by ขอโทษ.
ฉันกลัวว่าจะไม่มีใครรู้ความหมายของคำขอโทษนี้
ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าหนานกง หลิงเยว่กำลังขอโทษใคร
อย่างไรก็ตาม หนานกง หลิงเยว่ รู้ดี
เธอกล่าวขอโทษ Lu Feng แต่ก็ขอโทษ Ji Xueyu ด้วย
เพราะไม่ว่าเธอจะทำอะไรต่อไป ไม่ว่าจุดประสงค์จะเป็นอย่างไร เธอก็จะต้องเสียใจกับจี้เสวี่ยหยู
ดังนั้นในเวลานี้ เธอจึงขอโทษ Ji Xueyu ล่วงหน้า
“บางทีสิ่งที่ฉันทำอาจผิด ผิดมาก”
“แต่บางครั้งก็มีสิ่งที่เธอรู้ว่าผิด แต่ก็ยังมีคนต้องทำ”
“งั้นให้ฉันรับผิดชอบเรื่องนี้เถอะ” ฉันชื่อ ฉันแค่อยากจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยคุณ”
หนานกง หลิงเยว่ ถอนหายใจและพึมพำกับตัวเอง
หลังจากสิ้นคำพูดแล้ว หนานกง หลิงเยว่ก็ยืนอยู่ที่นั่นเกือบสองนาที ราวกับว่าเขากำลังตัดสินใจเรื่องที่ยากลำบากอย่างยิ่งในใจ
สองนาทีต่อมา หนานกง หลิงเยว่ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้ง
วินาทีต่อมา หนานกง หลิงเยว่เอื้อมมือไปปลดซิปเสื้อผ้าของเธอ แล้วค่อย ๆ เปิดออก
“โอ๊ย!”
เสื้อผ้าล้มลงกับพื้น
ร่างกายที่ร้อนแรงและสมบูรณ์แบบก็ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ
เสื้อผ้าชั้นนอกทั้งหมดถูกถอดออกจากร่างกาย เหลือเพียงเสื้อผ้าเล็กๆ สองชิ้นอยู่ข้างใน
โดยปราศจากสิ่งกีดขวางจากเสื้อผ้าชั้นนอก รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของหนานกง หลิงเยว่ ก็ถูกเปิดเผยโดยไม่มีการปกปิดใดๆ
แม้เพียงมองจากด้านหลังก็ทำให้ผู้คนมีเสน่ห์และความรู้สึกมีเสน่ห์อย่างยิ่ง
ผู้ชายธรรมดาคนไหนก็ไม่สามารถต้านทานเสน่ห์อันยิ่งใหญ่นี้ได้
หัวใจของผู้ชายคนใดจะหวั่นไหว หัวใจของเขาจะเต้นรัว และเขาจะไม่สามารถหยุดได้
และเธอก็ไม่ได้เป็นของผู้ชายคนอื่น
เธอแค่อยากมอบตัวเองให้กับผู้ชายในใจที่เธอชอบมานาน
“บ้า!”
