by เซียวเฉินยังคงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่ และหลังจากคิดอยู่สักพัก เขาก็พูดเพียงว่า “เฮ้ บอกฉันหน่อยสิว่า ฉันจะได้รับประโยชน์จากตระกูลซีเหมินได้อย่างไร”
ดังคำกล่าวที่ว่า “ช่างทำรองเท้าสามคนดีกว่าช่างทำรองเท้าเพียงคนเดียว” ลองหารือกัน รวบรวมภูมิปัญญาของคุณเข้าด้วยกัน แล้วคุณอาจจะได้ไอเดียดีๆ ขึ้นมา
แต่หลังจากการหารือกันมากแล้วก็ยังไม่มีทางออกที่ดีเลย
ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลซีเหมินได้แปรพักตร์ไปอยู่กับนิกายซวนเทียนแล้ว หากพวกเขาบอกนิกายซวนเทียน นิกายซวนเทียนจะไม่ยอมปล่อยตระกูลซีเหมินไปอย่างแน่นอน
แต่ประโยชน์มีอะไรบ้างล่ะ?
ไม่มีประโยชน์อะไรเลย!
แม้จะมีผลประโยชน์ก็มอบให้กับนิกายเสวียนเทียน
“ลืมมันไปเถอะ อย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้ตอนนี้ ฉันจะพูดเมื่อคิดได้แล้ว”
เซียวเฉินตัดสินใจที่จะเงียบไปสักสองสามวันเพื่อปรับปรุงความแข็งแกร่งของตัวเองก่อน
ตราบใดที่ความแข็งแกร่งของคุณดีขึ้น ทุกอย่างก็จะง่าย
ไม่ต้องพูดถึงตระกูลซีเหมิน เขายังต้องไปนิกายเซวียนเทียนด้วย
นิกายเซวียนเทียนยังคงเป็นหนี้เขาอยู่!
หลังจากพูดคุยกันสักพัก พวกเขาก็กลับไปที่คฤหาสน์ของเซียว
คนส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ที่นั่น
ซูชิงอยู่ที่นี่
เธอรู้ว่าวันนี้เซียวเฉินจะกลับมา และเธอยังได้ข่าวว่าโอบิสโกตื่นขึ้นมาแล้วด้วย
เธอจึงตั้งใจรออยู่ในคฤหาสน์เพื่อจะถามข่าวคราวเรื่องพ่อแม่ของเธอ
เธอยังคงตั้งตารอคอยมันอยู่
เนื่องจากเป็นที่ปรึกษาของอาร์ชบิชอปเมโดว์ บางทีโอบิสโกอาจจะรู้บางอย่าง
“พวกคุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ”
เซียวเฉินเห็นซูชิงจึงพูดกับห่าวเจี้ยนและคนอื่นๆ
คฤหาสน์ตระกูลเซียวไม่เล็กเลย และคนอย่างห่าวเจี้ยน รวมถึงไป๋เย่ ก็มีห้องอยู่ที่นี่เหมือนกัน
ไม่เพียงแต่ในคฤหาสน์ตระกูลเซียวเท่านั้น แต่ยังมีบนภูเขาหลงซานซึ่งยังอยู่ระหว่างการก่อสร้างอีกด้วย พวกเขายังมีที่พักอาศัยซึ่งมีวิลล่าหนึ่งหลังต่อคนอีกด้วย
“ดี.”
ห่าวเจี้ยนและคนอื่นๆ พยักหน้าแล้วออกไปด้วยกัน
“เป็นไงบ้าง?”
ซู่ชิงมองดูเซียวเฉินและถาม
“เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”
เซียวเฉินจับมือซูชิงแล้วเดินเข้าไปข้างใน
หลังจากเข้ามาและนั่งลงแล้ว เซียวเฉินก็มองไปที่ซูชิง
มือของซูชิงสั่นเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจมาก
“โอบิสโก้ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่เขาไม่รู้ว่าพ่อแม่ของคุณอยู่ที่ไหน… ได้รับการยืนยันแล้วว่า ‘ซู’ คือพ่อแม่ของคุณ และพวกเขายังมีชีวิตอยู่”
เซียวเฉินมองดูซูชิงและพูดอย่างจริงจัง
แม้ว่าพวกเขาจะเคยคิดเช่นนั้นมาก่อน แต่ก็ไม่มีหลักฐาน
ตอนนี้ Obisco ได้พูดแล้ว ก็เป็นการยืนยันแล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซู่ชิงก็ตัวสั่นเล็กน้อย คุณแน่ใจแล้วเหรอ?
