บทที่ 161 ภัยคุกคามที่น่ารังเกียจ
“ฉันจะทำเอง” หญิงชราผลักมือลูกชายของเธอออกเบาๆ และพยายามใช้กำลัง เธอรู้สึกว่าหลังของเธอไม่แข็งอีกต่อไปแล้ว และมันก็ไม่ได้เจ็บมากนัก ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าเธอรู้สึกราวกับว่ามีแผ่นเหล็กผูกอยู่ด้านหลังของเธอเมื่อก่อน ตอนนี้แผ่นเหล็กถูกถอดออกแล้ว เธอรู้สึกโล่งใจอย่างอธิบายไม่ได้ “ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว” หญิงชราลุกขึ้นนั่งช้าๆ …