Home » บทที่ 1598 Si Lian Zhan NanYe
Si Lian แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยโดยไม่ตั้งใจ
Si Lian แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยโดยไม่ตั้งใจ

บทที่ 1598 Si Lian Zhan NanYe

 เธอพูดอย่างสงบมาก ราวกับว่าเธอไม่ได้พูดถึงเรื่องของตัวเอง “ฟู่ หยูจื้อ เรามาหย่ากันเถอะ”

พอได้ยินคำว่าหย่าก็กลายเป็นบ้าอีกแล้วทำร้ายเธออีกทั้งวันทั้งคืน…

บางทีความเจ็บปวดอาจมากเกินไปและเธอก็กลัว ตั้งแต่นั้นมา เธอไม่เคยฟ้องหย่าเลย แต่เขารู้ว่าเธอคิดจะหนีจากเขาทั้งกลางวันและกลางคืน

แต่ตราบใดที่เขาไม่ปล่อย เธอก็หนีไม่พ้น…

หากไม่มีออร่าดาราของเธอ เธอก็แค่เด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง เธอไม่รู้อะไรเลยนอกจากการแสดง

เธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างไร ฟู่ หยูจือ

ในสายตาของผู้คนมากมายและเธอ เธอเป็นนกที่เขาเก็บไว้ในกรง ตราบใดที่เขาไม่เปิดกรงและปล่อยเธอไป เธอก็จะติดอยู่ในกรง

เขารู้ว่าเขาผิด แต่เขาไม่ยอมก้มหัวและยอมรับ ดังนั้นเขาจึงรบกวนเธอด้วยวิธีที่รุนแรงอีกอย่างหนึ่ง

ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนเขาจะไม่ยอมให้เธอทิ้งเขาไว้เกินสามวันเขาจะไล่ตามเธอและรบกวนเธอให้ทำเรื่องระหว่างสามีภรรยา

เคยได้ยินคนบอกว่าผู้หญิงใจอ่อนที่สุด ถ้ารักษาหุ่นได้ ก็ต้องได้ใจเธอ

เขาต้องการใช้วิธีนี้เพื่อรักษาเธอไว้ และเขาต้องการใช้วิธีนี้เพื่อทิ้งร่องรอยลึกที่เป็นของเขาไว้ในหัวใจและร่างกายของเธอเท่านั้น

เขาไม่เปิดโอกาสให้เธอหนีจากเขา ทำให้เธอแทบจะหายใจไม่ออกครั้งแล้วครั้งเล่า…

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาทำลงไป ไอ้สารเลว Fu Yuzhi ก็ยกมือขึ้นและตบตัวเองอย่างแรง

หนิงเรือนเรือนจ้องมองไปข้างนอกรถอย่างว่างเปล่า เสียงนั้นทำให้เธอสะดุ้ง และในที่สุดเธอก็หันกลับมามองเขา

เธอหน้าแดงเมื่อเห็นเขาแต่ไม่ได้ถามอะไร

แค่มองเขาแบบนั้น

ท่าทางเย็นชาเช่นนี้ทำให้ Fu Yuzhi กลัวมากจนหัวใจของเขาสั่นเทา “เรือนเรือน ฉันรู้ว่าฉันเคยเป็นไอ้สารเลวมากแค่ไหนและฉันรู้ว่าฉันทำร้ายคุณอย่างสุดซึ้ง แต่ได้โปรดเชื่อฉันเถอะ ฉันจะไม่มีวันเป็นคนสารเลวขนาดนี้” อีกครั้งในอนาคต”

หนิงเรือนเรือนหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างรถอีกครั้ง ผ่านไปนาน เธอก็ค่อย ๆ พูดว่า “ฉันลืมทุกอย่างในอดีตไปแล้ว”

ลืม?

ไม่สามารถลืมมันได้เลย

แค่เธอไม่อยากจะคิดถึงมันอีกต่อไป

มีคนเคยกล่าวไว้ว่าการทำร้ายโดยคนแปลกหน้านั้นไม่คุ้มค่าที่จะกล่าวถึง

เพราะพวกเขาเป็นแค่คนแปลกหน้า แล้วคนที่ไม่สนใจเลยจะทำร้ายตัวเองได้อย่างไร

ความเจ็บปวดที่ไม่อาจลืมได้จะเกิดขึ้นกับคนที่คุณรักที่สุดเท่านั้น

ฟู่ หยูจือยื่นมือออกอีกครั้ง พยายามจับมือเธอไว้ แต่เธอก็ดึงมือนั้นออกเบาๆ “คุณฟู ถ้าคุณไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร”

เราอาศัยอยู่ที่นั่นมาหลายปีแล้ว แล้วจะเป็นอย่างไรถ้าเราอยู่ต่อไปอีกสักสองสามวัน?

ที่แย่ที่สุด จิตใจของเธอคงเต็มไปด้วยภาพที่เขากลั่นแกล้งเธอ และที่แย่ที่สุด เธอคงทรมานจากการนอนไม่หลับ

ไม่สำคัญว่าคุณจะนอนไม่หลับ แค่กินยานอนหลับก็จะดีขึ้น

แล้วถ้ายานอนหลับเป็นอันตรายต่อร่างกายล่ะ?

เธอเองที่ได้รับบาดเจ็บ ไม่ใช่ Fu Yuzhi

ฟู่ หยูจื้อ “ใครบอกว่าฉันไม่เห็นด้วย ต่อไปนี้ฉันจะฟังคุณทุกเรื่อง หากคุณมีคำขอใด ๆ คุณสามารถบอกฉันได้ แม้ว่าคุณต้องการดวงดาวบนท้องฟ้า ฉันก็ก็จะเลือกดาวเหล่านั้นให้กับคุณ”

หนิงเรือนเรือนหันกลับมา ดวงตาของเธอมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา “งั้นไปเลือกมัน!”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *