Ye Chen เทพเจ้าทางการแพทย์
Ye Chen เทพเจ้าทางการแพทย์

บทที่ 7170 อ่อนโยน

เธอยังไม่ได้พูดคุยอย่างจริงใจกับเย่เฉินเลย เธอมีหลายสิ่งที่อยากพูด แต่เธอเก็บมันเอาไว้ในใจ และเธอจะไม่ยอมแพ้แม้ว่าเธอจะตายไปแล้วก็ตาม

ความคิดนี้เองที่ทำให้เธอยังมีชีวิตอยู่บนหน้าผาอันมืดมิดได้

สิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่สัตว์ประหลาดหรือสัตว์ร้าย แต่เป็นความเสียใจที่ไม่สามารถรักใครสักคนได้

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะคุ้มค่า

บางทีอาจเป็นเพราะความมุ่งมั่นอันแรงกล้าของเธอในดินแดนลับแห่งการปราบปีศาจที่ทำให้เทพธิดาสูงสุดเคลื่อนไหวได้ เทพธิดาผู้ยิ่งใหญ่ช่วยเธอจากดินแดนลับและใช้น้ำจิตวิญญาณจากสระแห่งนางฟ้าผู้ปรารถนาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของเธอ

จากนั้น เขาจึงมอบดอกไม้แห่งรุ่งอรุณให้กับเธอ และมอบหมายงานให้เธอช่วยเหลือศัตรูของเย่เฉิน และโจมตีพวกเขาอย่างรุนแรงในช่วงเวลาสำคัญ

นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่เทพธิดาสูงสุดมอบให้กับเย่ลั่วเอ๋อเพื่อชดใช้บาปของเธอ หากเธอทำไม่ได้ เธอจะต้องเผชิญกับความพิโรธอันไม่สิ้นสุดของเทพธิดาสูงสุด

เย่ลั่วเอ๋อใช้ดอกไม้แห่งรุ่งอรุณ แต่นางกลับทำตรงข้ามกับสิ่งที่นางฟ้าสูงสุดสั่งให้นางทำ

เธอใช้ดอกไม้แห่งรุ่งอรุณนี้เพื่อช่วยชีวิตเย่เฉิน

หลังจากการรักษาเสร็จสิ้น จิตสำนึกของ Ye Luoer ก็จมลงไปในทะเล Qi เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเขา รอยแตกร้าวในวงล้อทะเล Qi ได้หายไปแล้ว

เลือดกำลังไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือดของเธอ เหมือนกับดาบที่ซ่อนอยู่ ซึ่งสามารถส่งการโจมตีอันร้ายแรงไปยังฝ่ายตรงข้ามในช่วงเวลาสำคัญได้

“สายเลือดสังสารวัฏนี้สามารถช่วยต่อสู้ในสถานการณ์วิกฤติได้ อย่าใช้พลังนี้ก่อนที่คุณจะเสียเปรียบ”

เย่เฉินอธิบายให้เย่ลั่วเอ๋อฟังอย่างอดทน

เย่ลั่วเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อย โดยคำนึงถึงทุกสิ่งที่เย่เฉินพูด

“โอ้ ใช่ ฉันมีวิชาเวทมนตร์เก้าสวรรค์สองวิชามาก่อน จำไว้ว่าคุณต้องพยายามเอาชีวิตรอดต่อหน้าเลดี้เหรินเทียน ไม่ว่าเธอจะเนรเทศคุณไปที่ไหน ฉันจะมาหาคุณเอง”

เย่เฉินพูดเช่นนี้และหยิบมงกุฎสีแดงเลือดออกมาด้วยความเคร่งขรึมมาก

มงกุฎนี้ถูกล้อมรอบด้วยหนามหนาทึบ เมื่อมันปรากฏขึ้น พื้นที่โดยรอบก็สั่นสะเทือน ภาพประหลาดปรากฏขึ้น และคลื่นสีเลือดกระจายออกไป ภาพนั้นน่าตกใจอย่างยิ่ง

“นี่คือ…มงกุฎหนามใช่ไหม?”

