by “วันนี้ ฉันจะให้คุณเข้าใจว่าการเคารพผู้แข็งแกร่งหมายถึงอะไร!” มนุษย์ต่างดาวระดับ 6 ตบเขา
ในโลกต่างดาว ผู้ที่มีความแข็งแกร่งสูงจะมีสถานะและสิทธิ์อย่างแน่นอน
ระบบระหว่างเลเวลนั้นชัดเจนมาก เมื่อเอเลี่ยนระดับต่ำพบกับเอเลี่ยนระดับสูง ในบางสถานการณ์พวกเขายังต้องคุกเข่าลงโดยตรงอีกด้วย
คนอย่าง Luo Chen ซึ่งเป็นมนุษย์ต่างดาวระดับ 1 จะสามารถกล้าพูดคุยกับมนุษย์ต่างดาวระดับ 6 เช่นนี้ได้อย่างไร?
หากเป็นคนอื่นเขาคงคุกเข่าไปนานแล้ว ไม่ต้องพูดถึงจะพูดอะไรสักคำ
แต่ในขณะนั้น ศาสตราจารย์อันอุทานและคนอื่นๆ ก็หัวเราะเยาะ
หัวของศพลอยสูงขึ้นไป และเลือดที่พุ่งออกมาจากคอศพก็กระจายไปโดนคนอื่นๆ โดยตรง
ศีรษะกระแทกเข้าที่ใบหน้าของศาสตราจารย์พาร์คโดยตรง จากนั้นก็ตกลงบนพื้นอีกครั้งและกลิ้งไปมาหลายรอบ
หนังศีรษะของหวงเหอคุนชาไปชั่วขณะ และหัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้น
แม้แต่ศาสตราจารย์อันยังตกตะลึง
ขณะที่เขากำลังจะพูด ก็มีหัวอีกห้าหัวบินขึ้นมา
ไม่มีใครเห็นชัดเจนว่า Luo Chen ทำได้อย่างไร?
ทั้งหมดที่คุณเห็นคือหัวทั้งห้าบินขึ้นไปพร้อมๆ กันและลงจอดพร้อมกันอีกครั้ง!
ฉากเริ่มเงียบสงบลง
มีแต่ความเงียบโดยสิ้นเชิง
ศาสตราจารย์อันเปิดปากกว้าง มองไปที่ลัวเฉิน จากนั้นจึงมองไปที่ศพทั้งหกศพที่อยู่ใต้เท้าของเขา
หลัวเฉินเดินไปหาศาสตราจารย์อัน และดึงไมโครบอมบ์จากข้อมือของศาสตราจารย์อันออกทันที
ด้วยแรงเพียงเล็กน้อย ระเบิดก็กลายเป็นทรายละเอียดและไหลผ่านนิ้วของหลัวเฉิน
“คุณอยากจะจัดการกับฉันเหรอ” หลัวเฉินยิ้มเย็นและมองไปที่ศาสตราจารย์ปาร์ค
ศาสตราจารย์พาร์คถอยหลังสองก้าวด้วยความตกใจ โดยมีสีหน้าหวาดกลัว
ฮวงเหอคุนยังคงยืนอยู่ที่นั่นด้วยความงุนงงอย่างสิ้นเชิง
เขามาเพื่อช่วยเหลือคนจริงๆ
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือ คนที่เข้ามาช่วยศาสตราจารย์อันคือคนที่พวกเขา “จับ” ตัวเองมาต่างหาก!
เค้าส่งคนมาพาคนมาเลย!
“คุณ?”
“ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือผู้คน” ลัวเฉินยักไหล่
“แน่นอนว่าฉันยังคงพูดสิ่งเดียวกัน ฉันอยากจะขอบคุณศาสตราจารย์ปาร์ค” หลัวเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ถ้าประโยคนี้ถูกพูดไปก่อนหน้านี้ ศาสตราจารย์ปาร์คคงจะล้อเลียนหลัวเฉินไปแล้ว
ตอนนี้ เขาไม่สามารถทำได้ ไม่กล้า และเขายังกลัวประโยคนี้มากขึ้นไปอีก
เพราะไม่ว่าอย่างไรก็เป็นคนแนะนำให้จับหลัวเฉิน
ไม่ว่าผลลัพธ์วันนี้จะเป็นอย่างไร เขาก็มีความรับผิดชอบที่ไม่อาจเลี่ยงได้
คุณรู้ไหมว่าภรรยาและลูก ๆ ของเขายังคงอยู่ในมือขององค์กรของ Huang Hequn
หากหลัวเฉินพาคนๆ นี้ไปวันนี้ ไม่ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็ไม่สำคัญ
ต้องเกิดเรื่องกับเมียและลูกของเขาแน่นอน!
