by จริงๆ แล้วเฉินผิงชอบเซียงจื่อฉีมาก เด็กสาวคนนี้ชอบเรียนรู้เกี่ยวกับการฝึกฝนและพยายามศึกษาอย่างหนักจนเฉินผิงรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าเธอ
เฉินผิงคิดว่าอีกฝ่ายกำลังหาทางแก้แค้นให้กับพ่อแม่ของเขา เขาจึงไม่เคยปกปิดสิ่งใดเลย และสอนทุกสิ่งแก่เซี่ยงจื่อฉีอย่างจริงจัง
ไม่นาน ทั้งสองก็คุยกันเป็นการส่วนตัว ในเวลานี้ ใบหน้าของอาตงแสดงอาการหึงหวงออกมา เขาไม่คาดคิดว่าเซียงจื่อฉีจะตกหลุมรักคนอื่นและตกหลุมรักเฉินผิง
สายตาที่ Xiong Ziqi มอบให้ Chen Ping นั้นเหมือนกันทุกประการกับสายตาที่เขามอบให้เขาเมื่อครั้งนั้น มันคือความบูชาและชื่นชมต่อบุรุษผู้แข็งแกร่ง
เมื่ออาตงคิดว่าเขาจะต้องสูญเสียเซียงจื่อฉีไปภายในเวลาเพียงไม่กี่วัน เขาก็เกิดอาการซึมเศร้าอย่างมาก
หยู ชิงหลิงก็สังเกตเห็นอารมณ์ผิดปกติของอาตงเช่นกัน ความอยากรู้แวบหนึ่งปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยู ชิงหลิง สงสัยว่าอีกฝ่ายเป็นอะไรไป
“อาดง คุณไม่เป็นไรนะ ดูคุณน่าเกลียดจัง ไม่สบายหรือเปล่า หรือว่าตกใจกับการจู่โจมของคนตกปลาเมื่อกี้”
เมื่อเห็นว่าบอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอมีท่าทางไม่สบายใจ หยูชิงหลิงก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาและแสดงความกังวลของเธอ
แต่หยูชิงหลิงไม่คาดคิดว่าคำพูดของเธอจะทำลายความมั่นใจในตัวเองของอาตงอย่างสิ้นเชิง
“ฉันจะไปกลัวสิ่งพวกนั้นได้ยังไง คุณคิดจริงๆ เหรอว่าฉันเป็นผู้แพ้”
“หรือในความคิดของคุณ เฉินผิงเป็นคนเดียวเท่านั้นที่จะไม่กลัวสิ่งนี้ และคนอื่นๆ ล้วนเป็นแค่เศษขยะในบรรดาขยะ”
หลังจากได้ยินเช่นนี้ หยูชิงหลิงก็ตกตะลึงอย่างมาก เธอไม่คาดคิดว่าอาตงจะเผชิญหน้ากับเธออย่างรุนแรงเช่นนี้
“ไม่ใช่แบบนั้น ฉันแค่ต้องการสนใจคุณ”
ในความทรงจำของหยู ชิงหลิง อาตงเป็นพี่ชายที่อ่อนโยนมาโดยตลอด และไม่เคยพูดกับเธอด้วยท่าทีเช่นนั้น สิ่งนี้ทำให้หยู ชิงหลิงรู้สึกสูญเสียเล็กน้อย
อาดงขมวดคิ้วและไม่พูดอะไรมากนัก เขาหันหลังแล้วเดินไปที่อื่น ราวกับว่าเขาไม่อยากพูดอะไรอีก
เมื่อเห็นอาตงเป็นแบบนี้ หยูชิงหลิงก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวๆ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงโกรธมากขนาดนั้น แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อาตงก็เป็นพี่ชายของเธอเช่นกัน และเธอต้องดูแลอารมณ์ของอาตง
ทุกคนต่างก็มุ่งหน้าสู่ที่ที่ชาวเล่ยหยูอยู่ด้วยความคิดของตนเอง ชาวประมงเหล่านี้รู้ดีอยู่แล้วว่าจะมีคนมาจัดการกับพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงได้เตรียมการไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ
เมื่อพวกเขามาถึงหนองบึง กลุ่มนักตกปลาก็โผล่หัวขึ้นมาจากหนองบึงอย่างรวดเร็ว
“ฉันไม่คิดว่าคุณจะมาเร็วขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เรามาตัดสินกันดีกว่าว่าใครดีกว่ากัน”
กษัตริย์แห่งเผ่าเงือกก็ลุกขึ้นยืนเช่นกัน เขาจ้องมองกลุ่มคนที่ต้องการก่อปัญหากับเขาด้วยความดูถูก โดยมีรอยยิ้มเยาะเย้ยเล็กน้อยในดวงตาของเขา
“ราชาแห่งเมอร์ล็อค ครั้งนี้เรามาที่นี่เพื่อทำลายล้างคุณโดยเฉพาะ อย่าคิดว่าคุณจะครองโลกได้เพียงเพราะคุณอยู่กับเหล่าปีศาจ ในสายตาของฉัน คุณเป็นเพียงพวกขี้ขลาดเท่านั้น”
หยูเฟิงหยินพูดด้วยความดูถูกอย่างมาก ในใจของเขา เขาไม่พอใจตระกูลปีศาจและไอ้สารเลวพวกนี้มาก
เมื่อมองดูกลุ่มคนเหล่านี้พูดคุยกันไม่หยุด เฉินผิงก็พบว่ามันค่อนข้างน่าเบื่อ เขายืดตัวเงียบๆ ด้วยแววตาที่คาดหวัง
ราชาเงือกตั้งเป้าไปที่เฉินผิง
“คุณสมคบคิดกับมนุษย์จริงๆ”
มีแววของความประหลาดใจอยู่ในดวงตาของเขา ราวกับว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะคบหาสมาคมกับมนุษย์จริงๆ
“ทุกคนรู้ดีว่ามนุษย์กับปีศาจมีชื่อเสียงที่คล้ายคลึงกัน เราทำงานร่วมกับปีศาจ แต่คุณกลับเลือกที่จะทำงานร่วมกับมนุษย์ คุณมีคุณสมบัติอะไรถึงยืนหยัดอยู่บนจุดยืนที่สูงส่งทางศีลธรรมและกล่าวโทษเรา เป็นเพราะคุณคิดว่าสายเลือดของคุณบริสุทธิ์หรือเปล่า”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ หยูเฟิงหยินก็โกรธจนตัวสั่นไปหมด เขาโกรธจนแทบจะเป็นลม เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ากลุ่มมนุษย์ปลากลุ่มนี้จะมีลิ้นที่แหลมคมได้ขนาดนี้
“คุณทำเกินไปแล้ว วันนี้ฉันจะทำให้คุณปิดปากเงียบและไม่สามารถพูดแบบนั้นอีก”
เขาสาบานว่าวันนี้เขาจะต้องกำจัดมนุษย์ปลาให้หมด ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องเสียใจที่ถูกพวกมันเหยียดหยามมานาน
ในขณะเดียวกัน เขากลับรู้สึกขยะแขยงเฉินผิงมากขึ้นไปอีก เห็นได้ชัดว่ามนุษย์และปีศาจมีชื่อเสียงที่ไม่ดีเหมือนกัน ความแตกต่างระหว่างเขาที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์และอีกฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับปีศาจคืออะไร?
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com