บทที่ 622 ของขวัญอันยิ่งใหญ่
“ทำไมยังไม่มีข่าวเลย?” “แค่ต้องจัดการกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งเท่านั้นไม่ใช่เหรอ?” “พวกเขาคงจะเหยียบย่ำผู้คนในหัวเฟิงจนตายหมด รอดูไปก่อน ไม่ต้องรีบร้อน” “ฉันควรโทรไปถามคุณไหม ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้” ทั้งสามคนขมวดคิ้ว รู้สึกไม่แน่ใจเล็กน้อย พวกเขาไม่เคยรู้สึกกังวลและหวาดกลัวขนาดนี้มาก่อนเลย …