by แม้ว่า Si Lian จะไม่สนใจว่าเด็กจะใช้นามสกุลของพ่อหรือแม่ของเขา แต่พฤติกรรมของ Hang Chuan ก็ทำให้เธอมีความสุขมาก
ถ้าผู้ชายทุกคนที่เป็นสามีมีจิตสำนึกแบบนี้และคำนึงถึงการทำงานหนักของภรรยา แล้วอัตราการหย่าร้างจะลดลงมากอย่างแน่นอน
เธอยิ้มให้เขาแล้วพูดว่า “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นปิงอันตัวน้อยของเราก็จะชื่อซีฮาง”
หังชวน “ใช่ คุณผ่าตัดคลอดแล้ว ถ้าอยากให้ร่างกายฟื้นตัวเร็วก็ต้องพักผ่อนให้สบาย หลับตาและพักผ่อนสักพัก”
ซือเหลียนส่ายหัว “ฉันไม่ง่วง”
ไม่ใช่ว่าเธอไม่ง่วงแต่คือเธอไม่กล้านอน
เธอกลัวว่าเมื่อตื่นขึ้นมาจะไม่มีใครอยู่ตรงหน้าเธออีก และเธอกลัวว่าตอนนี้มันจะเป็นแค่ความฝันของเธอ
ดังนั้น เธอจึงมองหาหัวข้อที่จะพูดคุยกับเขา “เมื่อ Zhan Group ประสบปัญหา มีข้อความไม่ดีเกี่ยวกับคุณมากมาย ทำไมคุณไม่ชี้แจง?”
หังชวน “เพราะสิ่งที่พูดออกไปข้างนอกเป็นเรื่องจริง Zhan Nanye ตายแล้ว…”
ซือเหลียนขัดจังหวะเขา “ไร้สาระ!”
เขากล่าวเสริมว่า “เมื่อฉันพูดว่า ตาย ฉันหมายถึงว่าบัญชีของเขาถูกปิดแล้ว ตอนนี้ไม่มีบุคคลแบบนี้ในโลกนี้แล้ว”
หัวใจของ Si Lian เจ็บปวดอีกครั้งเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้
เขาคงป่วยหนักและคิดว่าเขาคงไม่รอดก่อนจะตัดสินใจเช่นนั้น “แล้วคุณยังต้องการตัวตนนั้นในอนาคตหรือไม่?”
หังชวนจับมือเธอ นำมาไว้ที่ริมฝีปากของเขา แล้วจูบเบา ๆ “ฉันไม่ชอบตัวตนของ Zhan Nanye ฉันอยากจะกำจัดตัวตนนั้นมานานแล้ว และในที่สุดก็กำจัดมันออกไป… “
เขายิ้มและพูดว่า “ต่อจากนี้ไป โลกนี้มีเพียงฮังชวนเท่านั้น ฮังชวนที่เป็นของสิเหลียนอย่างแท้จริง”
นับตั้งแต่เขายังเด็ก Hang Chuan เกลียดนามสกุล Zhan มาก เพราะนามสกุลนี้สืบทอดมาจากสัตว์ร้าย Zhan Jiuzhou
เขาเกลียดการต่อสู้ในคิวชู และเขาก็เกลียดการต่อสู้ด้วยนามสกุลนั้นด้วย
ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่จงใจให้คนอื่นรู้ว่า Zhan Nanye เสียชีวิตแล้ว และเขาคือคนที่ให้คนไปที่สำนักงานทะเบียนบ้านเพื่อยกเลิกบัญชีของเขา จากนี้ไป เขาจะมีตัวตนเพียงคนเดียว
นามสกุลของเขาคือหางฉวน
คุณยายของเขาตั้งชื่อหังฉวนให้กับเขา และเป็นชื่อที่เขาใช้ในชีวิตด้วย ดังนั้นเมื่อเขาแต่งงานกับสีเหลียน เขาจึงจดทะเบียนชื่อนี้ในชื่อหังฉวนด้วย
เขาโชคดียิ่งกว่านั้นที่เขาลงทะเบียนกับ Si Lian ภายใต้ชื่อ Hang Chuan
จากนี้ไป ชื่อของเขาจะถูกเรียกว่าฮังชวนเท่านั้น และเขาจะเป็นของฮังชวนของซื่อเหลียนเท่านั้น
จู่ๆ ซือเหลียนก็พูดว่า “กอดฉันหน่อยสิ…”
หังชวนตกใจเล็กน้อย “หืม?”
ซือเหลียนเปิดแขนของเขา “คุณกอดฉัน ฉันอยากให้คุณกอดฉัน ได้โปรดกอดฉันเร็วๆ เถอะ…”
หังชวนโน้มตัวไปทันที เหยียดแขนขวาที่ว่างออก และกอดซือเหลียน…
ซือเหลียนกอดเขาทันที กอดเขาแน่น ซุกหัวของเธอไว้ที่หน้าอกของเขา ได้กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาที่เธอคุ้นเคย “หังชวน!”
หังชวน “ฮะ?”
ซื่อเหลียน “หังฉวน! หังฉวน…”
เธอเรียกชื่อเขาแต่ไม่ได้พูด หังชวนกังวลมาก “คุณรู้สึกไม่สบายใจตรงไหนหรือเปล่า ฉันจะขอให้หมอมาดู…”
ซือเหลียน “ฉันไม่รู้สึกอึดอัด ฉันแค่อยากเรียกชื่อคุณและทำให้แน่ใจว่าคุณจะอยู่เคียงข้างฉันจริงๆ”
ฉันอยากให้เธอโอบฉันไว้ เพื่อที่ฉันจะได้สัมผัสถึงการเต้นของหัวใจเธออย่างแท้จริง และรู้ว่าเธออยู่เคียงข้างฉัน…”
หังชวนกระชับมือกับซื่อเหลียนให้แน่นขึ้นเล็กน้อย และไม่ได้พูดอะไรอีก…
โดยไม่คาดคิด เสียงที่นุ่มนวลของ Si Lian ก็เข้ามาในหูของฉันอีกครั้ง “Hang Chuan คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันชอบคุณมากแค่ไหน … ”