ไม่ทราบว่าอยู่ไหน?
นางรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ปลอบใจตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยคิดว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ตราบใดที่นางยังมีชีวิตอยู่!
ตราบใดที่คุณยังมีชีวิตอยู่ คุณจะพบพวกเขาและได้พบพวกเขาสักวันหนึ่ง
“นอกจากนี้……”
เซียวเฉินลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ตัดสินใจที่จะพูดออกไป
“คุณจำได้ไหมว่าฉันบอกคุณเกี่ยวกับเครื่องบูชาลึกลับที่ภูเขาไห่ฟู่ นั่นน่าจะเป็นสิ่งที่พ่อแม่ของคุณทิ้งไว้”
“อะไร?”
ซูชิงเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“พวกเขากลับมาที่หลงไห่แล้วหรือยัง?”
“ขวา.”
เซียวเฉินพยักหน้า
“พวกเขาเคยไปที่ภูเขาไห่ฟู่และรู้ว่าพี่ชายของคุณเสียชีวิตแล้ว”
“แล้วทำไมคุณไม่มาหาฉันล่ะ”
ซู่ชิงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย หากเธอไม่ได้กลับไปที่หลงไห่ เธอก็คงไม่มีความคิดอะไรอีก
แต่ตอนนี้ที่ฉันกลับมาทำไมฉันถึงไม่เห็นเธอล่ะ?
“พวกเขาอาจมีเหตุผลของตัวเอง หรือบางทีมันอาจจะไม่สะดวกสำหรับพวกเขา เช่น พวกเขาต้องการปกป้องคุณและเซียวเหมิง ท้ายที่สุดแล้ว ตัวตนของพวกเขาถูกเก็บเป็นความลับ”
เซียวเฉินกล่าวกับซูชิง
หากโอบิสโกไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบฝ่ายจีนและไม่สนใจเรื่องนี้ และไม่ได้ให้ความสนใจและสืบสวนเรื่องนี้เป็นพิเศษ แม้แต่ตัวเขาเองที่เป็นผู้รับผิดชอบก็คงไม่ทราบถึงตัวตนของ “ซู”
เมื่อเดินทางกลับ เสี่ยวเฉินก็คิดถึงเรื่องนี้และในที่สุดก็เข้าใจว่าทำไมพวกเขาถึงไม่กลับบ้าน
หากตัวตนของพวกเขาถูกเปิดเผย และความสัมพันธ์ของพวกเขากับซู่ชิงและซู่เสี่ยวเหมิงถูกเปิดเผย มันจะเป็นอันตรายสำหรับซู่ชิงและซู่เสี่ยวเหมิง
จากนี้เราจะเห็นได้ว่าเหตุผลที่พวกเขาไม่เห็นซูชิงและซูเสี่ยวเหมิงไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่รักพวกเขา แต่เป็นเพราะพวกเขารักพวกเขา
หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็รู้สึกดีขึ้น สิ่งที่เขากลัวก็คือพวกเขาจะกลายเป็นพวกคลั่งไคล้การวิจัยทางวิทยาศาสตร์และอาจถึงขั้นสูญเสียอารมณ์ไปเลย
คงมีคนแบบนี้อยู่ในภาพยนตร์ ซีรี่ส์ทีวี และแม้แต่ในนวนิยายไม่มากนักหรอกใช่ไหม?
ค่อนข้างเยอะทีเดียว
เขาได้แบ่งปันการวิเคราะห์ของเขากับซูชิง
ดวงตาของซูชิงเปลี่ยนเป็นสีแดง และมีน้ำตาไหลลงมา
“แต่ถ้าพวกเขามาพบฉันแบบลับๆ ก็ไม่เป็นไรหรอก พวกเขาไม่รู้เหรอว่าฉันคิดถึงพวกเขามาก”
ในขณะนี้ ซูชิงดูเปราะบางมาก เหมือนกับเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่ง
เมื่อเวลาผ่านไป พ่อแม่ของเธอหายตัวไป พี่ชายของเธอเข้าร่วมกองทัพ และเธอและน้องสาวของเธอถูกไล่ออกจากตระกูลซู มันช่างยากลำบากเหลือเกิน!