“ศาสตราจารย์ปาร์ค?” หวงเหอฉุนมองศาสตราจารย์ปาร์คด้วยสายตาเย็นชา
“คุณควรอธิบายให้ฉันฟัง!” หวงเหอฉุนโกรธมาก ปฏิกิริยาที่สองของเขาคือไม่กลัวว่าหลัวเฉินจะฆ่าเขา แต่โกรธ
เพราะมีสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายของเขาอีก
เขาไม่ใช่คนรับผิดชอบองค์กรอย่างแท้จริง เขาเป็นเพียงคนที่มีอำนาจและสถานะเล็กน้อยในองค์กร
เขาเหมือนกับศาสตราจารย์ปาร์ค ภรรยา ลูกๆ และแม้แต่พ่อแม่ของเขา ล้วนถูกควบคุมโดยองค์กร
เขาเป็นผู้รับผิดชอบงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ของศาสตราจารย์อันอย่างเต็มที่ เมื่อศาสตราจารย์อันได้รับการช่วยเหลือ ผลกระทบจะยิ่งใหญ่มาก
แต่กลับจะทำลายสิ่งสำคัญๆ ในองค์กรแทน!
แม้ว่าเขาจะตายที่นี่วันนี้ เขาก็ไม่อาจรับผลที่ตามมาได้!
เพราะเขายังมีครอบครัว!
“ผมไม่รู้จริงๆ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น” ศาสตราจารย์พาร์ครู้สึกเสียใจอย่างมากในขณะนี้
ก่อนหน้านี้ เขาคิดว่าการแนะนำ Huang Hequn ให้ส่งคนไปจับ Luo Chen เป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดที่เขาเคยทำในชีวิต
เพราะเขาไม่เพียงแต่ได้รับผลประโยชน์ที่จับต้องได้มากมายเท่านั้น แต่ยังได้รับการชื่นชมจากองค์กรด้วย ที่สำคัญที่สุด เขาเกลียดหลัวเฉินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ดังนั้นทำไมไม่พาหลัวเฉินมาที่นี่เพื่อให้เขาทรมานล่ะ
แต่อย่างไม่คาดคิดเขากลับต้องพบกับปัญหาใหญ่เพราะเรื่องนี้
ฮวงเหอคุนยังรู้สึกเสียใจและเกลียดตัวเองมากขึ้นอีกด้วย
เขาไม่สนใจเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของ Luo Chen หรือสิ่งอื่นๆ อีกต่อไป
เพราะเขาเป็นคนนำเรื่องทั้งหมดนี้มาไว้บนตัวเขาเอง
ลัวเฉินถูกลูกน้องของเขาจับตัวไป และตอนนี้เขาเห็นมนุษย์ต่างดาวระดับ 6 จำนวนหกตัวอยู่ตรงหน้าของลัวเฉิน และเขาไม่มีโอกาสได้กรีดร้องด้วยซ้ำ
ในที่สุดเขาก็เข้าใจว่านี่ไม่ใช่แค่จับคน แต่นี่คือการปล่อยหมาป่าเข้ามาในบ้าน!
ถ้าเขาไม่พบใครมาพาลัวเฉินมาที่นี่ แม้ว่าลัวเฉินจะทรงพลังมาก เขาก็ไม่สามารถช่วยศาสตราจารย์อันได้!
อย่างไรก็ตามมันก็มีหลายระดับอยู่เหมือนกัน
แต่ก็ไม่ได้เอาอันไหนมาใช้เลยและก็เข้ามาได้ง่ายด้วย
มนุษย์ต่างดาวระดับเจ็ดสามตนบุกเข้ามาก่อนหน้านี้ และมีการกล่าวกันว่ามีปรมาจารย์ในอาณาจักรแห่งการแปลงร่างอยู่ท่ามกลางพวกเขา แต่พวกเขาทั้งหมดเสียชีวิตในกับดักเหล่านั้น
แล้วจะยังไงต่อ?
เขาส่งคนไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยโดยตรง และยังทำอย่างเร่งรีบอีกด้วย
คนเราต้องโง่ขนาดไหนถึงทำเรื่องแบบนี้?
“หวงเหอคุน ข้าเคยได้ยินมาว่าเจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยให้ใครก็ตามที่มาช่วยเจ้าเข้ามาใกล้เจ้าภายในระยะห้าเมตรหรือ?”
