by “…ไม่คุ้นเคย” Qin Lianyi กล่าว แต่เธอสามารถเดาได้ว่าทำไม Yi Jinli ถึงมาหาเธออาจเป็นเพราะมันยังคงเกี่ยวข้องกัน
“ถ้าคุณไม่รู้จักกัน ทำไมเขาถึงมาหาคุณตอนกลางคืน” ไป่ถิงซินพูดอย่างเย็นชา “ผู้หญิงคนไหนที่เขาสามารถทำสิ่งนี้ในเซินเฉิงได้ หรือเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเขาที่คุณไม่ได้มองหา ฉันทุกปีเหล่านี้ “
มีความหึงหวงอยู่ในน้ำเสียงของเขา
Qin Lianyi พูดไม่ออก ได้โปรด Yi Jinli ต้องชอบเธอ! ที่ยี่ จินลี่ ชอบคือยังดีอยู่!
“ไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แค่ฉันไม่ได้คิดที่จะตามหาเธอ” ฉิน เหลียนยีกล่าว หลังจากที่เธอกลับมาที่ประเทศจีน มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากเกินไป เธอไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่นเลย
ยิ่งกว่านั้น เธอมองว่าเป็นการเผชิญหน้าในต่างประเทศ และถือว่าคืนของพวกเขาเป็นอุบัติเหตุ เธอเพียงวางแผนที่จะเก็บความลับนี้ไว้จนกว่าเธอจะแก่ และเธอไม่เคยแม้แต่บอกพ่อแม่ของเธอและยังคง
สีหน้าของเขาดูโกรธจัด เขาเม้มริมฝีปากบาง จ้องไปที่เธออย่างดุเดือด และสุดท้ายก็ออกมาด้วยประโยคเดียวว่า “คุณมีความสามารถในการฆ่าคนจริงๆ”
ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ควบคุมอารมณ์ได้ดี เพราะเขาเป็นเด็กนอกกฎหมาย เขารู้จักความอดกลั้นเสมอ ก่อนที่เขาจะมั่นใจพอ เขาต้องยอมเสียอารมณ์เสียก่อน
แต่เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ดูเหมือนจะง่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอารมณ์ของเขา ต่อหน้าเขา ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถปลดปล่อยอารมณ์ของเขาได้อย่างสมบูรณ์โดยไม่มีภาระใดๆ
สองสามวันที่เขาใช้เวลากับเธอในตอนนั้นช่างหอมหวานและเจ็บปวดสำหรับเขา ในช่วง 3 ปีที่ผ่านมา ทุกครั้งที่เขามีเวลาว่างเขาจะคิดถึงสองสามวัน
ยิ่งวันเหล่านั้นมีความสุขมากขึ้นเท่าไร เธอก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้นที่ต้องจากไปโดยไม่บอกลา
มีเสียงเคาะประตูห้อง ไป่ถิงซินควบคุมอารมณ์ “เข้ามา”
มีคนผลักประตูเข้ามา เป็นคนที่คอยปกป้องอยู่ข้างนอก และข้างหลังคนๆ นั้นคือ Yi Jinli และ Ling Yuan
ตาของ Qin Lianyi เป็นประกายเมื่อเธอเห็นเพื่อนของเธอ “ยัง” เธอไม่คิดว่าเพื่อนของเธอจะพบมันที่นี่
และหลิงก็ยังวิ่งไปหาฉินเหลียนยี่ทันทีและพูดอย่างประหม่าว่า “คุณเป็นอย่างไร มีอะไรผิดปกติไหม ไม่เป็นไร?”
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!” ฉินเหลียนยี่พูดอย่างรวดเร็ว
หลิงยังคงรู้สึกโล่งใจ “เธอมาได้ยังไง… เอ่อ คนคนนี้พามาที่นี่เหรอ เธอรู้จักเขาเหรอ” เธออดไม่ได้ที่จะถาม
ฉินเหลียนยี่ยิ้มอย่างเขินอาย “นี่…เรื่องมันยาว” จู่ๆ เธอก็พูดด้วยความประหลาดใจ ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง “อีกอย่าง ฉันถูกพาตัวไป คุณบอกพ่อแม่ฉันหรือยัง”
“ยังเลย แต่…ฉันโทรแจ้งตำรวจแล้ว” หลิงยังคงพูด
“เสร็จแล้ว ตำรวจควรโทรหาพ่อแม่ของฉัน” ฉินเหลียนยี่คร่ำครวญและต้องการจะรีบไป
ถ้ากลับไปอาจจะโดนพ่อแม่เรียกผีอีกแล้ว!
แต่จู่ๆก็มีมือมาขวางเธอไว้ “ฉันบอกตอนไหนว่านายไปได้”
ฉินเหลียนยีสะดุ้ง หลิงยังคงก้าวไปข้างหน้า โดยเก็บเพื่อนไว้ข้างหลัง ราวกับพยายามปกป้องเพื่อนของเขา “เจ้าไม่มีสิทธิ์กักขังคนอื่น และข้าได้แจ้งตำรวจเรื่องนี้ไปแล้ว ถ้าเจ้าไม่ต้องการ หากคุณมีปัญหา คุณควรปล่อย Ripple ไป”