by ในขณะนี้ ร่างกายของเสี่ยวไป๋เปื้อนเลือดของพวกอาชญากรจนแดงก่ำแล้ว ในขณะนี้ เสี่ยวไป๋กำลังกระโดดขึ้นจากไหล่ขวาของเด็กชายที่วิ่งไปที่ประตูลานบ้าน และหมอกเลือดก็พุ่งออกมาจากด้านหลัง คนที่อยู่ข้างหลังล้มลงกับพื้นโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ และมีเลือดพุ่งออกมาจากข้างคอของเขาพร้อมกับเสียงนกหวีดที่แหลมคม
เมื่อสักครู่ เซียวไป๋กัดข้อมือของเด็กชายที่จ่อปืนไปที่เซียวหยา ทันทีที่มันตกลงบนพื้น มันก็กระโดดขึ้นเหมือนสปริงและกระโจนใส่เด็กชายอีกคนที่กำลังวิ่งไปที่ประตู เล็บยาวบนกรงเล็บขวาที่ส่องแสงเย็นเฉียบทะลุคอของเด็กชายราวกับแสงวาบของสายฟ้าในทันทีที่มันกระโดดข้ามหน้าเด็กชาย จากนั้นร่างของมันก็ล้มลงบนไหล่ของเด็กชาย และมันมองขึ้นและไปรอบๆ ด้วยแสงสีแดงในดวงตาของมัน
ในแสงสลัวของพลบค่ำ พื้นและกำแพงทางเข้าลานบ้านเต็มไปด้วยเลือดสีแดงเข้ม คนร้ายหลายคนที่ถูกยิงเสียชีวิตที่ทางเข้าลานบ้านนอนหงายอยู่บนพื้นโดยไม่ขยับตัว ในเวลานี้ หวัง เถี่ยเฉิงได้รีบวิ่งไปที่ประตูพร้อมกับเจ้าหน้าที่ของเขาและหัวหน้าหมู่ที่สอง เขาชูปืนขึ้นและมองเข้าไปในประตู จากนั้นตะโกนอย่างเคร่งขรึมว่า “ใส่กุญแจมือพวกเขาและพาพวกเขาออกไป!”
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่ปราบปรามยาเสพติดสองนายที่ยืนอยู่ข้างนอกปีกข้างกำลังดึงสุนัขตำรวจที่กำลังกัดพวกอันธพาลในสนามไปทางปีกข้าง ในขณะนี้ สุนัขตำรวจสังเกตเห็นเงาสีขาวกำลังวิ่งเข้ามาที่ประตูอย่างเงียบๆ และทันทีนั้น ดวงตาของมันก็เผยให้เห็นถึงความกังวลอย่างมาก ขาทั้งสี่ของมันเคลื่อนไหวถอยหลังอย่างสุดกำลัง หากตำรวจสองนายไม่ดึงเชือกรอบคอมันอย่างแน่นหนา มันคงวิ่งหนีถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก
ตำรวจ 2 นายรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสุนัขตำรวจ จึงดึงสุนัขตัวนั้นขึ้นมาอย่างแรงแล้วมองไปที่ประตู จากนั้นก็เห็นลูกแมวสีขาวตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาในห้องอย่างดุร้าย มีคนร้ายหลายคนนอนอยู่หน้าประตู ร่างกายเปื้อนเลือดเต็มตัว
ทันใดนั้น ลำแสงสีแดงสดก็พุ่งออกมาจากประตูลาน และพุ่งตรงไปที่สุนัขตำรวจและห้องทั้งสองห้องด้านหลัง! สุนัขตำรวจที่ตกใจกลัวอยู่ดีๆ ก็เห็นลำแสงสีแดงสดใสนี้ มันตกใจจนหันหัวไปทางห้องด้านข้างทันที จากนั้นก็เห่าเสียงดัง “วู้ วู้ วู้” เจ้าหน้าที่ปราบปรามยาเสพติดทั้ง 2 นายตกใจมาก พวกเขาหันกลับมาทันทีและกำลังจะยกอาวุธในมือไปที่ช่องเก็บยา
“ปัง ปัง ปัง” เสียงปืนดังขึ้นจากห้องด้านข้างอย่างกะทันหัน และตำรวจปราบปรามยาเสพติด 2 นายที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ล้มลงไปด้านหลังเพื่อตอบโต้ สุนัขตำรวจที่อยู่ข้างๆ พวกเขาส่งเสียงคำรามใส่เสียงปืนที่ดังมาจากบ้าน หลุดจากเชือกและพุ่งเข้าไปในห้องด้านข้างทันที!
