บทที่ 282 ปล่อยมือที่ดึงแขนเธอไว้
ดวงตาของเขาจ้องมาที่เธออย่างลึกซึ้ง “ฉันเชื่อหรือไม่ มันสำคัญไหม?” เธอตกใจแล้วก็หัวเราะเยาะตัวเอง ใช่ เชื่อหรือไม่ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย ทำไมเธอถึงประหม่าตอนที่เขามองเธอตอนนี้? “ฉันจะกลับไปที่ห้องของฉันก่อน” หลิงยังคงพูด …