ดวงตาของเย่ลั่วเอ๋อเบิกกว้าง และเธออดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“ใช่แล้ว! เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องปฏิกิริยาตอบโต้ มงกุฎหนามนี้ได้รับการขัดเกลาโดยข้าจนสมบูรณ์แล้วและกลายเป็นส่วนหนึ่งของสายเลือดแห่งการกลับชาติมาเกิดใหม่ ตอนนี้มันจะไม่ขัดขืนคำสั่งของข้าอีกต่อไป”

ดวงตาของเย่ลั่วเอ๋อร์เป็นประกาย เธอมีความสุขจริงๆ กับเย่เฉิน

เนื่องจากเป็นเทพแห่งการกลับชาติมาเกิด เย่เฉินจึงมีโชคลาภมากมาย แต่ก็มีศัตรูจำนวนนับไม่ถ้วนที่หมายปองเขาในความลับเช่นกัน

การมีพลังวิเศษอีกอันก็เหมือนกับมีไพ่เด็ดอีกใบ

และในขณะที่เธอกำลังดู เย่เฉินก็เอื้อมมือออกไปคว้ามงกุฎหนาม แล้วดึงมงกุฎหนามอันเดียวกันออกมา

เขาแบ่งมงกุฎหนามออกเป็นสองส่วนและมอบอีกครึ่งหนึ่งให้กับเย่ลั่วเอ๋อ

“ไม่นะ นี่คือสิ่งที่คุณต้องทำงานหนักเพื่อให้ได้มา ฉันรับมันไม่ได้…”

เย่ลั่วเอ๋อร์ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็เข้าใจความหมายของเย่เฉิน และโบกมือปฏิเสธอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินได้บังคับมันไว้ในมือของเธอและแยกมงกุฎหนามออกจากสายเลือดของเขา ในไม่ช้า มงกุฎหนามใหม่ก็ก่อตัวขึ้น

มงกุฎหนามนี้ดูดซับเลือดแล้วกลายเป็นอ่อนโยนมาก ไม่เต็มไปด้วยออร่าการฆ่าฟันอันรุนแรงอีกต่อไป

ในขณะนี้ ด้านอื่นของศิลปะศักดิ์สิทธิ์ทั้งเก้าสวรรค์ก็ค่อยๆ ปรากฏออกมา

เย่ลั่วเอ๋อร์ต้องการที่จะปฏิเสธ แต่เย่เฉินยืนกรานที่จะสวมมงกุฎหนามบนหัวของเธอ

“มงกุฎหนามนี้ไม่ใช่เวทมนตร์เก้าสวรรค์ที่แท้จริง เวทมนตร์เก้าสวรรค์ที่แท้จริงยังคงอยู่ในร่างกายของฉัน แต่สิ่งที่ฉันมอบให้คุณไม่มีรัศมีการสังหารอีกต่อไปและสามารถผสานรวมได้ทันที คุณควรคิดว่ามันเป็นของขวัญจากฉันและคุณต้องยอมรับมัน” เย่เฉินพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง “คุณต้องจำสิ่งที่ฉันพูด หลังจากกลับไปที่โลกสูงสุดแล้ว คุณต้องไปที่ใดก็ตามที่เทพธิดาเหรินบอกให้คุณไป ไม่ว่าคุณจะอยู่ในอันตรายประเภทใด มงกุฎหนามจะปกป้องร่องรอยเลือดสุดท้ายของคุณ เมื่อฉันสัมผัสได้ ฉันจะมาช่วยคุณ คุณเข้าใจไหม”

เย่ลั่วเอ๋อร์ไม่เคยเห็นเย่เฉินจริงจังขนาดนี้มาก่อน เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

เมื่อเธอคิดว่าเย่เฉินกำลังคิดถึงเธอ หัวใจของเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น

“ใช่แล้ว ฉันพูดอย่างนั้น”

เย่เฉินยิ้มและเอื้อมมือไปยีผมของเย่ลั่วเอ๋อ

เย่ลั่วเอ๋อร์กะพริบตาโตพร้อมรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอ นับตั้งแต่เธอได้พบกับเย่เฉิน เย่เฉินดูเหมือนจะไม่เคยแสดงท่าทางที่ใกล้ชิดกับเธอเช่นนี้มาก่อน

“แล้ว…ฉันอยู่กับคุณสักพักได้ไหม”

เย่ลั่วเอ๋อรวบรวมความกล้าและถามอย่างระมัดระวัง

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยร้องขออะไรกับเย่เฉินเลย แต่ในวันนี้ เธออยากจะทำตามคำขอสักครั้ง

ในอดีต นางสวมกุญแจกรรมที่เทพีสูงสุดประทานให้และไม่กล้าเข้าใกล้เย่เฉินมากเกินไป แต่ตอนนี้ นางต้องการที่จะพยายามกล้าหาญมากขึ้น

