by ดวงตาและน้ำเสียงของชายคนนั้นทำให้หนิงเรือนเรือนรู้สึกตกอยู่ในอันตราย
เธอต้องการถอนมือโดยไม่รู้ตัว
โดยไม่คาดคิด มือของชายคนนั้นแน่นมากจนหนิงเรือนเรือนกระตุก แต่เธอก็ไม่ถอยกลับ “ท่านคะ ขอบคุณที่ท่านรักหนิงเรือนเรือน แต่ฉันไม่ใช่เธอจริงๆ กรุณาปล่อยฉันไปก่อน”
ชายคนนั้นพูดอย่างตื่นเต้นว่า “เรือนเรือน ฉันบอกแล้วว่าหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกฉันไม่ได้ คุณมีไฝแดงหลังใบหูด้วย คนอื่นไม่มีทางเลียนแบบคุณได้”
เนื่องจากเขาปฏิเสธตัวตนของเขาไม่ได้ หนิงเรือนเรือนจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเปลี่ยนกลยุทธ์ “เอาล่ะ ตอนนี้คุณจำฉันได้แล้ว ฉันจะไม่ปฏิเสธ คุณปล่อยมือฉันก่อนแล้วให้ฉันเซ็นให้” คุณ.”
แต่ดูเหมือนผู้ชายจะไม่ได้ยินสิ่งที่หนิงเรือนเรือนพูดเลยจึงพูดกับหนิงเรือนเรือนด้วยอารมณ์ว่า “เรือนเรือน ฉันชอบเธอมาหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเข้าสู่วงการการแสดงครั้งแรกและยังเล่นเป็นตัวประกอบอยู่เลยก็ว่าได้ ฉันตกหลุมรักคุณ”
หนิงเรือนเรือนยิ้มอย่างเชื่องช้า “ขอบคุณสำหรับความรักของคุณ! แต่ให้ฉันไปก่อนได้ไหม?”
ฝ่ายชายปฏิเสธที่จะฟังและจมอยู่กับความสุขในการไล่ตามหนิงเรือนเรือนเพียงลำพัง “ต่อมาคุณโชคดีที่โปรดิวเซอร์เห็นและเล่นเป็นนางเอก ฉันดูละครของคุณทุกเรื่อง
ฉันยังใช้เงินจำนวนมากเพื่อสร้างอันดับต่างๆ ให้กับคุณ และค่อยๆ กลายเป็นแฟนตัวยงของคุณ ฉันจะติดตามคุณไปทุกที่
ทุกอย่างเรียบร้อยดีในตอนแรก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อปีที่แล้ว ผู้จัดการของคุณทุกคนเรียกฉันว่าแฟนคลับนอกกฎหมาย บอกว่าฉันละเมิดความเป็นส่วนตัวของคุณ เรียกฉันว่าคนใจร้าย และไล่ฉันออกจากกลุ่มแฟนคลับของคุณ… … ”
มันกลับกลายเป็นเขา!
