by ในที่สุดอันซินก็จับได้ว่า “โอ้ ฉันไม่ได้สังเกตเรื่องนั้นเลย”
Lin Ruoxi กระแอมในลำคอและบังคับตัวเองให้ละสายตาจากกระเป๋า “เอาเลย บอกฉันทีว่าทำไมคุณถึงมาเช้าจัง”
“ฮิฮิ ฉันแค่อยากเจอคุณ” อันซินถูมือบนต้นขาของเธอในขณะที่ยิ้มให้หลินรัวซีอย่างอายๆ
“อย่าเสียเวลาเลย เข้าเรื่องเลย” Lin Ruoxi ขมวดคิ้ว
อันซินตัวแข็งทื่อ “พี่สาวรัวซี คุณจะกลับเมื่อไหร่ มาเถอะ ทำตัวดีๆ แล้วอย่าโกรธเขาอีกเลย…”
Lin Ruoxi มองเธอด้วยสายตาที่มืดมนอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยิ้มให้เธอ “คุณต้องการให้ฉันกลับไปจริงๆ หรือแค่กำลังสนุก?”
อันซินตกใจแต่เธอตอบอย่างรวดเร็วว่า “แน่นอน ฉันต้องการให้คุณกลับไป พี่สาว Ruoxi… เราก็รู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่เห็นคุณทะเลาะกับสามี อย่างน้อยที่สุดฉันก็รู้สึกแย่กับมัน”
“ทำไม? จะดีกว่าไหมถ้าเราหย่ากัน” หลินรั่วซีถาม
อันซินยิ้มอย่างขมขื่น “มันอาจจะดีกว่านี้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราต้องการจริงๆ พี่สาว Ruoxi ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณและสามีจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ฉันแน่ใจว่าซิสเตอร์โรสและคนอื่นๆ ก็ต้องการสิ่งเดียวกันเช่นกัน ลองคิดดูดีๆ ผู้หญิงมักจะมาหาสามีตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่เขาอยู่ต่างประเทศ แต่เมื่อเขาได้พบกับซิสเตอร์โรสและจิงจิง เขาไม่รู้สึกอยากคบกับพวกเขาเลย ฉันไม่คิดว่าเขาสนใจเรื่องความสัมพันธ์มากนัก เขาจะยอมลงหลักปักฐานก็ต่อเมื่อเป็นผู้หญิงที่เขารักจริง ๆ เท่านั้น… เราทำให้เขารู้สึกแบบนั้นไม่ได้ คุณเป็นคนเดียวที่ทำได้ … ดังนั้น แม้ว่าเราจะรักเขา เราก็ชนะ อย่าขโมยเขาไปจากคุณ อย่าโกรธกันเลยนะ สามีอาจจะไม่แสดงออก แต่ฉันแน่ใจว่าตอนนี้เขากำลังเครียดอยู่”
Lin Ruoxi ฟังเธออย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะเปล่งเสียงออกมาว่า “คุณตรงไปตรงมามาก”
อันซินหัวเราะเบา ๆ “ฉันรู้ว่าฉันไม่ฉลาดเท่าคุณ ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะตีรอบพุ่มไม้ มันจะดีกว่าถ้าฉันแค่บอกคุณว่าฉันคิดอะไรอยู่”
“เขาเป็นคนบอกคุณว่าฉันชอบกินข้าวเหนียวปั้น”
“ใช่” อันซินพยักหน้า “เขาให้เงินฉันและแสร้งทำเป็นว่าเป็นเงินสำหรับฉัน ฉันไม่ชอบกินข้าวเหนียวด้วยซ้ำ…”
“อะไร?!”
Lin Ruoxi ขึ้นเสียงของเธอและเธอยืนขึ้นด้วยความโกรธ “คุณเป็นอะไรไป! ไม่ชอบกินข้าวเหนียวปั้นได้ยังไง! รู้มั้ยว่ามันน่ารักและอร่อยขนาดไหน!”