“ฉันหวังว่าจะมีใครซักคนมาช่วยฉัน”
“แต่ฉันก็กังวลเหมือนกันเพราะว่าที่นี่เข้าได้ยากมาก”
“แต่คุณ หัวหน้าหวง คุณใจดีกับฉันมาก คุณยังส่งคนมาเชิญคนที่ช่วยฉันเข้ามาด้วย ตอนนี้ฉันเริ่มสงสัยว่าคุณ หัวหน้าหวง คุณจงใจขอให้ใครสักคนช่วยฉัน” ศาสตราจารย์อันโต้กลับหวงเหอ
จากนั้นเขาก็เดินตามหลัวเฉินด้วยก้าวที่ใหญ่โต
“เดี๋ยวก่อน ขอร้องล่ะ ฆ่าฉันเถอะ” ศาสตราจารย์ปาร์คร้องไห้และน้ำมูกไหลออกมาอย่างกะทันหัน และวิงวอนลัวเฉิน
แม้แต่หวงเหอคุนก็มีความคิดนี้
เพราะหากเขายังมีชีวิตอยู่ เมื่อคนจากองค์กรนั้นมาถึง
เป็นไปได้ที่พวกเขาจะต้องทนทุกข์ทรมานที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย
ตายตอนนี้ยังดีกว่า
“ขอบคุณทั้งสองคน ถ้าไม่มีพวกคุณ ฉันคงไม่สามารถช่วยเหลือผู้คนได้อย่างราบรื่นเช่นนี้ ขอบคุณมาก!” หลัวเฉินโบกมือแล้วเดินจากไปพร้อมกับศาสตราจารย์อันโดยไม่หันกลับมามอง
แต่ยิ่งหลัวเฉินพูดเช่นนี้มากเท่าไร หวงเหอฉุนและศาสตราจารย์ปาร์คก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น
การช่วยเหลือที่ราบรื่นเช่นนี้เป็นผลงานของทั้งสองคน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่คนที่เกี่ยวข้อง แต่ถ้าเป็นคนอื่น พวกเขาคงสงสัยว่าพวกเขาคือคนที่ปล่อยคนๆ นั้นไป
มันเป็นการทำลาย IQ อย่างสมบูรณ์
“เอาล่ะ ถ้าตอนนี้คุณยังมีชีวิต ก็อ่านหนังสือให้มากขึ้นในอนาคต โดยเฉพาะคุณ ศาสตราจารย์ปาร์ค คุณเป็นศาสตราจารย์!” ลัวเฉินหันกลับมาทันทีและพูดเสริม
แต่ประโยคนี้ช่างเสียดสีอย่างยิ่ง
หลังจากศาสตราจารย์อันและลั่วเฉินออกไปแล้ว ชายทั้งสองก็ล้มลงกับพื้น หวงเหอคุนใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาและกระโจนใส่ศาสตราจารย์ปาร์คในขณะที่เขาไม่ได้สนใจ
“ไอ้เวรเอ๊ย คุณทำให้ฉันตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายมากเลยนะ!”
“ถึงแม้ว่าฉันจะกลายเป็นผี ฉันก็จะไม่ปล่อยคุณไป!”
ฮวงเหอคุนทุบตีศาสตราจารย์ปาร์คอย่างรุนแรง แต่เขาไม่กล้าใช้กำลังมากเกินไป เขาตั้งใจว่าจะพาใครสักคนไปด้วยแม้ว่าเขาจะตายไปแล้วก็ตาม
อีกด้านหนึ่ง สการ์ซึ่งตัวสั่นไปทั้งตัว เดินออกมาพร้อมกับลั่วเฉินและศาสตราจารย์อัน
เขาไม่คาดคิดว่าจะจับแมวได้ แต่กลับกลายเป็นเสือซะนี่
มนุษย์กลายพันธุ์เลเวล 6 จำนวน 6 ตัว ฆ่าทันที!
แม้กระทั่งมนุษย์ต่างดาวระดับเจ็ดก็อาจไม่สามารถทำได้
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ น่องของชายที่มีรอยแผลเป็นก็สั่นเทิ้ม
นั่นหมายความว่าเขาเคยประพฤติตัวเย่อหยิ่งต่อหน้าราชาแห่งนรกมาก่อน
“คุณลัว คุณกำลังทำอะไรอยู่” ศาสตราจารย์อันก็รู้สึกสับสนเช่นกัน จีนเคยส่งผู้เชี่ยวชาญไปช่วยเขาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
แต่มันล้มเหลวในตอนนั้น
และการช่วยเหลือผู้คนของลัวเฉินนั้นไม่ได้สร้างเสียงใดๆ เลย เขาเป็นคนกล้าตลอดกระบวนการ เขาแค่เข้าไป ฆ่าคนไม่กี่คน และพาพวกเขาไป
มันดำเนินไปอย่างราบรื่น ราบรื่นจนแทบจะจินตนาการไม่ได้
ท้ายที่สุดแล้ว จีนทุ่มความพยายามเพียงใดในการช่วยเหลือศาสตราจารย์อัน และส่งผู้เชี่ยวชาญไปช่วยกี่คน?
ล้มเหลวทั้งหมด
และทุกครั้งที่มันเกิดขึ้น มันก็สะเทือนโลกและสั่นสะเทือน
ศาสตราจารย์อันเดินใต้ร่มไม้ในโรงเรียน มองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวอันสดใสในฤดูหนาว
เขาไม่สามารถเชื่อได้ว่าเขาได้รับการช่วยเหลือและเป็นอิสระ
“เดิมทีนี่เป็นแผน” หลัวเฉินยิ้มและส่งข้อความถึงซู่หลิงชู่
ปฏิกิริยาแรกของซู่หลิงชู่ เมื่อเขาได้ยินว่าหลัวเฉินช่วยคนเหล่านั้นไว้คือ “รีบหาทางจัดการเรื่องนี้เถอะ โรงเรียนที่นั่นคงกลายเป็นซากปรักหักพังไปแล้ว”
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com