by “ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!”
หลินหยุนตะโกน และในเวลาเดียวกันเขาก็เข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ
แม้ว่างูยักษ์ปีกเขียวจะมีความยืดหยุ่นมากกว่าในน้ำมาก และความเร็วของมนุษย์ในน้ำก็จะถูกจำกัด แต่ภายใต้ช่องว่างอันแน่นอน แม้แต่ข้อจำกัดนี้ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
“ตาย!”
ดาบ Lingxiao ในมือของ Lin Yun แทงออกมาด้วยพลังอันน่าทึ่ง มันแบ่งทะเลสาบออกเป็นสองส่วนโดยตรง และดาบก็พุ่งเข้าหาตัวงูปีกเขียวขนาดยักษ์
“อย่านะ!!!”
งูยักษ์ปีกเขียวส่งเสียงคำรามอย่างไม่เต็มใจ และดาบของหลินหยุนก็ทรงพลังอย่างน่าสะพรึงกลัว มันสามารถโจมตีได้ในทันที แม้ว่าเขาจะวิ่งหนีด้วยพละกำลังทั้งหมดของเขา เขาก็ยังไม่สามารถหลบเลี่ยงดาบได้อีกต่อไป
มันทำได้เพียงสะบัดหางงูอย่างรุนแรง เพื่อพยายามปัดดาบออกไป
ในช่วงเวลาต่อมา แสงดาบก็ปะทะกับหางงู
พัฟ!
หางของงูถูกตัดออกโดยตรง และเลือดสีเขียวก็พุ่งออกมาทันที ทำให้น้ำในทะเลสาบมีสีเปลี่ยนไปและมีกลิ่นเหม็นไม่พึงประสงค์
“โอ๊ย!”
งูยักษ์ปีกสีน้ำเงินส่งเสียงร้องแหลมสูง มันพบว่าความแข็งแกร่งของชายคนนี้แข็งแกร่งกว่าคนธรรมดาในแดนนรกระดับสามมาก และเขาไม่มีพลังที่จะต่อต้านเลยแม้แต่น้อย!
“ตาย!”
หลินหยุนเปลี่ยนท่าทางของเขา และยังคงฟันงูยักษ์ปีกเขียวด้วยดาบอีกเล่มหนึ่ง
หางของงูยักษ์ปีกเขียวถูกตัดขาด สภาพและความคล่องแคล่วของมันลดลงอย่างมาก มันจะแข่งขันได้อย่างไร?
“พัฟ!”
เมื่อดาบฟันอีกครั้ง ร่างของงูยักษ์ปีกเขียวก็ถูกผ่าออกเป็นสองท่อนโดยตรง
งูปีกสีฟ้ายักษ์ที่ครอบครองทะเลสาบ Dongtan มานานหลายปีและก่อให้เกิดภัยพิบัติถูกฆ่าแล้ว!