อันซินตกใจและย่อตัวลงบนโซฟา “ฉัน…ฉัน…ฉันหมายถึง…ฉันไม่เคยลอง….ข้าวเหนียวปั้น…”
“ฮึ่ม อย่าพูดอย่างนั้นถ้าคุณไม่เคยลอง ฉันเกลียดคนที่ไม่ชอบกินข้าวเหนียวปั้น” Lin Ruoxi นั่งลงอย่างสงบราวกับว่าเธอไม่เคยระเบิด
อันซินตบหน้าอกของเธอและพยายามทำให้เธอพอใจด้วยรอยยิ้ม “ฉันคิดว่าพวกมันก็น่ารักเหมือนกัน ฮิฮิ…แต่ไม่มีอะไรสำคัญหรอกตราบใดที่เธอชอบพวกมัน ฉันยังซื้อไส้ต่างๆ Hubby บอกฉันว่าคุณชอบกินของ Zhao ดังนั้นฉันจึงไปซื้อมันเมื่อเช้านี้”
“ทริคเล็กๆ น้อยๆ…หืม”
ดวงตาของ Lin Ruoxi เป็นประกายขึ้นชั่วขณะ และเธอก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาด้วยท่าทีเฉยเมย
เธอหยิบข้าวเหนียวปั้นหนึ่งกล่องออกมา และลูกบอลหลากสีกำลังรอให้เธอกิน
Lin Ruoxi หยิบลูกข้าวเหนียวด้วยมือของเธอราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าบางอย่าง อันซินมองดูเธออย่างกระวนกระวายขณะที่รัวซีเลียริมฝีปากของเธอก่อนจะกัดลูกข้าวเหนียว
วินาทีที่เธอกัดมัน รู้สึกราวกับว่าชีวิตของเธอสมบูรณ์
อารมณ์ของเธอสดใสขึ้นหลังจากกัดไปสองสามคำ ซึ่งทำให้ An Xin รู้สึกว่าเธอคงรักผู้ชายคนหนึ่งมากหากเขาดูเหมือนลูกข้าวเหนียว
เมื่อ An Xin ลังเลที่จะเปล่งเสียง Lin Ruoxi ก็มองมาที่เธอด้วยท่าทางผ่อนคลาย
“บอกฉันสิว่าคุณต้องการอะไร ฉันรู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่ออย่างอื่น”
“อา” อันซินพึมพำ “คุณรู้ได้อย่างไร…”
“เพราะหวังหม่าจะมาที่นี่แทนคุณ ถ้าเขาต้องการเกลี้ยกล่อมฉันจริง ๆ เพราะคนอย่างคุณมีแต่จะให้ผลตรงกันข้าม คุณต้องอาสามาที่นี่ด้วยเหตุผลอื่น” Lin Ruoxi ฮัมเพลง การออกเสียงของเธอไม่ชัดเจนในขณะที่เธอกำลังเคี้ยวข้าวเหนียวในขณะที่พูด
อันซินถอนหายใจ เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถซ่อนอะไรจากเธอได้ อันซินเริ่มสงสารหยางเฉินที่ไอคิวไม่สู้เธอ
ถึงกระนั้นเธอก็ยังต้องขอความช่วยเหลือจากเธอ An Xin ยิ้มและบอกเธอว่า “พี่สาว Ruoxi มันเกี่ยวกับบริษัทของเรา ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรฉันจึงมาหาคุณเพื่อขอคำแนะนำ”
Lin Ruoxi มองเธอ “บริษัทของคุณให้บริการด้านอาหารและการต้อนรับ แทบจะไม่เกี่ยวข้องกับความเชี่ยวชาญของฉันเลย แล้วคุณมาหาฉันเพื่อขอความช่วยเหลือเหรอ”
“นั่นเป็นเพราะฉันไม่มีใครให้ถาม” อันซินมองเธอด้วยสายตาสมเพช
Lin Ruoxi ยังคงเคี้ยวลูกข้าวเหนียวต่อไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“แล้วคุณ…”
อันซินอธิบายให้เธอฟังเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอว่า “ฉันกังวลว่าเมื่อพวกเขาเริ่มสร้างโรงแรมพลังงานสะอาด เราจะทำอะไรไม่ถูกกับพวกเขา ธุรกิจของเราจะถูกพวกเขายึดครองในที่สุด”
Lin Ruoxi ฟังเธออย่างเงียบ ๆ และเธอเพิ่งกลืนลูกข้าวเหนียวชิ้นสุดท้ายเมื่อ An Xin พูดจบประโยค
