by หลังจากได้ยินคำพูดของเซียวเฉินและคิดถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไป๋เย่ก็พยักหน้า
“ดาบปรากฏขึ้น มรดกตกทอดถูกเปิดเผย ปรากฏว่าดาบซวนหยวน… สืบทอดมาจากจักรพรรดิซวนหยวนจริงๆ อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่ดาบซวนหยวนเท่านั้นที่จำเป็น แต่ยังต้องใช้ดาบซวนหยวนด้วย”
ไป๋เย่มองดูคำพูดบนกำแพงหินแล้วพูดว่า
“เอ่อ”
เซียวเฉินพยักหน้าและมองดูดาบซวนหยวนอีกครั้ง
“บ้าเอ้ย มีข่าวลือจากภายนอกว่าฉันได้เลื่อนตำแหน่งอย่างรวดเร็วเพราะฉันสืบทอดมรดกของจักรพรรดิซวนหยวน! ฉันอยากให้พวกเขาอ่านคำพูดเหล่านี้จริงๆ เห็นได้ชัดว่าฉันเก่งมากอยู่แล้ว และมันไม่เกี่ยวอะไรกับการสืบทอดของจักรพรรดิซวนหยวนเลย”
“ฮ่าๆ เด็กน้อย เจ้ากล้าแพร่คำเหล่านี้ออกไปหรือไม่?”
เจ้าอ้วนเฉินยิ้ม
“ทำไมเราต้องกลัวด้วยล่ะ ใครกันที่สามารถมาแย่งชิงดาบซวนหยวนไปได้ อย่างไรก็ตาม เราควรเก็บตัวให้มิดชิด สิ่งสำคัญคือเทียนไว่เทียนนี้ไม่สามารถแพร่กระจายออกไปได้ในตอนนี้!”
เซียวเฉินมองดูคำว่า “เทียนไหวเทียน” สามคำบนผนังหินแล้วพูดว่า
“ทำไม?”
ไป๋เย่รู้สึกอยากรู้
“ข้าเดาว่าเทียนไหวเทียนแห่งนี้น่าจะเป็นสำนักของจักรพรรดิซวนหยวน หากเจ้าไปที่เทียนไหวเทียน เจ้าจะสามารถรับมรดกของจักรพรรดิซวนหยวนได้ ดังนั้นเจ้าควรเก็บตัวเงียบๆ และอย่าแพร่ข่าวให้ใครรู้”
เสี่ยวเฉินเดา
เมื่อฟังคำพูดของเซียวเฉิน ไป๋เย่และคนอื่นๆ ก็พยักหน้า เมื่อพิจารณาจากความหมายข้างต้น การเดานี้ถูกต้อง
มีเพียงเจ้าอ้วนเฉินเท่านั้นที่เม้มริมฝีปากแต่ไม่ได้พูดอะไร
มีเรื่องบางอย่างที่หมอดูคนแก่จะไม่บอก ดังนั้นโดยทั่วไปพวกเขาจะไม่บอกเช่นกัน
สวรรค์เหนือสวรรค์?
โดโจหรอ?
ที่นั่นก็มีวัดอยู่หลายแห่งจริงๆ
แต่มันไม่ใช่สำนักของจักรพรรดิซวนหยวน!
แฟตเฉินพึมพำกับตัวเองแต่ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมาทางสีหน้า เขาเพียงแต่รอและดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“คำสั่งซวนหยวน… เมื่อเราพบโลกภายนอกนี้แล้ว เราจะไปดูกัน ฉันคิดว่าเราจะได้อะไรมากมาย”
เซียวเฉินมองไปที่คำสั่งซวนหยวนในมือของเขาอีกครั้งและยิ้ม
“มันเหมือนกับกุญแจ”
“อืม”
ไป๋เย่และคนอื่น ๆ ต่างตั้งตารอคอย โดยหวังว่าจะพบเทียนไหวเทียนโดยเร็วที่สุด
“หนูน้อย นี่…หนูจะทำยังไง?”