ขณะที่สุนัขตำรวจกระโจนออกไปอย่างโกรธจัด เสียงปืนก็ดังขึ้นในบ้านหลายนัด สุนัขตำรวจที่กระโจนขึ้นไปแล้วส่งเสียงร้องออกมาทันทีและตกลงสู่พื้นจากอากาศ
เป็นเซียวไป๋ที่ยิงลำแสงสีแดงออกมา ด้วยกรงเล็บข้างเดียว มันตัดเส้นเลือดแดงของนักเลงข้างใต้ จากนั้นก็ตกลงบนไหล่ของนักเลงและมองขึ้นไปที่ลานบ้าน จากนั้นมันก็กระโดดขึ้นจากไหล่ของนักเลงที่ตกลงมาและตกลงบนไหล่ของเซียวหยาที่พุ่งเข้าไปในลานบ้าน
ขณะที่เซี่ยวไป๋กำลังจะลงจอดบนไหล่ของเซี่ยวหยา จู่ๆ ก็มีแสงสีแดงสดใสปรากฏขึ้นจากดวงตาทั้งสองข้างของมันที่เรืองแสงสีแดงจางๆ ขาที่ยาวทั้งสี่ข้างที่ขดตัวอยู่ใต้ร่างของมันยืดออกลงมาและเตะไหล่ของเซี่ยวหยาอย่างแรง และร่างของมันพุ่งไปที่ห้องด้านข้างราวกับลูกศร!
เซียวหยา หลิงหลิง และคนอื่นๆ ต่างตกตะลึงเมื่อเห็นแสงสีแดงพุ่งออกมาจากดวงตาของเซียวไป๋! พวกเขาตะโกนพร้อมกัน “ซ่อน!” ในเวลาเดียวกัน เซียวหยาก็ยกปืนขึ้นไปที่ช่องด้านข้าง และกระสุนปืนหลายนัดก็พุ่งออกมาจากปืนพกของพวกเขาพร้อมเสียงหวีดหวิว
จากนั้นเซียวหยาก็รีบวิ่งไปที่กำแพงลานบ้าน หลิงหลิง หวู่เซว่อิง และเหวินเหมิงบนกำแพงลานบ้านต่างก็เหนี่ยวไกปืนหลายครั้งที่กระจกห้องปีก จากนั้นก็กระโดดลงมาจากกำแพงราวกับสายฟ้า หลังจากที่พวกเขาลงสู่พื้น พวกเขาก็รีบกลิ้งไปที่ห้องด้านข้าง
ในขณะนี้ เซียวไป๋พุ่งทะลุกระจกหน้าต่างห้องออกมาด้วยเสียงดังเหมือนอุกกาบาต และพุ่งตรงเข้ามาในห้อง จากนั้นก็มีเสียงกรีดร้องแหลมสูงว่า “อา…” ดังขึ้นจากในห้องที่มืดสลัว
ในขณะนี้ เซียวหยาและอีกสามคนได้กลิ้งไปที่บันไดด้านนอกห้องปีก หลังจากได้ยินเสียงกรีดร้องจากภายในบ้าน พวกมันหลายคนก็กระโดดขึ้นจากพื้นและวิ่งไปที่ประตูและหน้าต่างของห้องปีกพร้อมกับยกปืนขึ้น เจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารติดอาวุธจำนวนหนึ่งที่อยู่บริเวณใกล้เคียงก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมยกปืนขึ้น
เซียวหยาและหลิงหลิงรีบวิ่งไปที่ประตู เซียวหยายกเท้าขวาขึ้นและเตะประตูอย่างแรงจนเกิดเสียงดัง ทั้งสองจึงยืนทั้งสองข้างของประตูและเล็งปืนไปที่ห้องที่มืดสลัว ในเวลานี้ Wu Yingying และ Wen Meng ก็ล้มลงใต้หน้าต่างเช่นกัน และทั้งสองก็ยกปืนขึ้นและเล็งไปที่ห้องที่มืดสลัวผ่านหน้าต่างที่แตก