เธอไม่เพียงแต่ต้องดูแลตัวเองให้ดีเท่านั้นแต่ยังต้องดูแลน้องสาวให้ดีด้วย
เธอเริ่มต้นจากศูนย์ ก่อตั้งบริษัท Qingcheng และพัฒนาไปทีละขั้นตอน
ก่อนที่เซียวเฉินจะมา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ต้องทนรับมันด้วยตัวเอง
ดังนั้นเธอจึงมีความรู้สึกที่แตกต่างกันต่อบริษัทชิงเฉิงอยู่เสมอ
แม้ว่าตอนนี้เธอจะรับหน้าที่ดูแล Su Group และบริษัทอื่นๆ อีกหลายแห่ง แต่เธอยังคงให้ความสำคัญกับการพัฒนาของบริษัท Qingcheng อยู่
นั่นคือการทำงานหนักของเธอเช่นเดียวกับลูกของเธอ
“บางทีฉันอาจเห็นมันเป็นความลับ แต่ฉันไม่ให้คุณรู้”
เซียวเฉินกอดซูชิงและปลอบใจเธออย่างอ่อนโยน
“บางทีพวกเขาอาจไม่เพียงมาหาคุณเท่านั้น แต่ยังมีเสี่ยวเหมิงด้วย… เพื่อความปลอดภัยของคุณ พวกเขาจึงไม่ปล่อยให้คุณรู้เรื่องนี้”
–
ซูชิงหลั่งน้ำตา นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ?
“เสี่ยวชิง เราต้องคิดบวกเข้าไว้ พวกเขายังมีชีวิตอยู่ และตัวตนของพวกเขาก็ได้รับการยืนยันแล้ว… นอกจากนี้ พวกเขายังค่อนข้างเป็นอิสระ”
เซียวเฉินเช็ดน้ำตาของซูชิงแล้วพูดว่า
“เอ่อ”
ซูชิงพยักหน้าตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่
หลังจากเวลาผ่านไปนาน ในที่สุดอารมณ์ของซู่ชิงก็สงบลงเล็กน้อย เธอหันไปมองเซียวเฉินและพูดว่า “เนื่องจากพวกเขาเป็นอิสระแล้ว เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าความสัมพันธ์ของพวกเขากับนครรัฐวาติกันไม่ใช่สิ่งที่เราจินตนาการไว้ในตอนแรก พวกเขาทำงานให้กับนครรัฐวาติกัน และสถานะของพวกเขาก็ไม่ได้ต่ำต้อย”
–
เซียวเฉินเงียบไป
“เสี่ยวเฉิน คุณรู้เรื่องอะไรอีก? อย่าปิดบังฉัน อย่าโกหกฉัน โอเค? ฉันยอมรับการตายของพี่ชายได้ ดังนั้นฉันจึงยอมรับเรื่องอื่นได้เช่นกัน”
ซูชิงพูดอย่างจริงจัง
“โอบิสโกกล่าวว่าพวกเขามีตำแหน่งที่สูงมากในคริสตจักรแห่งแสงสว่าง ตัวตนของพวกเขาอาจเป็นที่รู้จักเฉพาะสมาชิกหลักเพียงไม่กี่คนของคริสตจักรแห่งแสงสว่างเท่านั้น… พวกเขาเป็นผู้ทำการทดลองวิจัยทางวิทยาศาสตร์บางส่วนของคริสตจักรแห่งแสงสว่าง”
เซียวเฉินพยักหน้าและพูดช้าๆ
“ฉันเดาว่าสถานะของพวกเขาคงไม่ต่ำกว่าอาร์ชบิชอป เมโดว์หรอก”
–
ซูชิงหรี่ตาลง สูงขนาดนั้นเลยเหรอ
เธอรู้จักตัวตนของอาร์ชบิชอปมีโดว์ หัวหน้าภูมิภาคเอเชียและหนึ่งในยักษ์ใหญ่แห่งอาสนวิหารแห่งแสง!