ทันใดนั้นหนิงเรือนเรือนก็ขนลุกไปทั้งตัว และหนังศีรษะของเธอก็รู้สึกชา
หนิงเรือนเรือนประทับใจคนนี้
ก็แค่คนบ้ากาม
ตอนนั้นฉันเดินตามเธอ แอบถ่ายรูปเธอ ใช้รูปถ่ายของเธอกับตุ๊กตาต่างๆ และทำพฤติกรรมลามกอนาจารบางอย่าง พูดสั้นๆ ก็คือ พฤติกรรมเหล่านั้นน่ารังเกียจอย่างยิ่ง
แฟนตัวยงของเธอค้นพบมันโดยบังเอิญและแจ้งให้แฟน ๆ ทุกคนทราบ
เรื่องนั้นทำให้เกิดเสียงดังมาก ไม่เพียงแต่ Ning Ruanruan เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ แต่ Fu Yuzhi ก็รู้เรื่องนี้ด้วย
หลังจากที่ Fu Yuzhi รู้แล้ว เขาก็ส่งชายคนนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว
หนิงเรือนเรือนคิดว่าเรื่องนี้จะจบลงแล้ว เธอไม่เคยคิดเลยว่าชายคนนี้จะยังไม่มีความตั้งใจที่จะยอมแพ้และยังคงตามหาเธอทุกที่
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกำจัดชายคนนี้ และอย่าปล่อยให้เขาคลั่งไคล้และทำร้ายเธอและคนอื่นๆ
ชายคนนั้นยกมือหนิงเรือนเรือนขึ้นด้วยความรังเกียจแล้ววางหน้า “เรือนเรือน ฉันก็ชอบเธอ ฉันก็เหมือนกับเธอ ฉันไม่เคยมีเจตนาชั่วร้ายใดๆ ทำไมพวกเขาถึงใส่ร้ายฉันแบบนั้น”
ชายคนนี้เป็นคนบ้า และเมื่อเขาโกรธ ผลที่ตามมาก็จะเลวร้ายตามมา
ดังนั้นหนิงเรือนเรือนจึงทำได้แค่ทำตามคำพูด “ใช่ การชอบใครสักคนไม่มีอะไรผิด แต่เขาทำอะไรผิด ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะโทรหาเขาเพื่ออธิบายให้พวกเขาฟัง”
ชายคนนั้นไม่ฟังแต่ยังคงจับหนิงเรือนเรือนไว้แน่นจนบีบรอยฟกช้ำที่แขนเธอ “เรือนเรือน ฉันชอบเธอ ฉันอยากจะรู้เกี่ยวกับเธอให้มากกว่านี้ ผิดไหม? ?”
หนิง เรือนเรือน บอกว่า “เธอไม่ผิดหรอก คนผิดต่างหากที่บีบฉันเจ็บ ปล่อยฉันก่อนได้ไหม”
ชายคนนั้นพูดว่า “ฉันจะไม่ปล่อยคุณไป เว้นแต่คุณจะยอมเดทกับฉัน”
ตลอดระยะเวลาหลายปีของการถ่ายทำ หนิงเรือนเรือนไม่ได้เห็นคนบ้าๆบอ ๆ พวกนี้มากนัก
เธอทำได้แต่คิดหาทางทำให้บรรยากาศระหว่างทั้งสองผ่อนคลายลงแล้วจึงหาทางหลบหนี “ดูมือฉันสิ พวกมันถูกเธอฟกช้ำไปหมดแล้ว ถ้าเธอชอบฉันจริงๆ เธอจะยอมเจ็บได้ยังไง” ฉันไม่คิดว่าคุณจะเต็มใจที่จะทำร้ายฉันเลย
ชายคนนั้นปล่อยมือแล้วรีบบีบ “ไม่ ปล่อยไม่ได้แล้ว ปล่อยเจ้าจะหนีไปแล้ว ตามหาเจ้ามาหลายเดือนแล้วตระเวนไปทั่วประเทศ” ก่อนที่ฉันจะพบร่องรอยของคุณ ฉันจะไม่มีวันปล่อยคุณไปง่ายๆ”
หนิงเรือนเรือนกล่าวว่า “ตามหาฉันมากี่เดือนแล้ว?”
นิสัยหวาดระแวงแบบนี้น่ากลัวจริงๆ
หนิงเรือนเรือนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม เพราะกลัวว่าหากเขายังถืออาวุธอยู่อาจฆ่าใครซักคนหากแทงเขาแบบไม่ได้ตั้งใจ
ชายคนนั้นพูดว่า “ใช่แล้ว ดูเหมือนคุณจะหายตัวไปหลังจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฉันค้นหาไปทุกที่แต่ไม่พบคุณ วันนี้ในที่สุดฉันก็พบคุณแล้ว พระเจ้าทรงตอบแทนแล้ว”
ผู้ชายคนนี้เป็นคนบ้าจริงๆ