บทที่ 1681 กลับบ้านกันเถอะ (ตอนจบ)
สนามดาวที่กว้างใหญ่และไม่มีที่สิ้นสุด พร้อมด้วยแสงดาวกระดำกระด่างและดาวเคราะห์จำนวนมาก แต่ในขณะนี้ มีแสงและเงาแวบหนึ่ง และร่างสองร่างก็เดินออกมาจากแสงและยืนอยู่บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว มันคือเย่เฉินและหัวหนองหยิง “นี่คือสวรรค์ชั้นที่หก?” หัวหนองหยิงมองดูดวงดาวที่สวยงามและอลังการรอบตัวเธอแล้วพูดด้วยความประหลาดใจ เย่เฉินมองไปรอบ ๆ …