บทที่ 5676 คุณต้องรับมันทั้งหมด

เย่เฉิน ถามเธอว่า “คุณเพิ่งรับมันตอนที่อยู่ในหอพักไม่ใช่เหรอ?”

หลิน ว่านเอ๋อ ตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “มันต่างกัน…”

เย่เฉิน ถามกลับว่า “ ทำไมมันถึงแตกต่างกัน คุณสามารถยอมรับได้เมื่อคุณเรียกมันว่า พี่ชายเย่เฉิน แต่คุณไม่สามารถยอมรับได้เมื่อคุณเรียกมันว่า นายน้อยเย่?”

หลิน ว่านเอ๋อ พูดอย่างเคอะเขิน “ไม่ใช่… ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึง .. ฉันแค่คิดว่ายาอายุวัฒนะนี้แพงเกินไป… เหตุผลที่ฉันยอมรับยาอายุวัฒนะที่เหลือก่อนหน้านี้เพราะฉันกลัวว่าหากนายน้อยตกอยู่ในอันตรายวันหนึ่งยาอายุวัฒนะที่ฉันเก็บไว้ยังสามารถใช้เป็น ของขวัญ เตรียมพร้อมสำหรับเหตุฉุกเฉินตอนนี้นายน้อยปลอดภัยแล้วครอบครัวทาสจึงไม่เหมาะสมที่จะรับยาจากนายน้อย … “

เย่เฉิน พูดโดยไม่ต้องสงสัย ” ถ้าอย่างนั้นคุณก็ดีกว่า ปรับวิธีมองปัญหาให้เร็วที่สุด บอกความในใจ ไม่มีอะไรผิดปกติ”

เมื่อพูดเช่นนั้น เย่เฉิน ก็ยัดยาใส่มือของเธอโดยตรง และจากนั้นโดยไม่รอปฏิกิริยาของเธอ หยิบยาคืนความอ่อนเยาว์ออกมาอีกเม็ด ยัดเข้าไปในมือของเธออีกครั้ง และพูดว่า “นี่คือยาคืนความอ่อนเยาว์ สำหรับคนธรรมดา ถ้าคุณ กินแล้วสามารถรักษาโรคได้ทุกชนิด ถ้าคนไม่ป่วย กินเข้าไปจะอายุยืนได้ 20 ปี ฤทธิ์แรงกว่า ยาซันเซว่จิ่วซิน ถ้ากินเข้าไปแม้ไม่มีผล ในการยืดอายุ อาการบาดเจ็บทั้งหมดสามารถรักษาได้ด้วยยา ถ้ายา ยาหัวใจกระจายเลือด ไม่ทำงานอีกต่อไป รับไปเถอะ!”

หลิน ว่านเอ๋อ มองไปที่ยาสองเม็ดในมือของเธอ เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ชั่วขณะหนึ่งและพูดอย่างหมดหนทางเล็กน้อยว่า “นายท่าน… นี่… มันมีค่าเกินไป…”

เย่เฉิน ไม่สนใจเธอ และยัดยาเม็ดเปลี่ยนแปลงรูปร่างอีกเม็ดไว้ในมือของเธอ และพูดว่า “ยาเม็ดนี้มีค่าเท่ากัน มีพลังมากขึ้น มันเป็นยาแก้ไข แม้ว่าร่างกายของคนเราจะถูกโคลนตม ตราบใดที่สมองยังมีชีวิตอยู่ ถ้าเขายังไม่ตาย ยาอายุวัฒนะนี้สามารถเปลี่ยนแปลงร่างกายของเขาได้ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ต้องการมัน แต่คุณ ยังคงต้องยอมรับมัน เพราะมันเป็นหัวใจของฉัน”

หลิน ว่านเอ๋อ ไม่ได้คาดหวังว่า เย่เฉิน จะให้ยาเม็ดที่ท้าทายสวรรค์แก่ตัวเอง และเขาไม่รู้ว่าต้องทำอะไรอยู่พักหนึ่ง

ในเวลานี้ เย่เฉิน หยิบยาเป่ยหยวน ออกมาอีกเม็ดหนึ่ง ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยัดใส่มือของเธอ และพูดอย่างจริงจังว่า “นี่คือยาเป่ยหยวน ซึ่งช่วยเติมพลังงานทางจิตวิญญาณ ฉันเดาว่าคุณไม่จำเป็นต้องใช้มัน แต่ เพื่อแสดงว่าฉันรักคุณ ขอบคุณสำหรับคุณที่ช่วยชีวิตฉัน คุณควรจะยอมรับมันด้วยกัน!”

หลิน ว่านเอ๋อ ไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ได้ “นายน้อย… คุณบอกว่าครอบครัวของทาสจะไม่สามารถ ใช้มันซะ ดังนั้นการคืนมันให้กับครอบครัวของทาสจะได้ไม่เสียเปล่า…”

เย่เฉิน พูดอย่างเคร่งขรึม “ไม่! อย่าให้มันสูญเปล่า คุณต้องรู้ คุณช่วยชีวิตฉัน นี่คือหัวใจทั้งหมดของฉัน!”

หลังจาก หยุดชั่วคราว เย่เฉิน พูดอีกครั้ง “คุณมีชีวิตอยู่มาสามหรือสี่ร้อยปีแล้ว และคุณได้กินและเห็นทุกอย่าง และคุณต้องมีเงินและสิ่งของมากมาย ไม่ขาดแคลน และสิ่งที่ฉันสามารถให้คุณเป็นสัญลักษณ์ ความรักของฉันคือยาอายุวัฒนะนี้”

“ฉันยอมรับแหวนที่คุณให้ฉันตอนที่ฉันอยู่ที่ยุโรปเหนือ ดังนั้นวันนี้ฉันจะให้ยาอายุวัฒนะทั้งสี่นี้แก่คุณ คุณต้องรับทุกอย่างและคุณไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้!”

หลิน ว่านเอ๋อ เห็นความจริงใจของ เย่เฉิน และเมื่อ เย่เฉิน ให้ยาเธอ เขาจับมือเธอโดยไม่รู้ตัวและเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอาย บางคนขยับ

ดังนั้น เธอจึงพูดโดยไม่รู้ตัวว่า “ตระกูลทาสจะเก็บยาเหล่านี้ไว้ก่อน และเก็บไว้เผื่อว่านายน้อยจะ…”

เมื่อเธอพูดแบบนี้ จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอรีบส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ ไม่ ตระกูลทาสพูดอะไรผิดไป ไม่เป็นไร ลูกชาย”

เย่เฉิน นึกขึ้นได้ในทันที และรีบพูดว่า “ไม่ ไม่ ฉันไม่ว่าอะไร แต่คุณเตือนฉันแล้ว”

จากนั้นเขาก็หันไป รอบ ๆ และหยิบสำเนาของยาสี่เม็ดแต่ละเม็ดใส่ไว้ในมืออีกข้างของ หลิน ว่านเอ๋อ และทั้งสองคนก็จับมือกันแน่น เย่เฉิน บอกกับ หลิน ว่านเอ๋อ อย่างเคร่งขรึม และจริงจังเหมือนคนเมาเหล้าว่า “คุณรับสิ่งนี้ เอาไปเถอะ” สมมติว่าฉันเก็บมันไว้กับคุณชั่วคราว ฉันก็ยังไม่รู้วิธีทำให้แหวนของคุณจำฉันเป็นนาย ก่อนที่มันจะจำฉันเป็นนาย เผื่อว่าฉันไม่ดี โชคและอันตรายวันหนึ่ง บางทีฉันอาจถูกส่งโดยแหวนนี้เพื่อรบกวนคุณ ยาเหล่านี้อยู่กับคุณ และฉันสามารถเตรียมตัวสำหรับกรณีฉุกเฉิน … “

 ใบหน้าสวยของ หลิน ว่านเอ๋อ เปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้งเมื่อเธอนึกถึงกระบวนการ เมื่อ เย่เฉิน ถูกส่งไปที่สระน้ำพุร้อนโดยสวมแหวนไว้ข้างหลังหูของเธอ แม้ว่าเธอจะละอายใจ แต่เธอก็รู้ว่าความกังวลของ เย่เฉิน นั้นไม่มีมูลความจริง ตราบใดที่เขายังสวมแหวนนั้น หากเขาตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง เขาจะต้องส่งแหวนให้เธออย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เธอพยักหน้าอย่างแรงและพูดว่า “นายน้อย ไม่ต้องกังวล ฉันจะเก็บยาเหล่านี้ไว้อย่างดีอย่างแน่นอน!”

ขณะที่เธอพูด เธอรีบพูดกับ เย่เฉิน ว่า “ในเมื่อคุณมียาครอบจักรวาลมากมาย คุณควร กินยาเพื่อรักษาบาดแผลของคุณก่อน”

เย่เฉิน พูด “มันสายเกินไปที่จะทานยาที่นี่ ในช่วงสิบนาทีที่เม็ดยาปรับรูปร่างออก ฉันอาจไม่สามารถทำอะไรได้ ชีวิตและความตายของลุงดิงหยวน ไม่แน่นอน ตอนนี้ หากเราไม่พบเธอโดยเร็ว ฉันคงทำอะไรไม่ได้จริงๆ “อย่ากังวล”

ขณะที่เขาพูด เย่เฉิน ก็พูดว่า “ด้วยวิธีนี้ ฉันจะนำยาอายุวัฒนะไปด้วย และคุณหลิน จะช่วยฉันขึ้นเฮลิคอปเตอร์เมื่อฉันเหนื่อย หลังจากที่ฉันขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้ว ฉันจะทานยา ฉันน่าจะฟื้นตัวได้เกือบเต็มที่”

หลิน ว่านเอ๋อ พูดโดยไม่ต้องคิด “โอเค ฉันจะช่วย คุณออกไป!”