by “โอเค เชิญเลย”
หลังจากพูดสิ่งนี้แล้ว เขาก็หันหลังและกลับไปหาเฉินผิง โดยไม่เต็มใจที่จะแลกเปลี่ยนคำพูดสุภาพที่เป็นเท็จกับอีกฝ่ายอีกต่อไป ในความคิดของเขา การพูดคุยกันตลอดทั้งวันนี้ไม่มีความหมาย และเขาไม่แม้แต่จะอยากพูดอะไรกับคนคนนี้เลย
เมื่อเห็นท่าทางเฉยเมยของรอนนี่ เฉินปิงก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
“หากคุณต้องการต่อสู้กับมนุษย์ปลาน้ำลึก คุณต้องจำไว้ว่าต้องไม่แพ้”
“เมื่อคุณแสดง คุณต้องแสดงอย่างเต็มที่ อย่าให้ใครเห็นว่าคุณกำลังแสดง”
เฉินผิงพูดกับรอนนี่อย่างจริงจัง
กระต่ายก็พยักหน้าแรงๆ อยู่ข้างๆ เขาด้วย เมื่อพูดถึงเรื่องการแสดงไม่มีใครเป็นมืออาชีพมากกว่าเขากระต่าย
จู่ๆ โรเนียนก็รู้สึกกดดันเล็กน้อย
“โอ้ไม่นะ แมลงวันพวกนั้นมาอีกแล้ว…”
ในขณะนี้ โรเนียนไม่สามารถช่วยอะไรได้นอกจากขมวดคิ้ว เขาจ้องมองกลุ่มหัวหน้าครอบครัวที่กำลังเดินมาหาเขาไม่ไกล โดยมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
“กลุ่มคนพวกนั้นคงอยากซื้อไวน์ของเราแน่!”
เขาไม่ต้องการขายไวน์ให้กลุ่มคนนี้
ไม่ต้องพูดถึงว่าการดื่มเหล้าจะช่วยให้เขามีกำลังใจได้มากขนาดไหน เดิมทีเขาเป็นคนติดเหล้า ถ้าเขาขายมันทั้งหมดเขาจะดื่มอะไร?
“หลานชาย เรากลับมาอีกแล้ว!”
“ดูเหมือนวันนี้คุณจะอารมณ์ดีนะคะ ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่นเมื่อคืนนี้หรือเปล่าคะ”
ทุกคนวิ่งเข้ามาด้วยความเป็นห่วงและอยากจะซักถามถึงสถานะของกันและกัน
เฉินผิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะไปที่ด้านข้าง คนพวกนี้มีพฤติกรรมหน้าไหว้หลังหลอกจริงๆ
แน่นอนว่าทุกคนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่พวกเขาต้องรอจนถึงตอนนี้จึงจะมาแสดงความกังวล
ถ้าเขาเป็นห่วงสถานการณ์ของอีกฝ่ายจริง ๆ เขาคงจะรีบไปหาเขาทั้งคืน
“คุณสามารถถามหยุนฉีหมิงเกี่ยวกับสถานการณ์ของตระกูลหยุนได้ด้วยตนเอง อย่ามากวนฉันที่นี่”
ทัศนคติของโรเนียนไม่เป็นมิตรมากนัก แม้ว่าเมื่อวานนี้เขาจะทำธุรกิจบางอย่างแต่เขาไม่ได้ขอร้องให้พวกเขาซื้อมัน
ในไม่ช้า โรเนียนก็กำจัดกลุ่มคนนี้ทิ้งและมุ่งตรงไปยังสถานที่จัดการแข่งขันเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขัน ในเวลานี้ เฉินผิงก็ได้จัดการให้ลูกน้องของเขาไปยังสนามรบด้วย
เขามีสาวกอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเขาจำนวนมากมาย และไม่ง่ายเลยที่จะจัดเตรียมให้กับพวกเขาทั้งหมด
“แปลกจริงๆ นะ ตอนนี้มนุษย์ปลาน้ำลึกคนนั้นอยู่ที่ไหน ทำไมเขาถึงยังไม่ปรากฏตัวเสียที”
“พวกเขาหวาดกลัวหรือ? หรือว่าพวกเขาไม่มีความรู้สึกเรื่องเวลาเลย ดังนั้นพวกเขาจะพลาดการต่อสู้ครั้งต่อไป? ถ้าเป็นอย่างนั้น มันคงน่าเสียดาย!”
กระต่ายกำลังกระโดดไปรอบๆ เขาด้วยสีหน้าสับสน สงสัยว่าคนพวกนี้จะไปที่ไหน
ในตอนที่การแข่งขันกำลังจะเริ่มต้น เหล่านักตกปลาน้ำลึกก็มาถึงในที่สุด
พวกเขาไม่เคยมีมาตรฐานคำจำกัดความของการรับรู้เวลาเลย
หลายครอบครัวที่อาศัยอยู่ที่นี่มักทำธุรกิจกับพวกเขา จึงคุ้นเคยกับการดำเนินการไม่ตรงเวลาของกลุ่มคนเหล่านี้
“ตอนนี้ทุกคนมาถึงแล้ว เรามาเริ่มการต่อสู้อย่างเป็นทางการกันเถอะ ฉันเชื่อว่าหลายๆ คนจะสนใจการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึงนี้มาก”
จู่ๆ หญิงสาวบอบบางก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน เธอมีลักษณะเหมือนเป็นพิธีกร
เมื่อกระต่ายเห็นรูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนั้น มันก็ยิ้มทันทีเหมือนหมู
“ผู้หญิงคนนี้สวยมาก สวยกว่าที่ฉันจินตนาการไว้มาก”
กระต่ายไม่เคยมีความคิดเห็นมากนักเกี่ยวกับผู้หญิงมนุษย์
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงตรงหน้าเขากระตุ้นความอยากรู้ของแรบบิทอย่างสมบูรณ์
“อะไรนะ คุณยังสนใจผู้หญิงคนนี้อยู่อีกเหรอ?”
เฉินผิงมองดูหญิงสาวคนนั้นแล้วไม่พบสิ่งพิเศษใดๆ เกี่ยวกับเธอเลย
และมันก็ยากที่จะบอกว่าอีกฝ่ายหน้าตาดีแค่ไหน ฉันบอกได้แค่ว่าเขาไม่ได้ขี้เหร่
เฉินผิงส่ายหัว เขาไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ โดยสรุปกระต่ายตัวนี้อาจมีรูปลักษณ์ที่สวยงามเป็นของตัวเอง
เฉินผิงเพียงพาผู้คนรอบข้างเขาเข้าร่วมการแข่งขันอย่างเงียบๆ นอกจากนี้ รอนนี่ก็ได้มาที่สำนักงานทะเบียนอย่างรวดเร็วเพื่อจับฉลากตามแผน เขาอยากรู้ว่าคู่ต่อสู้คนแรกของเขาจะเป็นใคร
เดิมทีกลุ่มนักตกปลาน้ำลึกกลุ่มนี้วางแผนที่จะสร้างปัญหาให้กับเฉินผิงทันทีที่พวกเขามาถึง แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมาช้าเกินไป และพลาดโอกาสดีๆ ในการจับฉลากไป
ฉะนั้นไม่ว่าอีกฝ่ายจะจับฉลากได้ใครก็ตาม ก็ต้องยอมประนีประนอมกันไป