เจ้าอ้วนเฉินถาม
“เก็บมันไว้หรือทำลายมัน”
“เก็บไว้เถอะ ไม่มีใครรู้ว่าเราเข้ามาแล้ว”
เซียวเฉินคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นและพูดว่า
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม มันเป็นสถานที่ที่จักรพรรดิซวนหยวนปิดผนึกดาบของเขาและ… มันยังเป็นสถานที่ลับอีกด้วย
ใครจะรู้ มันอาจจะมีประโยชน์ในอนาคตก็ได้
ไม่ต้องไปทำลายมันหรอก
“ดี.”
เจ้าอ้วนเฉินพยักหน้า นี่คือสถานที่ของเสี่ยวเฉิน และเขามีสิทธิ์ตัดสินใจขั้นสุดท้าย
“ไม่มีอะไรอีกเหรอ?”
เซียวเฉินเดินไปรอบๆ ห้องหินอีกครั้งและไม่พบอะไรอีก
ห้องหินนี้มีเพียงคำสั่งซวนหยวนและคำพูดบนกำแพงหินเท่านั้น
“ไม่มีอะไรเหลือเลย”
ไป๋เย่และคนอื่นๆ ก็ค้นหาอย่างระมัดระวังและส่ายหัว
“งั้นไปกันเถอะ คาดว่าช่วงบ่ายคงมีคนมาเพิ่มอีก”
ขณะที่เซี่ยวเฉินพูด เขาก็ดึงดาบซวนหยวนออกมาจากก้อนหินขนาดใหญ่
แล้วพวกเขาก็ขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่ดาบซวนหยวนถูกดึงออก ก้อนหินขนาดใหญ่ก็ค่อยๆ โผล่ขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้น… ก็ปิดลง โดยไม่มีสัญญาณของสิ่งผิดปกติใดๆ ทั้งสิ้น
เซียวเฉินมองดูดาบซวนหยวนในมือของเขา และหรี่ตาลงเมื่อเขาคิดถึงคำพูดที่จักรพรรดิซวนหยวนทิ้งไว้
โซ่ที่ถูกผสมด้วยเลือดมังกร และวิญญาณก็คือวิญญาณของมังกรชั่วร้าย… เรื่องใหญ่จริงๆ!
เมื่อโอลด์หลงเห็นดาบซวนหยวน เขาก็บอกว่าอาวุธวิเศษนั้นมีจิตวิญญาณ และดาบเล่มนี้ก็คงมีจิตวิญญาณเช่นกัน
ตอนนั้นเขาไม่สนใจ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง
แม้จะมีวิญญาณมังกรชั่วร้ายอยู่ในตัว แต่จักรพรรดิซวนหยวนก็ยังบอกอีกว่า เมื่อเปิดผนึกออก ผู้ถูกกำหนดชะตากรรมก็อาจถูกฆ่าตายได้หากเขาอ่อนแอเกินไป
อย่างไรก็ตาม เซียวเฉินไม่ได้กังวลมากเกินไป และรู้สึกโล่งใจมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและมีแนวคิดคร่าว ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อน สิ่งที่ไม่รู้คือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด!
“เอาล่ะ ออกไปกันเถอะ”
เซียวเฉินถอนสายตาออก ไม่ว่าอย่างไรก็ตามวัตถุประสงค์ของการเดินทางครั้งนี้ก็สำเร็จและมีเซอร์ไพรส์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น
ตอนนี้เรารู้ที่ตั้งของวัดเต๋าของจักรพรรดิซวนหยวนแล้ว ตราบใดที่เราพบดาบซวนหยวน เราก็สามารถรับมรดกของจักรพรรดิซวนหยวนได้
แม้ว่าฉันจะไม่ได้สืบทอดมรดกของจักรพรรดิซวนหยวนโดยตรงแต่มันก็ไม่เลวเหมือนกัน
เขาพอใจมาก
“มีใครอยู่ข้างนอกบ้างไหม?”
