล้ว ในตอนที่หยี่ เชียนจินและเหอ จื่อซินแทบจะหมดแรงแล้ว หยี่ เชียนจินก็พลาดก้าวหนึ่ง ร้องกรี๊ด และไถลลงทางลาดไปด้านข้าง
โชคดีที่เหอซื่อซินคว้ามือของอี้เฉียนจินไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง ซึ่งทำให้เธอไม่ล้มลง
อย่างไรก็ตาม เสียงกรีดร้องที่อี้เฉียนจินเพิ่งส่งออกมา เช่นเดียวกับเสียงของเขาที่ไถลลงมา จะต้องถูกผู้ลักพาตัวค้นพบอย่างแน่นอน หากพวกเขาอยู่บริเวณใกล้เคียง!
เฮ่อซิ่นจับมือของหยี่เฉียนจินแน่นและในที่สุดก็ดึงหยี่เฉียนจินขึ้น ก่อนที่ทั้งคู่จะหายใจทัน พวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งเข้ามาหาพวกเขาและเสียงโกรธเกรี้ยวของผู้ลักพาตัว
“เสียงเมื่อกี้ดังมาจากทางนี้ เด็กสาวสองคนนั้นคงวิ่งหนีไม่ไกลหรอก!”
“รีบตามหาพวกเขาให้เจอ! ถ้าพวกเขาหนีออกมาได้ เราจะเดือดร้อนแน่ ไม่เพียงแต่เราจะไม่ได้เงินเท่านั้น แต่เรายังจะต้องติดคุกด้วย!”
“รีบๆ รีบๆ เข้า!”
หยี่เฉียนจินและเหอซื่อซินมองหน้ากัน รู้ดีว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดที่พวกเขาต้องทำในตอนนี้คือการหลบหนีให้หมดจด มิฉะนั้น หากพวกเขาถูกจับโดยพวกคนร้ายอีกครั้ง ก็ยากที่จะบอกได้ว่าชะตากรรมของพวกเขาจะเป็นอย่างไร
เด็กสาวสองคนกำลังวิ่งเล่นอยู่ในภูเขาและป่าไม้ ในขณะที่คนร้ายที่ตามพวกเธอมาก็เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
ทันใดนั้น ผู้ลักพาตัวคนหนึ่งก็พูดว่า “ฉันเห็นพวกมัน วิ่งมาทางนี้ รีบตามพวกมันมา!”
ผู้ลักพาตัวเร่งฝีเท้า แต่เหอ ซิ่นซิน และ ยี่ เฉียนจิน หายใจไม่ออกและหมดแรงไปแล้ว
ในขณะนี้ เหอซื่อซินเห็นรูเล็กๆ ที่ถูกปกคลุมด้วยหญ้าและต้นไม้ รูนี้ใหญ่พอที่คนจะซ่อนตัวได้และซ่อนอยู่มาก
ในเวลาเดียวกัน เสียงและเสียงฝีเท้าของผู้ลักพาตัวก็ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ และเหอซื่อซินก็ผลักยี่เฉียนจินลงไปในช่องเล็ก ๆ ทันที
“เสี่ยวจิน ฟังฉันนะ คุณซ่อนตัวอยู่ที่นี่และอย่าออกมา ฉันจะพาพวกเขาออกไป จากนั้นคุณพยายามหากำลังเสริม ถ้าเราสองคนวิ่งหนีด้วยกัน สุดท้ายแล้วไม่มีใครหนีรอดไปได้!” เหอ ซิซินกล่าว
หยี่ เชียนจิน กังวล “มันทำได้ยังไง!” ทุกคนรู้ว่าสิ่งที่อันตรายที่สุดคือการล่อคนลักพาตัวออกไป ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็เหนื่อยล้าทางร่างกายอยู่แล้ว เฮ่อ จื่อซิน จะวิ่งเร็วกว่าคนลักพาตัวพวกนั้นได้อย่างไร?
เกือบแน่ใจว่าจะโดนจับได้!
และถ้าเขาถูกจับได้ ผลที่ตามมา…หยี่เฉียนจินแทบไม่กล้าจินตนาการถึงเรื่องนี้
“พี่ชายของฉันเป็นคนก่อเรื่องวุ่นวายนี้ ส่วนคุณถูกกล่าวหาอย่างบริสุทธิ์ใจ! โอเค หยุดพูดมากแล้วรีบหนีไปซะ!” เฮ่อซื่อซินพูดขึ้น และไม่รอให้หยี่เฉียนจินพูด เขาวิ่งหนีไปทางตรงข้ามอย่างรวดเร็ว
ดวงตาของหยี่เฉียนจินเต็มไปด้วยน้ำตา เธอรู้ว่าสิ่งที่เหอซื่อซินพูดนั้นถูกต้องที่สุด วิธีเดียวที่คนทั้งสองจะมีโอกาสเอาชีวิตรอดได้ก็คือต้องแยกกันวิ่งหนี
หากคน 2 คนวิ่งไปด้วยกัน มีโอกาสโดนจับพร้อมกันสูงมาก!
เมื่อเห็นว่าคนร้ายกำลังไล่ตามไปในทิศทางของเหอจื่อซิน อี้เฉียนจินจึงปีนออกจากถ้ำเล็กๆ และวิ่งลงจากภูเขาอย่างสิ้นหวัง เธอต้องการหาใครสักคนมาช่วยซิสเตอร์จื่อซิน!
ตอนแรกเธอไม่สามารถช่วยพ่อแม่ของเซี่ยวหยวนได้และทำให้เซี่ยวหยวนหายตัวไป นี่เป็นความเสียใจและความเจ็บปวดในใจของเธอมาโดยตลอด ดังนั้นตอนนี้เธอต้องไม่ปล่อยให้ซิสเตอร์จื่อซินต้องเจอกับปัญหาไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม!
หยี่ เชียนจินไม่รู้ว่าเธอวิ่งมานานแค่ไหนแล้ว จนกระทั่งเธอเห็นร่างที่คุ้นเคย นั่นก็คือ… พี่ชายคนที่สองของเธอ!
น้ำตาของหยี่ เฉียนจิน ไหลออกมาอย่างกะทันหัน และเขาเกือบจะคลานไปหาหยี่ เฉียนฉี “พี่ชายคนที่สอง รีบไปช่วยซิสเตอร์ ซิซิน เร็วเข้า คนลักพาตัวหลายคนกำลังไล่ตามเรา ซิสเตอร์ ซิซินไปนำคนลักพาตัวพวกนั้นออกไปเพื่อให้ฉันหนีได้!”
สีหน้าของหยี่ เฉียนฉี เปลี่ยนไป และเขากล่าวว่า “ระวังไว้ ตระกูลหยี่จะมาถึงเร็วๆ นี้!” หลังจากนั้น เขาก็ไล่ตามไปในทิศทางที่หยี่ เฉียนจิน ชี้
มีบางอย่างเกิดขึ้นกับรถของตระกูลอีและ GPS ก็ได้รับความเสียหาย ตระกูลอีจะต้องพบสิ่งผิดปกติอย่างแน่นอน ดังนั้นคนในตระกูลอีจะต้องพูดแบบนี้แน่นอน ยี่เฉียนฉีไม่ได้พูดแบบนี้อย่างไม่ใส่ใจ!
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com