พ่อแม่ของเธอมีความสำคัญไม่แพ้อาร์ชบิชอปมีโดว์เลยใช่ไหม?
“ฉันรู้แล้วว่านครรัฐวาติกันมีฐานทดลองอยู่หลายแห่งในประเทศจีน ฉันวางแผนจะบอกเหล่ากวนและให้เขาทำลายมันทีละแห่ง…”
เซียวเฉินพูดช้าๆ
เมื่อได้ยินคำพูดของเซี่ยวเฉิน ซู่ชิงก็ตัวสั่นอีกครั้ง แล้วกระซิบว่า “เซี่ยวเฉิน คุณ… อย่าฆ่าพวกเขา เข้าใจไหม?”
“อ่า?”
เสี่ยวเฉินตกตะลึง ฆ่าพวกมันเหรอ?
เขาไม่เคยมีความคิดเช่นนั้นเลย
แม้ว่าซู่ชิงและซู่เสี่ยวเมิ่งจะไม่อยู่ที่นั่นก็ตาม ก็เป็นไปไม่ได้ที่ซู่หยุนเฟยจะฆ่าพวกเขาเพียงลำพัง… ท้ายที่สุด พวกเขาก็คือพ่อแม่ของซู่หยุนเฟย!
และซู่หยุนเฟยช่วยชีวิตเขาไว้!
“แม้ว่าฉันจะไม่ได้พบพวกเขาในช่วงหลายปีนี้ แต่ฉันก็รู้จักพวกเขา พวกเขาไม่ได้เป็นอันตรายต่อจีน…โดยเฉพาะแม่ของฉัน เธอเป็นคนใจดี”
ซู่ชิงมองดูเซียวเฉินด้วยท่าทีวิงวอนเล็กน้อย
“อย่าฆ่าพวกมัน…”
“เอ่อ ฉันไม่ได้บอกว่าฉันจะฆ่าพวกเขา”
เสี่ยวเฉินรู้สึกไร้ทางช่วยเหลือ
“ไม่ต้องห่วงหรอก พวกมันไม่ทำหรอก เพราะยังไงพวกมันก็เป็นพ่อตาแม่ตาของฉันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ในฐานะลูกเขย ฉันจะฆ่าพวกมันได้ยังไง”
–
หลังจากได้ยินสิ่งที่เซียวเฉินพูด ซูชิงก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย แต่ก็รู้สึก… แปลกเล็กน้อยเช่นกัน
“ผมเชื่อว่าเขาเป็นคนดีและใจดีมากๆ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ศึกษาวิจัยเรื่องมะเร็งแล้วทิ้งผลวิจัยเอาไว้…”
เซียวเฉินกล่าวกับซูชิง
นับตั้งแต่ที่เขาสงสัยว่าพ่อแม่ของซูชิงทำงานให้กับนครรัฐวาติกัน เขาก็ได้คิดถึงเรื่องเหล่านี้มาตลอด หรือพูดอีกอย่างก็คือ เขาก็ได้หาข้อแก้ตัวให้กับพ่อแม่ของซูชิง
เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และยังไงก็ตามเท่าที่เขารู้ ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรที่พวกเขาสามารถทำได้โดยตรง
รวมถึงห้องปฏิบัติการ
ตัวอย่างเช่น พอลถือว่าซูเป็นไอดอลของเขา และตะโกนเกี่ยวกับการช่วยโลกและช่วยมนุษยชาติ…
ถ้ามีดฆ่าคนตาย คุณจะโทษโรงงานผลิตมีดได้ไหม?
ทัศนคติของเขาที่มีต่อพ่อแม่ของซูชิงนั้นซับซ้อน แต่เขาก็มีแนวโน้มที่จะพูดว่าเขาหวังว่าพวกเขาจะเป็นคนดี
“อย่าคิดมากเกินไป บางทีคุณอาจไม่เพียงแต่รู้ที่อยู่ของพ่อแม่ของคุณจากอาร์ชบิชอปเมโดว์เท่านั้น แต่ยังมีเบาะแสในห้องทดลองเหล่านี้ด้วย… ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็ต้องค้นหาพวกมันให้พบก่อน”
เซียวเฉินมองดูซูชิงแล้วพูดเบาๆ
“ดี.”