ประตูเปิดออก และหนานกง หลิงเยว่ก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ
หลังจากนั้นทันที ประตูก็ถูกปิดช้าๆ โดยหนานกง หลิงเยว่จากด้านใน
ประตูปิดและไม่สามารถมองเห็นฉากในห้องได้เลย
ที่ประตูห้องเท่านั้น เสื้อผ้าของหนานกง หลิงเยว่ก็ล้มลงกับพื้น ราวกับว่าเธอกำลังบอกอะไรบางอย่างอย่างเงียบๆ
…
ค่ำคืนนี้เริ่มลึกขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อถึงจุดหนึ่งลมก็เริ่มพัดอย่างช้าๆ
ต้นไม้สีเขียวด้านนอกบางต้นส่งเสียงอันเป็นเอกลักษณ์เมื่อถูกลมพัด
พระจันทร์ลอยสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า และดวงดาวโดยรอบก็แวววาวและมีจุดประ
ท้องฟ้ายามค่ำคืนทั้งหมดเปรียบเสมือนม่านสีดำขนาดใหญ่ที่มีจุดแสงสะท้อนออกมา
ฉากนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกถึงลมฤดูใบไม้ร่วงที่เยือกเย็นจริงๆ
ตั้งแต่สมัยโบราณถึงปัจจุบันมีคำกล่าวว่า
ตั้งแต่สมัยโบราณ ไม่มีเวลาสำหรับความหลงใหลมีแต่ความเกลียดชัง และความเกลียดชังนี้คงอยู่ตลอดไป
มันเป็นความรู้สึกในโลกนี้ที่ทำให้คนอกหักนับไม่ถ้วนหรือความรักกลายเป็นความเกลียดชังที่คงอยู่ตลอดไป
โลกมีหลายพันคำ แต่คำว่ารักเจ็บที่สุด
ตลอดยุคสมัย คำว่ารักเป็นหัวข้อที่ผู้คนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้เสมอ
และมนุษย์ถูกเรียกว่าสัตว์ขั้นสูงเพราะว่าพวกมันมีความรู้สึก
บางคนดีขึ้นเพราะรักไปทั้งสองทางแล้วมาพบกันที่จุดสูงสุดด้วยกัน
บางคนเต็มใจที่จะละทิ้งความดีและยอมแพ้ต่อตนเองเพื่อความรัก
ยังมีคนที่ตายเพื่อความรัก และยังมีคนที่หันหลังให้กับความรักอีกด้วย
สรุปก็คือ ไม่ว่ายังไงก็ตาม นี่เป็นการตัดสินใจของผู้คนเอง
แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเกี่ยวข้องกับคำว่ารัก
ทางเลือกของหนานกง หลิงเยว่ก็เพื่อความรักเช่นกัน
เธออาจไม่เคยคิดเลยว่าจะใช้วิธีนี้เพื่อบังคับให้ Lu Feng อยู่กับเธอ
เธอแค่คิดว่าหลู่เฟิงต้องการเธอ ดังนั้นเธอจึงมาโดยไม่ขอสิ่งใดตอบแทน ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไรในอนาคตก็ตาม
เธอรู้เพียงว่าคนที่เธอชอบต้องการเธอ คนที่เธอชอบต้องการปรับปรุงพลังการต่อสู้ของพวกเขา และด้วยการทำเช่นนั้น เธออาจช่วยคนที่เธอชอบปรับปรุงพลังการต่อสู้ของพวกเขาได้
ดังนั้นเธอทำมัน
ไม่ใช่ด้วยเหตุผลมากมายเพียงเพราะฉันชอบมัน
จะบอกว่าผิดก็ผิดจริง
แต่ใครจะกล้าดุผู้หญิงแบบนี้ล่ะ?
ท้ายที่สุดแล้วใครบ้างที่สามารถควบคุมอารมณ์และอารมณ์ของตนได้อย่างแท้จริง?
แม้แต่นักบุญก็ไม่สามารถละทิ้งอารมณ์ทั้งเจ็ดและความปรารถนาทั้งหกได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ต้องพูดถึงว่าหนานกง หลิงเยว่เป็นเพียงคนธรรมดา?
หากคุณสามารถเพิกเฉยต่ออารมณ์ใดๆ ได้จริงๆ อะไรคือความแตกต่างระหว่างอารมณ์เหล่านั้นกับสัตว์เลือดเย็น?
ดังนั้นไม่ว่าจะถูกหรือผิดเพียงแค่ดูผลลัพธ์
…
ค่ำคืนแห่งความเงียบงัน
วันรุ่งขึ้นพระอาทิตย์ขึ้นแต่เช้า
วันนี้เป็นวันที่สดใสอีกวัน
แสงเรืองรองจากท้องฟ้าส่องลงมาสะท้อนกับต้นไม้ในสวน และน้ำค้างก็ดูใสแจ๋ว
ดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้นทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความมีชีวิตชีวา เป็นสัญลักษณ์ของวันใหม่และการเกิดใหม่
เป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นใหม่
คืนนั้น หลู่เฟิงนอนหลับสนิท
จนกระทั่งหลังแปดโมงเช้า หลู่เฟิงก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
หลังจากดูเวลาแล้ว หลู่เฟิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย จากนั้นส่ายหัวแล้วลุกขึ้นนั่งจากเตียง
นี่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่มาถึงญี่ปุ่นที่เขาหลับลึกเป็นเวลานานขนาดนี้