ขณะที่พวกเขากำลังจะออกไป ไป๋เย่ก็ถาม
“ผ่านไปชั่วโมงกว่าแล้ว จะมีใครมาไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋เย่ เซียวเฉินก็ตกตะลึง เขาก็ไม่สามารถรับประกันได้เช่นกัน
แต่คุณก็ไม่สามารถอยู่ห่างจากการออกไปข้างนอกเพียงเพราะเหตุนี้ได้ใช่ไหม?
“ถ้ามีใครอยู่ที่นี่ ฆ่ามันซะ!”
เซียวเฉินกล่าวอย่างเย็นชา
ไป๋เย่และคนอื่นๆ เพียงแค่ยิ้มและไม่เชื่อ
พวกเขารู้จักเสี่ยวเฉินเป็นอย่างดี หากเขาเป็นศัตรูเขาคงจะไร้ความปราณี
แต่เขาจะไม่ฆ่าใครเพียงเพราะเขาชนพวกเขา
“เดิน.”
เซียวเฉินกล่าวขณะที่เขาเปิดการก่อตัวอวกาศที่นี่
ในไม่ช้าประตูหินที่แตกหักก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขา
“ออกจาก.”
เซียวเฉินพูดอย่างนั้นแล้วก็เดินออกไปก่อน
เมื่อเขาออกมาก่อนที่จะออกจากสระ เขาก็ได้เห็นคนสามคนยืนอยู่ข้างสระ
ทั้งสามคนเบิกตากว้างในขณะนี้ ราวกับว่าพวกเขาตกตะลึงกับฉากที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา
มันเป็นความโชคดีจริงๆ ที่น้ำในสระหายไปก่อนแล้วจึงมีประตูหินที่พังปรากฏขึ้นมา?
นี่คือ…ความลับของที่แห่งนี้ใช่ไหม?
ก่อนที่ทั้งสามจะฟื้นตัวจากอาการตกใจ พวกเขาก็ได้เห็นคนหลายคนเดินออกมา
เมื่อพวกเขาเห็นว่าใครออกมา พวกเขาก็ตกตะลึงอีกครั้ง
เสี่ยวเฉินเหรอ?
ทำไมต้องเป็นพวกเขา?
เมื่อเสี่ยวเฉินเห็นคนทั้งสามคนอยู่บนสระ เขาก็ตกตะลึงเช่นกัน มีคนจริงๆหรอ?
เมื่อเขามองดูใกล้ๆ เขาก็ยิ้ม นี่คือโชคชะตาใช่ไหม?
กลายเป็นว่าเป็นสามคนที่พูด
“เสี่ยว…เสี่ยวเฉิน?”
คนหนึ่งในพวกเขาพูดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ
เขาสับสนเล็กน้อย เซียวเฉินและคนอื่นๆ ก็ไม่ได้ออกไปเช่นกันเหรอ?
คุณกลับมาเมื่อไหร่?
ยิ่งไปกว่านั้นคุณได้ค้นพบความลับที่นี่แล้วหรือยัง?
แล้วเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันจะเป็นเรื่องบังเอิญขนาดนั้นได้อย่างไร?
ตอนเช้าผมไม่ทันสังเกต แต่พอกลับมาก็เจอ?
เซียวเฉินคงจะรู้ความลับที่นี่ แต่ไม่สะดวกที่เขาจะเข้าไปต่อหน้าพวกเขา ดังนั้นเขาจึงแสร้งทำเป็นออกไป
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ใบหน้าของชายคนนี้ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ที่เสร็จเรียบร้อย!
หากพวกเขาพบกับเซี่ยวเฉินและคนอื่นๆ ที่ออกมา พวกเขาคงจะเงียบไปใช่ไหม?
เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะเงียบลง ชายคนนั้นก็ตัวสั่นและพยายามหลบหนี
แต่…ร่างกายของเขากลับไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่เลย และเขาก็กลัวจนไม่มีความกล้าที่จะวิ่งหนีด้วยซ้ำ
และเขารู้ว่าต่อหน้าเซี่ยวเฉินเขาไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีได้เลย!
“ฮ่าๆ มีคนอยู่ที่นี่จริงๆ นะ และเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆ”
ไป๋เย่ก็หัวเราะเช่นกัน
เซียวเฉินบินขึ้นไปในอากาศและลงจอดข้างๆ คนทั้งสามคน: “คุณมาเมื่อไหร่?”
“ผม…เราเพิ่งมาถึง ไม่ได้เห็นอะไรเลย”
บุคคลที่มีความคิดมากมายเมื่อกี้รีบพูดออกมา
คนที่เหลืออีกสองคนเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนของพวกเขาพูด ก็มีปฏิกิริยาตอบสนองเช่นกันและหน้าซีดด้วยความตกใจ
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา เซียวเฉินก็ยิ้ม ไม่เห็นอะไรเลยเหรอ?
ฉันได้เห็นมันอย่างชัดเจน
ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะเข้าใจสถานการณ์แล้ว
“พี่เฉิน คุณเพิ่งพูดไปไม่ใช่เหรอว่าถ้าใครเห็นเรา เราควรฆ่าพวกเขา ฆ่าพวกเขาสิ”
ไป๋เย่ก็เข้ามาพูดด้วยรอยยิ้มว่า
หลังจากได้ยินคำพูดของไป๋เย่ พวกเขาทั้งสามก็ยิ่งหน้าซีดและตัวสั่นด้วยความกลัว
“เสี่ยวเฉิน… ไม่นะ ท่านหนุ่มเซียว อาจารย์สำนักเซียว พวกเราสาบานว่าจะไม่บอกใคร”
ทั้งสามคนพูดกันด้วยน้ำเสียงสั่นเครือราวกับกำลังวิงวอนอยู่
เซียวเฉินไม่สนใจพวกเขาและมองไปรอบ ๆ
เขาอยากดูว่ามีเพียงแค่พวกเขาสามคนหรือมีคนอื่นอีกหรือไม่
สิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่อาจแพร่กระจายออกไปได้
เขาหันมองไปรอบๆ และไม่เห็นใครอื่นนอกจากสามคนนี้
“ท่านอาจารย์เซียว พวกเราคิดผิด…”
ยังมีคนขอร้องอยู่สามคน
“คุณทำอะไรผิด?”
เมื่อได้ยินคำพูดของพวกเขา เซียวเฉินจึงถาม
“เรา…เราไม่ควรกลับมาที่นี่อีก”
ทั้งสามคนคิดเรื่องนี้แล้วพูดว่า
“พวกเราไม่ได้เห็นอะไรเลย… เราสัญญาว่าจะไม่พูดอะไร เราสาบาน”
“การสาบานจะมีประโยชน์ไหม? พี่เฉินเพิ่งพูดไปว่าใครก็ตามที่เห็นสิ่งนี้จะถูกฆ่า”
ไป๋เย่มองดูพวกเขาแล้วพูดอย่างเย็นชา
“ไม่ ไม่ เราไม่เห็นมัน… อย่าฆ่าเรานะ”
ทั้งสามคนเริ่มหวาดกลัวมากขึ้น และอารมณ์ของพวกเขาตกต่ำลงจากสวรรค์สู่ขุมนรก
เมื่อขณะนี้พวกเขาเห็นปฏิกิริยาในสระน้ำพวกเขาคิดว่าพวกเขาโชคดีและได้ค้นพบความลับของสถานที่แห่งนี้
ใครจะคิดล่ะ…ประตูหินที่พังลงมานี้จะกลายเป็นแค่หนทางสู่นรกเท่านั้น!
“โอเค หยุดทำให้พวกเขาตกใจได้แล้ว”
เซียวเฉินพูดบางอย่างกับไป๋เย่ จากนั้นก็มองไปที่คนทั้งสามคน
“ขอถามหน่อยเถอะ…คุณอยากมีชีวิตอยู่หรือตาย?”