เมื่อมองดูศพของงูยักษ์ปีกเขียวที่ค่อยๆ จมลงไปในน้ำ หลินหยุนก็รู้สึกอารมณ์เล็กน้อย
เมื่อคิดถึงว่างูยักษ์ปีกเขียวตัวนี้ทรงพลังขนาดไหนในสายตาของหลินหยุนในตอนนั้น หลินหยุนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากวิ่งหนีด้วยพลังทั้งหมดที่มีเมื่อเผชิญหน้ากับมัน! ไม่มีความสามารถที่จะแข่งขันกับเขาได้เลย
แม้กระนั้น หลินหยุนเกือบตาย และในที่สุดก็สามารถหนีรอดไปได้อย่างหวุดหวิด
แต่ตอนนี้ การตัดหัวมันเป็นเพียงเรื่องมือ ง่ายพอๆ กับการฆ่าไก่และสุนัข
“ชิงหลงตัวน้อย เจ้าต้องการยาเม็ดและร่างกายสัตว์ประหลาดของมันไหม” หลินหยุนถาม
“อาณาจักรนี้ต่ำเกินไป ข้าดูถูกเจ้า” เสียงของเซี่ยวชิงหลงดังขึ้น
“เอ่อ… โอเค”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินหยุนก็รีบไปหยิบยาเม็ดอสูรงูยักษ์ปีกเขียวออกทันที จากนั้นหันหลังกลับและมองหาเหยื่อต่อไป
ครั้งหนึ่ง หลินหยุนได้ยินจากนายหลิวซู่ตงว่า แม้ว่าสัตว์ประหลาดในทะเลสาบจะไม่กล้าเข้ามาก่อกวนและโจมตีเมืองของมณฑล แต่พวกมันกลับกล้าทำร้ายหมู่บ้านใกล้เคียง ชาวบ้านจำนวนมากในหมู่บ้านห่างไกลจากเมืองของมณฑลเสียชีวิต ในมือของสัตว์ประหลาดเหล่านี้
เมื่อเป็นอย่างนั้น ก็จัดการกวาดล้างเหล่าสัตว์ประหลาดในทะเลสาบ Dongtan ให้หมดไปซะ!
ในเวลาเดียวกัน หลินหยุนยังปล่อยมังกรเขียวตัวน้อยเพื่อให้มันเคลื่อนไหวและมีส่วนร่วมในการทำความสะอาด
เหล่าสัตว์ประหลาดที่เหลืออยู่ในทะเลสาบดงทันก็ยิ่งไร้ทางสู้มากขึ้น
หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลินหยุนและเสี่ยวชิงหลงกลับมาที่ทะเลสาบอีกครั้ง และสัตว์ประหลาดในทะเลสาบตงถานก็ได้รับการกำจัดไปแล้ว
หลินหยุนเดินทางตรงไปยังตัวเมืองมณฑลตงถาน
ครั้งสุดท้ายที่หลินหยุนกลับมายังเมืองตงถาน เขาสัญญาไว้กับนายหลิวซู่ตงและเจ้าหญิงว่าจะไปดื่มที่บ้านของพวกเขา แต่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นในตอนนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ไปงานเลี้ยง
ในครั้งนี้เมื่อเขากลับมาที่เมืองตงถานก็ถึงเวลาที่จะไปงานเลี้ยงครั้งนี้แล้ว
ระหว่างทางไปยังเขตตงถาน หลินหยุนก็กำลังคิดเกี่ยวกับแผนการซ่อมแซมโซ่ครั้งต่อไปเช่นกัน ในปัจจุบัน การไขปริศนาให้สมบูรณ์ถือเป็นลำดับความสำคัญสูงสุดของหลินอย่างเห็นได้ชัด
หลังจากที่หลินหยุนวางแผนที่จะกลับยังโลก เขาต้องมุ่งเน้นไปที่เรื่องนี้เมื่อเขากลับมา
หลังจากมาถึงมณฑลแล้ว หลินหยุนไปที่บ้านของหยู่หยิงก่อนเพื่อสอบถามพ่อของหยู่หยิง แต่ก็ยังไม่มีที่อยู่ของหยู่หยิงเลย
หลินหยุนไม่ทราบว่าตอนนี้หยู่หยิงอยู่ที่ไหน ไม่ว่าเธอจะยังมีชีวิตอยู่หรือตายไปแล้วก็ตาม
ทันทีหลังจากนั้น หลินหยุนก็ไปหาตระกูลหลิวซู่
เนื่องในการมาถึงของหลินหยุน หลิวซู่ตงรู้สึกทั้งประหลาดใจและดีใจ และรีบจัดงานเลี้ยงเพื่อเป็นเกียรติแก่หลินหยุนทันที
แน่นอนว่า Liusudong เคยได้ยินเรื่องการมีส่วนร่วมของ Lin Yun ในสงครามพันนิกายมาแล้ว เขายังคงคร่ำครวญถึงความสำเร็จในปัจจุบันของเขา และคร่ำครวญว่าเขาได้พบกับคนที่ถูกต้องแล้ว
แม้ว่านายหลิวซู่ตงจะคิดว่าความสำเร็จในอนาคตของหลินหยุนจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาไม่เคยฝันว่าหลินหยุนจะไปถึงระดับนี้ได้!