Lin Ruoxi ดูดนิ้วของเธอและตบริมฝีปากของเธอในขณะที่มองไปที่ลูกข้าวเหนียวที่เหลือ แต่เธอระงับความอยากของเธอและบอก An Xin ว่า “ต้องมีผู้เชี่ยวชาญที่รับผิดชอบโครงการเทคโนโลยีขั้นสูงนี้ มิฉะนั้นจะไม่ทำงานได้อย่างราบรื่น หัวหน้าโครงการนี้เป็นกุญแจสำคัญในเรื่องนี้ เขาและทีมของเขาคือแกนหลักของปัญหา หากคุณต้องการขัดขวางแผนของพวกเขา คุณต้องเริ่มจากพวกเขา”
อันซินพยักหน้า “ฉันรู้เรื่องนี้ แต่ตอนนี้เรากำลังเผชิญกับปัญหาร้ายแรง หัวหน้าโครงการเคยทำงานให้กับบริษัทของเรา แต่พ่อของฉันไม่ได้แต่งตั้งเขาในตำแหน่งสำคัญ ดังนั้นเขาจึงไปเรียนต่อต่างประเทศ และตอนนี้บริษัทนั้นจ้างเขาและเห็นคุณค่าของเขา ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้รับผิดชอบโครงการ ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขามากนัก แต่พวกผู้ใหญ่บอกฉันว่าเขาจงใจที่จะโจมตีเรา เขาต้องการแก้แค้นเราเพราะเราเมินเฉยต่อพรสวรรค์ของเขา”
สีหน้าของหลินรั่วซีมีความเข้าใจและเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “ฉันสามารถสอนวิธีให้คุณได้ ตั้งแต่คุณซื้อข้าวเหนียวปั้นให้ฉัน แต่ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความกล้าหาญและโชคของคุณ”
อันซินตกตะลึงและเธอกระพริบตา “พี่สาวรัวซี คุณช่วยฉันจริง ๆ ได้ไหม? ฉันเพิ่งบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“มันไม่ได้ยากขนาดนั้น ทุกปัญหาขึ้นอยู่กับคู่ต่อสู้ คู่ต่อสู้ของคุณเป็นเพียงผู้ชายที่หยิ่งยโสและเย่อหยิ่ง เขาโลภและใจแคบ มันง่ายที่จะจัดการกับคนอย่างเขา” หลิน รัวซี กล่าว
อันซินรู้สึกงงงวย “หัวหน้าโครงการ? เขาน่ารำคาญ…แต่เขากำลังตามหลังเราอยู่ ดังนั้นตอนนี้เราจึงเสียเปรียบ”
Lin Ruoxi ส่ายหัว “ให้ฉันถามคุณว่าบริษัทให้อะไรเขาบ้าง”
“พวกเขากำลังแต่งตั้งเขาเป็นรองประธาน และให้เงินปันผล 20 เปอร์เซ็นต์แก่เขาหากโครงการดำเนินไปได้ด้วยดี นั่นเป็นขีดจำกัดของพวกเขาแล้ว” อันซินกล่าว
Lin Ruoxi ตอบว่า “แล้วถ้าคุณจะล่าเขาล่ะ คุณจะเสนอให้เท่าไหร่”
อันซินขมวดคิ้ว “พี่สาวรัวซี คุณหมายถึงการแย่งงานเขาใช่ไหม นั่น…ฟังดูเป็นไปไม่ได้ เขาเกลียดเรา…”
“คุณคิดผิด มนุษย์ทุกคนล้วนมีจุดอ่อน โดยเฉพาะในโลกของธุรกิจ พรสวรรค์ไม่สามารถเอาชนะความมั่งคั่งได้ หากคุณแพ้ให้กับพรสวรรค์ นั่นหมายถึงว่าคุณมีความมั่งคั่งไม่เพียงพอ นั่นคือเหตุผลที่นักธุรกิจให้ความสำคัญกับผลกำไรเหนือสิ่งอื่นใดเสมอ”
อันซินตกตะลึงและถามด้วยสีหน้างุนงงว่า “ถ้าอย่างนั้น…พี่สาวรัวซี ฉันควรเสนออะไรให้เขา…เพื่อที่เขาจะได้กลับมาที่บริษัทของเรา”
จู่ๆ อันซินก็สังเกตเห็นการจ้องมองแปลกๆ ของเธอ และเธอก็ปิดหน้าอกของเธออย่างสะท้อนกลับ “คุณ…คุณกำลังขอให้ฉัน…ฉัน…”