ในเวลานี้ หัวหน้าหน่วยรบที่สองและเจ้าหน้าที่ฝ่ายเสนาธิการสองคนข้างๆ หวาง เถี่ยเฉิง ได้ปิดกั้นหวาง เถี่ยเฉิงไว้ข้างหลังแล้ว หัวหน้าหน่วยรบที่สองและเจ้าหน้าที่ฝ่ายเสนาธิการก็รีบวิ่งไปที่ห้องปีกพร้อมกับปืนพกในมือ เมื่อพวกเขาไปถึงประตู พวกเขาก็รีบยกปืนขึ้นและรีบวิ่งเข้าไปในห้องที่เซียวหยาเตะเปิดออกอย่างกล้าหาญ
ในขณะนี้ เซียวหยาและคนอื่นๆ มองเห็นได้ชัดเจนว่าในมุมมืดของห้อง มีเงาดำกระตุกๆ นอนอยู่บนพื้น ร่างของเซียวไป๋กำลังกระโดดขึ้นจากร่างของอีกฝ่าย มีรูมืดๆ อยู่ที่มุมห้องถัดจากเงาดำ เซียวไป๋กระโดดขึ้นจากเงาดำแล้วรีบวิ่งเข้าไปในรูมืดๆ ที่อยู่ข้างๆ
เมื่อเซียวหยาเห็นว่าเซียวไป๋กำลังจะรีบวิ่งเข้าไปในถ้ำอันตรายเพียงลำพัง เธอก็ตกใจและตะโกนอย่างรุนแรงไปทางด้านในบ้าน “เซียวไป๋ กลับมา!” ก่อนที่เธอจะพูดจบ เซียวไป๋ที่รีบวิ่งไปที่ปากถ้ำแล้วก็มีแสงสีแดงวาบในดวงตาทันใดนั้นก็หันหลังกลับและวิ่งออกจากบ้านตามด้วยเสียงคำราม
เซียวหยาและหลิงหลิงที่ยืนอยู่ที่ประตูตกตะลึง! พวกเขาสัมผัสได้ถึงอันตรายจากการกระทำและเสียงคำรามของเซี่ยวไป๋แล้ว ทั้งคู่วางปืนลงพร้อมกันและยื่นมือออกไปคว้าเสื้อเกราะยุทธวิธีของหัวหน้าหน่วยที่สองและเจ้าหน้าที่ฝ่ายเสนาธิการที่เพิ่งบุกเข้ามา พวกเขายกเท้าขวาขึ้นและเตะราวกันตกข้างประตูอย่างแรง ทั้งสองคนคว้าเสื้อเกราะยุทธวิธีอันแข็งแกร่งที่ด้านหลังของหัวหน้าหน่วยที่สองและเจ้าหน้าที่ฝ่ายเสนาธิการแล้วกระโดดถอยหลังพร้อมตะโกนว่า “ซ่อน!” ในเวลาเดียวกัน ตอนนี้พวกเขาสามารถได้กลิ่นไหม้จางๆ ในจมูกของพวกเขาแล้ว!
นอกหน้าต่างนั้น วู่หยิงหยิงและเหวินเหมิงก็เห็นร่างของเซี่ยวไป๋วิ่งไปพร้อมๆ กัน ใบหน้าของพวกเขาก็แสดงความกังวลขึ้นมาทันที พวกเขารีบดึงไกปืนสองครั้งที่รูมืดๆ ในมุมห้อง ปิดกั้นเซี่ยวหยาและคนอื่นๆ ที่ประตูเพื่อถอยหนี จากนั้นก็รีบนั่งยองๆ ใต้หน้าต่าง
เมื่อเซียวหยาและเซียวไป๋เพิ่งออกจากประตูห้องปีกเมื่อมีเสียงระเบิดดังขึ้นจากภายในห้อง ตามมาด้วยเงาสีดำผสมกับกลุ่มฝุ่นที่พุ่งออกมาจากภายในห้อง
ทันทีที่เซียวหยาและหลิงหลิงลงสู่พื้นพร้อมกับจับหัวหน้าฝูงบินที่สองและเจ้าหน้าที่ฝ่ายเสนาธิการหวางเอาไว้ พวกเขาก็ปล่อยมือทันทีและกลิ้งไปด้านข้าง จากนั้นพวกเขาก็นอนลงบนขั้นบันไดนอกปีก รีบถอดปืนไรเฟิลจู่โจมที่ถืออยู่ ดึงสลักด้วย “เสียงดัง” จากนั้นก็ยืดปากกระบอกปืนออกจากใต้ขั้นบันไดและเล็งไปที่ประตูที่กำลังพ่นควันออกมา!
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com