ซูชิงพยักหน้า
“อย่าบอกเสี่ยวเหมิงเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก”
“ฉันรู้.”
เซียวเฉินพยักหน้า
“โอบิสโกอยู่ไหน?”
ซูชิงคิดบางอย่างแล้วจึงถาม
“เขาปล่อยฉันไป เขาบอกว่าเขาจะช่วยตามหาพ่อแม่ของคุณ”
เสี่ยวเฉินตอบกลับ
“ปล่อยเขาเหรอ? แค่เขาพูดแบบนั้น คุณก็เชื่อเหรอ?”
ซูชิงตกตะลึง
“ฮ่าๆ ฉันไม่ได้โง่นะ ฉันจะปล่อยเขาไปได้ยังไง เพียงเพราะสิ่งที่เขาพูด”
เสี่ยวเฉินยิ้ม
“ฉันให้ยาพิษกับเขาแล้ว ถ้าเขาไม่กลัวตาย เขาก็ต้องฟังฉัน”
“เอ่อ”
ซูชิงพยักหน้า
“แม้ว่าฉันจะยังไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน แต่อย่างน้อยเราก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ไม่รู้เรื่องอะไรอีกต่อไปแล้ว… เสี่ยวเฉิน ขอบคุณ ฉันตามหาพวกเขามานานหลายปีแล้ว แต่ไม่มีเบาะแสเลย โชคดีที่ฉันมีคุณอยู่”
“ขอบคุณฉันอีกครั้งนะ ฉันพูดไปแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดอีก”
เซียวเฉินส่ายหัว
“พี่ชายของคุณเสี่ยงชีวิตเพื่อฉัน แต่ฉันไม่เคยพูดขอบคุณเขาเลย”
หลังจากได้ยินคำพูดของเซี่ยวเฉิน ซูชิงก็เงียบไปสองสามวินาที: “เขาเต็มใจที่จะทำเช่นนั้น”
“ดังนั้นฉันจึงยินดีจะทำทุกอย่างเพื่อพวกเธอ พี่สาว”
เซียวเฉินมองดูซูชิงและพูดอย่างจริงจัง
ซูชิงไม่ได้พูดอะไรอีก และเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของเซี่ยวเฉิน
เซียวเฉินกอดเธอไว้ในอ้อมแขน และในที่สุด เขาสัมผัสได้ถึงความสงบและความเงียบสงบในหัวใจ ราวกับว่าเขากำลังโอบกอดทั้งโลกเอาไว้
สำหรับเขา ซูชิงเป็นคนพิเศษ
หลังจากนั้นเป็นเวลานานทั้งสองก็แยกย้ายกันไป
“ทริปฮ่องกงของคุณราบรื่นดีมั้ย?”
ซู่ชิงมองดูเซียวเฉินและถาม
“ทุกอย่างกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่เพียงแต่ในเมืองฮ่องกงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในเมืองมาเก๊าด้วย…”
เซียวเฉินยิ้มและไม่เอ่ยถึงเรื่องของอาวุโสใหญ่แห่งโบสถ์แห่งความมืด
มีบางสิ่งที่ผู้ชายต้องทน และผู้หญิงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้น
“ดีแล้ว ต่อไป…คุณจะไม่ออกไปเหรอ?”
ซูชิงถามอีกครั้ง
“เอาล่ะ อยู่บ้านสักพักเถอะ คอนเสิร์ตของซีหยูไม่น่าจะจัดขึ้นในเร็วๆ นี้ เราค่อยคุยกันทีหลังก็ได้”
เซียวเฉินพยักหน้า
“เอาละ ถ้าท่านมีเวลาก็โปรดพาข้าไปเที่ยวหลงซานด้วย ครั้งนี้ข้าไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลยนับตั้งแต่กลับมา”
“ดี.”
ซูชิงพยักหน้า
“มันเปลี่ยนไปมาก คุณจะต้องแปลกใจแน่นอน”
“จริงเหรอ? ฮ่าๆ ฉันก็ตั้งตารอคอยเหมือนกัน”
เซียวเฉินยิ้มด้วยความคาดหวัง
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com