โลกนี้คาดเดาไม่ได้ และโลกก็เปลี่ยนแปลงได้ ใครจะไปรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น? เธอเกรงว่าถ้าเธอไม่สู้ เธอจะไม่มีโอกาสอีกเลย

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินมีคนสนิทมากมายอยู่รอบตัวเขา และแต่ละคนก็งดงามราวกับนางฟ้า

เย่เฉินเพียงแต่จ้องมองเธออย่างมั่นคง ดวงตาของเขาไม่สั่นไหวหรือหลบเลี่ยง และครั้งนี้ เย่ลั่วเอ๋อก็ไม่ได้หลบเลี่ยงเขาเช่นกัน ดวงตาของพวกเขาสบกันอย่างเต็มไปด้วยความรักใคร่

เย่ลั่วเอ๋อหันหลังและเคลื่อนไหวอย่างเงียบๆ ห่างจากเย่เฉินเพียงไม่กี่นิ้ว

ทั้งสองอยู่ใกล้กันมากจนสามารถได้ยินเสียงหายใจของกันและกัน

“ฉัน……”

เย่ลั่วเอ๋อร์กำลังจะพูดบางอย่าง แต่ชั่วพริบตา เย่เฉินก็กอดเธอเอาไว้

กอดนี้แทนคำพูดทั้งหมด

เด็กสาวคนนี้คุ้นเคยกับการใช้พระจันทร์ที่สว่างไสวเพื่อแสดงความคิดถึงคนรักของเธอมาโดยตลอด เธอช่วยเหลือเพียงอย่างเงียบๆ เบื้องหลังเท่านั้น และไม่เคยรับเครดิตจากเธอโดยตรง

เธอใจดีมากๆ

ดวงตาของเย่ลั่วเอ๋อร์เบิกกว้าง และเธอรู้สึกสูญเสียเล็กน้อย

แต่แล้วขนตาของเธอก็สั่นเล็กน้อยและเปลือกตาก็ปิดลงอย่างอ่อนโยน

เธอวางแขนไว้บนไหล่ของเย่เฉิน ราวกับว่าเธอได้คว้าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอไว้

ต้นไม้ต้องการหยุดนิ่ง แต่ลมก็ไม่หยุดพัด ในระยะไกล เสียงนกร้องดังลั่นราวกับเสียงร้องรื่นเริงและความสุข

หลังจากเวลาผ่านไปนานทั้งสองก็ค่อยๆแยกออกจากกัน

เมื่อกี้เย่ลั่วเอ๋อร์จมอยู่กับมันและไม่รู้สึกอะไรมาก เมื่อทั้งสองกลับมาเป็นปกติ เธอจำความอ่อนโยนและเสน่ห์เมื่อกี้ได้ และใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็แดงขึ้น

“ฉัน……”

เย่ลั่วเอ๋อร์กำลังจะพูดแต่ก็ถูกเย่เฉินขัดจังหวะ

“อย่ากังวลเรื่องฉันเลย ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปชื่นชมความงามของสวรรค์และโลก”

เขาจับมือเย่ลั่วเอ๋อร์ จากนั้นหลงหยวนเทียนเจี้ยนก็บินออกจากสุสานซัมซาราและแปลงร่างเป็นเงาของมังกรโลหิต เขาจับเย่ลั่วเอ๋อร์แล้วนั่งบนหลังมังกร บินอย่างอิสระในท้องฟ้าสีฟ้าและเมฆสีขาว

เย่ลั่วเอ๋อเดินตามเขาไปและชมทิวทัศน์ของภูเขาและแม่น้ำภายในหนึ่งวัน โดยมีรอยยิ้มที่มีความสุขบนใบหน้าเล็กๆ ของเธอ

นับตั้งแต่เธอเข้าร่วมลัทธิแห่งความปรารถนา เธอต้องเผชิญภาระหนักเสมอมา และไม่เคยรู้สึกผ่อนคลายอย่างทุกวันนี้

ความยุ่งยากระหว่างเหตุปัจจัยและคำสั่งของพระเทวีผู้ยิ่งใหญ่สร้างความไม่สบายใจให้กับเธอตลอดเวลา

“พี่เย่ ขอบคุณนะครับ…”

เย่ลั่วเอ๋อร์นอนหงายบนหลังเย่เฉินและพูดเบาๆ

ความอ่อนโยนที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *