Amazing Son in Law ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน บทที่ 3380

ปากของ Lu Haotian เต็มไปด้วยม้วนนี้และเขารู้สึกละอายใจและไม่พอใจ แต่เขาทำได้เพียงดูดอย่างเชื่อฟังและหมดหวัง

แต่ควันจากการเผากระดาษสีเหลืองนี้ไม่สามารถเทียบได้กับซิการ์คิวบารสกลมกล่อม ทันทีที่เขากัดคำแรก หลู่ฮ่าวเถียนก็สำลักควันหนาทึบ ไอ น้ำตาและน้ำมูกไหลออกมาพร้อมกัน

เย่เฉินจ้องที่เขาและเยาะเย้ย: “ทำไมคุณถึงสูญเสียแฟนที่ถือซิการ์ พ่นเมฆและพูดจาโผงผางต่อหน้าฉัน

เมื่อวานนี้?” Lu Haotian คิดถึงลักษณะที่เย่อหยิ่งของเขาเมื่อวานนี้และไม่สามารถช่วยได้ แต่ตีหนึ่ง ตัวสั่น

เฉินเย่มองดูท่าทางสยดสยองพูดต่อ: “!! อย่าลืมสิ คุณยังฆ่าฉันด้วยซิการ์ออกจากโรงพยาบาลในบ้านพักคนชรา ต่อให้มีชีวิตเพียงชีวิตเดียว วันนี้ฉันจะฆ่าคุณ”

เมื่อพูดถึงเย่ เฉินหยุดครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “เจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่หรือ? สูบซิการ์ตัวโตให้เสร็จก่อน หลังจากสูบแล้ว ข้าจะพิจารณาว่าจะไว้ชีวิตสุนัขแก่เจ้าหรือไม่ แต่ถ้าเจ้ายังสูบไม่เสร็จ ข้า” ขอโทษนะ คนแรกที่ตายในวันนี้คือคุณ!”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลู่หาวก็หมดหวังและต้องการทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อเอาชีวิตรอด

เป็นผลให้เขาทำได้เพียงรมควันกระดาษสีเหลืองหนาทึบเท่านั้น และทั้งร่างของเขาเกือบจะพังทลายด้วยควันหนาทึบ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะประมาทเลินเล่อ และทำได้ดีที่สุดเพียงสูดควันหนาทึบเข้าไปในร่างกายของเขา

ทหารของวัง Wanlong ในที่เกิดเหตุตกใจ พวกเขาทั้งหมดรู้ว่า Lu Haotian ชอบซิการ์ของคิวบา แต่ใครจะคิดว่า Lu Haotian จะจบลงแบบนี้?

Lu Haotian พยายามอย่างเต็มที่และดึงออกมาอย่างดุเดือดเป็นเวลานาน ในที่สุด เมื่อเขาดึงกระดาษสีเหลืองออกมาหนึ่งม้วน เขาก็กำลังจะทรุดตัวลงและตาย

เมื่อมันไหม้จนหมด กระดาษสีเหลืองที่ไหม้อยู่นั้นได้เผาฟองสบู่ก้อนหนึ่งรอบๆ ริมฝีปากและปากของเขาโดยตรง

Lu Haotian ซึ่งรอดชีวิตมาได้ในที่สุด มองไปที่ Ye Chen อย่างตั้งใจ และถามเบาๆ ว่า “เจ้า…คุณเย่…ฉันสูบหมดแล้ว คุณช่วยไว้ชีวิตฉันได้ไหม”

เย่เฉินเยาะเย้ย: “ไม่แน่นอน! คุณอยากมีชีวิตอยู่ มันไม่ง่ายอย่างนั้นแน่นอน! ทุกอย่างขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉัน!”

ลู่หาวเทียนทรุดตัวลงอย่างสมบูรณ์ ดังนั้นเขาจึงหันศีรษะและมองดูวันโปด้วยน้ำตาเหมือนเด็ก จุน สำลัก และอ้อนวอน: “ท่านอาจารย์…ช่วยข้า…ช่วยข้าด้วย ท่านเจ้าวัง…” ในใจของ

วันโพจัน ก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวังเช่นกัน

ไม่เคยคิดฝันว่านี่จะเป็นสถานการณ์ในภูเขา Yeling ในวันนี้

เขามองไปที่รูปลักษณ์ที่เจ็บปวดและสิ้นหวังของ Lu Haotian จากนั้นคิดถึงความแข็งแกร่งที่หาตัวจับยากของ Ye Chen หัวใจของเขาตายไปแล้ว

เขารู้ว่าการแก้แค้นของเขาสิ้นหวังอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้นเขากลืนน้ำลายและพูดด้วยน้ำเสียงที่เคารพและค่อนข้างแหบแห้ง: “เย่เฉิน… ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ! ถ้าคุณปล่อยเขาไป วังว่านหลงของเราจะอพยพทันที ชีวิตนี้ในโลกนี้ ดอน อย่าต่อสู้กับตระกูลเย่อีกต่อไป!”

เย่เฉินดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลกใหญ่และหัวเราะ: “กองทัพว่านโป! คุณคิดว่าหลุมฝังศพตระกูลเย่ของฉันคือที่ที่คุณสามารถมาและจากไปได้นานเท่าที่คุณต้องการ “

วานโพจุนกัดฟันแล้วถามเขาว่า: “แล้วคุณต้องการอะไร”

เย่เฉินเยาะเย้ย: “ฉันคิดว่าด้วยวิธีการของเขาเองเขาจะหายขาด!”

วันโพจุนรู้สึกประหม่า ถามว่า: “อะไร ..เธอหมายความว่ายังไง?”

เย่เฉินมองดูโลงศพสองหลังที่อยู่ข้างหลังเขาแล้วยิ้ม: “เธอขู่ว่าจะขัดขวางพ่อแม่ของฉันไม่ใช่หรือ? มันเพิ่งเกิดขึ้นที่โลงศพของพ่อแม่เธออยู่ที่นั่น นี่แค่ทำงานหนักเพื่อพวกเขาเพื่อ สัมผัสกับความคิดที่ยอดเยี่ยมของคุณ!”