“เราอยากมีชีวิตอยู่ แน่นอนว่าเราอยากมีชีวิตอยู่”
ทั้งสามคนตกใจและพูดกันอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะ ถ้าคุณอยากมีชีวิตอยู่ ฉันก็ปล่อยให้คุณมีชีวิตอยู่ได้ แต่ความลับของสถานที่แห่งนี้ไม่อาจเปิดเผยได้”
เซียวเฉินพูดช้าๆ
“เราสาบาน…”
ทั้งสามคนรีบพูด
“อย่าสาบาน การสาบานไม่มีประโยชน์ ฉันก็ไม่เชื่อเหมือนกัน”
เซียวเฉินส่ายหัว
“ฉันสามารถลบความทรงจำของคุณและทำให้คุณลืมสิ่งที่คุณเพิ่งเห็นได้…หากคุณต้องการมีชีวิตอยู่ จงร่วมมือกับฉัน”
หลังจากได้ยินสิ่งที่เซียวเฉินพูด ทั้งสามคนก็ตกตะลึง ลบความทรงจำ?
จะไม่กลายเป็นคนโง่บ้างเหรอ?
“แค่…ความทรงจำเมื่อกี้นี้เหรอ?”
มีผู้ถามด้วยความเป็นห่วง
“ใช่แล้ว แค่ความทรงจำจากเมื่อก่อน”
เซียวเฉินพยักหน้า
“แค่ส่วนนี้คงไม่กระทบอะไรอีกหรอก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ทั้งสามคนก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
พวกเขาจ้องมองไปที่เซียวเฉิน จากนั้นมองไปที่ไป๋เย่และคนอื่น ๆ…ไม่มีทางเลือกใดเลย
ถึงแม้พวกเขาจะกังวลแต่พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธเพราะมันยังดีกว่าถูกฆ่า
กึ๋กึ๋กึ๋ก
น้ำในสระกลับมาท่วมประตูหินที่แตกหักอีกครั้ง
เสี่ยวเฉินสะกดจิตคนทั้งสามคนและลบความทรงจำของพวกเขา
เมื่อจิตใจของเขาแข็งแกร่งแล้ว การทำสิ่งนี้จึงไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป
ในไม่ช้า เซียวเฉินก็หลุดจากการสะกดจิต และพวกเขาทั้งสามก็ตื่นขึ้น
“เสี่ยวเฉิน? พวกคุณ…มาที่นี่อีกแล้วเหรอ?”
หลังจากที่พวกเขาทั้งสามตื่นขึ้นมา พวกเขาก็มองไปที่เซียวเฉินและคนอื่น ๆ ด้วยความมึนงง
พวกเขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ไปแล้ว
“เอาล่ะ หลังรับประทานอาหารเย็นแล้ว ถ้าไม่มีอะไรทำก็แวะมาลองเสี่ยงโชคดูนะ”
เซียวเฉินยิ้มและพยักหน้า
“คุณมาที่นี่ด้วยทำไม?”
“ตรงนี้ก็เหมือนกัน.”
ทั้งสามคนพูดอย่างรีบร้อนด้วยความเกรงกลัวและชื่นชมเล็กน้อย
“ท่านเซียว… ฉันมีเรื่องอยากจะถามท่าน”
“หืม? ไปเถอะ”
เสี่ยวเฉินรู้สึกอยากรู้
“หลงเหมินยังรับคนอยู่ไหม?”
คนหนึ่งในนั้นถาม
“แน่นอน.”
เซียวเฉินพยักหน้า ดูเหมือนว่าพวกเขาอยากจะเข้าร่วมกับหลงเหมิน
การคิดที่จะลบความทรงจำบางส่วนและปล่อยให้พวกเขาเข้าร่วมกับหลงเหมินนั้นถือเป็นการชดเชยอย่างหนึ่ง
แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด
“พวกคุณอยากจะเข้าร่วมไหม? แน่นอน”
เซียวเฉินกล่าวกับคนทั้งสาม
“จริง?”
ทั้งสามคนรู้สึกดีใจมาก พวกเขาแค่พยายามถาม แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าเซี่ยวเฉินจะพูดแบบนั้น
“ฮ่าๆ เราถูกกำหนดมาให้คู่กันแล้ว”
เสี่ยวเฉินยิ้ม
“ยินดีต้อนรับสู่บริษัทหลงเหมิน”