หลินหยุนยังแสดงความคิดเห็นต่อนายหลิวซู่ตงด้วยว่าหากเขาต้องการความช่วยเหลือในอนาคต เขาก็สามารถถามได้เลย
เมื่อครั้งที่หลินหยุนอยู่ในเขตตงถาน นายหลิวซู่ตงเคยปกป้องหลินหยุนหลายครั้ง หากไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ หลินหยุนอาจต้องตายในเขตตงถานตั้งแต่แรก ความใจดีนี้ฝังแน่นอยู่ในใจของหลินหยุนมาโดยตลอด
ตอนเย็น หลินหยุนไปที่บ้านเจ้าหญิงเพื่อจัดงานเลี้ยง
ประตูคฤหาสน์เจ้าหญิง
“ใครมา ที่นี่คือสถานที่สำคัญของคฤหาสน์เจ้าหญิง รีบออกไปเร็ว!” ทหารยามสองคนที่ยืนอยู่ที่ประตูตะโกนใส่หลินหยุน
“ฉันชื่อหลินหยุน ฉันมาที่นี่เพื่อเยี่ยมเจ้าหญิง” หลินหยุนกล่าวอย่างใจเย็น
“หลินหยุน? คุณ…คุณคือหลินหยุน ผู้สร้างภัยพิบัติแห่งเลือดในเขตภูเขาและทะเลใช่ไหม”
จ่าทั้งสองมองดูหลินหยุนด้วยความประหลาดใจ
เนื่องจากหลินหยุนได้รับการคัดเลือกจากเขตตงถาน การกระทำของหลินหยุนในสงครามพันนิกายจึงแพร่กระจายไปทั่วเขตตงถานอย่างเป็นธรรมชาติ และยิ่งแพร่กระจายไปมากเท่าไร ก็ยิ่งดีขึ้นเท่านั้น
“ถูกต้องแล้ว นั่นคือฉัน” หลินหยุนตอบ
“หนูน้อย ไปรายงานตัวเดี๋ยวนี้! ไปเดี๋ยวนี้!”
หนึ่งในสิบเอกรีบวิ่งไปที่พระราชวังของเจ้าหญิง
ไม่นานหลังจากนั้น เจ้าหญิงในชุดคลุมผ้าไหมก็เดินออกจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว
“พี่ชายหลินหยุนเป็นฝ่ายริเริ่มที่จะมาที่คฤหาสน์ ฉันรู้สึกภูมิใจจริงๆ” ท่าทีของเจ้าหญิงก็แสดงความเคารพอย่างยิ่งเช่นกัน
เจ้าหญิงรู้ในใจว่าด้วยความสามารถปัจจุบันของหลินหยุน การก่อกำเนิดอาณาจักรจะไม่ใช่ปัญหา!
เขาโชคดีมากที่เมื่อหลินหยุนยังไม่เติบโต เขามีวิสัยทัศน์ที่เป็นเอกลักษณ์และเลือกที่จะผูกมิตรกับหลินหยุนล่วงหน้า
มิฉะนั้น ด้วยสถานะและความสามารถในปัจจุบันของหลินหยุน หากเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหลินหยุน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะผูกมิตรกับเขาได้!
“เจ้าหญิงมีมารยาทดี” หลินหยุนยิ้ม
“พี่หลินหยุน ตอนที่ข้าชวนเจ้าเข้าร่วมอาณาจักรแห่งท้องฟ้า เจ้าไม่อยากเข้าร่วม ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้วว่าด้วยความสามารถของเจ้า อาณาจักรจะคอยจำกัดความสูงของเจ้าเท่านั้น” เจ้าหญิงถอนหายใจ
ทันทีหลังจากนั้น เจ้าหญิงก็ต้อนรับหลินหยุนเข้าสู่คฤหาสน์อย่างอบอุ่น
ในตอนกลางคืน เจ้าหญิงทรงจัดงานเลี้ยงเพื่อเป็นเกียรติแก่หลินหยุน และทรงเชิญครอบครัวใหญ่ๆ ในเมืองมาร่วมงานเลี้ยงด้วย
ด้วยวิธีนี้ ทุกคนรู้ว่าเจ้าหญิงและหลินหยุนมีความสัมพันธ์ที่ดีและมีมิตรภาพกัน
ในงานเลี้ยง ครอบครัวใหญ่เหล่านี้ในเมืองผลัดกันยกแก้วให้หลินหยุนด้วยความเคารพสูงสุด
ในสายตาของพวกเขา หลินหยุนคือผู้ยิ่งใหญ่ที่เข้าถึงได้ยาก!
เมื่อคิดย้อนกลับไปเมื่อหลินหยุนอยู่ในเขตตงถาน ในบรรดาตระกูลใหญ่ทั้งแปดในเมือง ตระกูลใดที่หลินหยุนไม่กลัว ตระกูลเหล่านี้ล้วนเป็นตัวตนที่หลินหยุนไม่สามารถยั่วยุได้
เมื่อถึงคำอวยพรของคนเหล่านี้ หลินหยุนก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม หลังจากที่ทุกคนมาอวยพรกัน แก้วของหลินหยุนก็ยังเต็มอยู่ เจ้าของคำอวยพรทุกคนก็เงยหน้าขึ้นดื่มจนหมดแก้ว โดยไม่กล้าที่จะหยดไวน์ลงแก้วเลย ต่อไปเพื่อแสดงความเคารพต่อหลินหยุน
หลังจากปิ้งแก้วกันครบรอบแล้ว
บนโต๊ะหลัก
หลินหยุนนั่งที่ที่นั่งด้านบนสุด โดยมีเจ้าหญิงและนายหลิวซู่ตงอยู่ทางด้านซ้ายและขวา
“องค์หญิง เนื่องจากพวกเราเป็นเพื่อนกัน คุณและนายหลิวซู่ตงจะช่วยเหลือกันมากขึ้นในเขตตงถานในอนาคต” หลินหยุนกล่าว
“แน่นอน! คุณหลิวซู่ตงเป็นเพื่อนคุณ ดังนั้นเขาจึงเป็นเพื่อนของฉัน!” เจ้าหญิงตบหน้าอกของเธอดังๆ
“อีกอย่าง ฉันมีเรื่องหนึ่งที่ต้องถามเจ้าหญิง ถ้าหยู่หยิงกลับมาที่เมืองตงถาน ช่วยทุบจี้หยกนี้ให้แหลกแล้วแจ้งให้ฉันทราบด้วย”
หลินหยุนหยิบจี้หยกสื่อสารออกมาและวางไว้ตรงหน้าเจ้าหญิง
“ไม่มีปัญหา มันขึ้นอยู่กับฉัน!”
เจ้าหญิงยิ้มแย้มตลอดเวลา หลินหยุนสามารถขอให้เธอทำสิ่งต่างๆ เธอมีความสุขอย่างเป็นธรรมชาติก่อนที่มันจะสายเกินไป
ในเวลานี้ ผู้นำตระกูลโจวบนโต๊ะอีกโต๊ะหนึ่งมาพร้อมกับหญิงสาวสวยคนหนึ่ง
“ท่านอาจารย์หลินหยุนซุน นี่คือลูกสาวคนเล็กของข้า โจวหมานเซียง ข้าต้องการมอบลูกสาวคนนี้ให้ท่านอาจารย์หลินหยุนซุน เพื่อรับใช้ท่านอาจารย์หลินหยุนซุน” ปรมาจารย์โจวยิ้มทั้งใบหน้า