by การใช้หัวระหว่างการต่อสู้ไม่ใช่จุดแข็งของปีเตอร์จริงๆ นับตั้งแต่เขากลายเป็นไวท์ เขามีอารมณ์รุนแรงที่จะเอนเอียงไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง สิ่งเหล่านี้จะต้องก้าวร้าวหรือปกป้อง
อะไรก็ตามที่ทำให้เขาโกรธ ปีเตอร์จะลงมือทำ หากควินน์เคยมีปัญหาเป็นพิเศษ เขาจะเสี่ยงชีวิตโดยไม่คิดที่จะปกป้องเขาเลย ถึงกระนั้น ตัวปีเตอร์เองก็สังเกตเห็นว่าความคิดของเขาเริ่มเป็นธรรมชาติมากขึ้นเมื่อเขาเริ่มมีประสบการณ์กับสิ่งต่างๆ มากขึ้น
ความก้าวร้าวยังคงอยู่ในตัวเขา แม้แต่เรื่องเล็กน้อยที่สุดก็ยังทำให้เขารำคาญ เช่น คนที่ทิ้งอาหารไว้ในโรงอาหารโดยไม่ทิ้งลงในถังขยะ ภาพแวบเข้ามาในหัวของเขาขณะหยิบถาดขึ้นมาแล้วฟาดใส่หัวของสมาชิกคนหนึ่ง สอนบทเรียนแก่พวกเขาเพื่อไม่ให้พวกเขาทำอีก .
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเป็นเหมือนตัวตนเดิมของเขามากขึ้น มันก็เหมือนกับว่าบุคลิกเดิมของเขาในสิ่งที่เขาเป็นเมื่อก่อนและตัวละครใหม่ของเขากำลังผสมกันเพื่อสร้างอย่างอื่น
‘ฉันล้อเล่นใคร? ฉันแค่เป็นคนขี้โมโหที่เริ่มคิดมากขึ้น’ ปีเตอร์คิดขณะที่เขาอยู่ในห้องพยาบาล หวังว่าจะพบศพบางส่วน บนตัวเรือเอง มีแม้กระทั่งโลงศพฉุกเฉินและศพบางศพที่เก็บไว้เพียงสำหรับปีเตอร์ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาก็ไม่สามารถพาตัวเองไปเปลี่ยนหนึ่งในนั้นได้ มือของเขาถูกจับไว้ที่ด้ามข้างหนึ่งมาระยะหนึ่งแล้ว
‘ฉันทำไม่ได้…ฉันไม่สามารถดูหมิ่นร่างกายของพวกเขาแบบนั้นได้’ ปีเตอร์คิดขณะเดินออกไป พยายามคิดหาแนวคิดอื่น
คำแนะนำของ Logan คือสร้าง Wights และสำรวจว่าเขาจะทำอะไรกับพวกเขาได้บ้าง ในอดีต ปีเตอร์มักจะพึ่งพาพละกำลังของเขามากจนไม่เคยใส่ใจที่จะสร้างไวท์จากศัตรูที่เขาฆ่า เพราะพวกเขาคงไม่ช่วยอะไรเขาได้มาก
ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าเขาจะฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่ง พวกมันก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์เพราะสิ่งที่ทำให้พวกเขาแข็งแกร่งในตอนแรกคือความสามารถของพวกเขา Wights ทั้งสองที่เขาควบคุมจะติดตามเขาไปรอบๆ ตลอดเวลา ซึ่งทำให้เขาเจ็บปวด และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใช้พวกมันเป็นเกราะป้องกันเนื้อหรือลืมมันไป
การพึมพำกับตัวเองทำให้เขาปวดหัวมากขึ้นเมื่อจู่ๆ เขาก็หยุดเดิน
“เดี๋ยวนะ ฉันเคยลองไหม…..นั่นอาจจะได้ผล”
ด้วยความคิดที่แล่นเข้ามาในหัวของเขาและไม่อยากเสียโมเมนตัมนี้ไป มีคนเห็นปีเตอร์กำลังวิ่งตรงไปที่ห้องใดห้องหนึ่ง เมื่อเขาไปถึง เขาก็มองเห็นคนเทเลพอร์ตทั้งหมดอยู่ในสายตา
“นี่ พวกเทเลพอร์ตคนไหนที่มุ่งหน้าไปยังดาวคาลาดี” เปโตรถามทหารรักษาพระองค์สี่คนที่อยู่ในห้อง ทุกคนกลืนน้ำลายทันทีที่เห็นเปโตร เขามีชื่อเสียงในด้านอารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว หนึ่งในผู้นำที่พวกเขาไม่ควรไปอยู่ผิดด้าน
“นี่นายนั่นแหละ!” ชายคนหนึ่งชี้
เมื่อเห็นเช่นนั้น เขาก็ยิ้มขณะเดินไปหาเครื่องเคลื่อนย้ายมวลสาร
“คุณชาย คุณได้รับอนุญาตจากแซมให้ใช้-”
“หุบปาก!” โดยที่เปโตรทำตามคำพูดขณะที่เขาวางมือบนใบหน้าของชายผู้นั้นแล้วผลักเขาออกไป “เดี๋ยวฉันกลับมานะ
ฉันไม่จำเป็นต้องขออนุญาต”
ด้วยเหตุนี้ ปีเตอร์จึงเข้าไปในเครื่องเคลื่อนย้ายมวลสารและในไม่ช้าก็พบว่าตัวเองอยู่ในที่พักพิงบนดาวเคราะห์คาลาดี เมื่อมาถึงอีกฟากหนึ่ง ผู้คนที่นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งของฝ่ายที่ถูกสาปด้วย และพวกเขาก็ตกใจที่เห็นเปโตรอยู่ที่นั่น
“ฉันรู้ ฉันรู้ แค่บอกแซมว่าฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกนาน” ปีเตอร์พูด และต่อไปด้วยความเร็วที่น่าทึ่งของเขา เขาวิ่งหนีไปในระยะไกล และในไม่ช้าก็พบว่าตัวเองออกจากที่พักพิงและยืนอยู่ในทะเลทราย บนผืนทราย
“มันอยู่ที่ไหน….มันอยู่ที่ไหน” ปีเตอร์ค้นหาต่อไปขณะที่เขาบิดตัวและหันศีรษะ โดยตระหนักว่าเพียงแค่มองเฉยๆ ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย เขาจึงตัดสินใจใช้สัญชาตญาณของร่างกายแทน
‘สิ่งนี้น่าจะได้ผล’
ตามธรรมชาติที่ร่างกายต้องการให้เขาไป ในที่สุดปีเตอร์ก็พบสถานที่ที่เรือต้องคำสาปตกลงบนดาวคาลาดี ที่ซึ่งผู้คนจำนวนมากเสียชีวิต แต่ไม่ใช่แค่มนุษย์เท่านั้นที่เสียชีวิต
พื้นที่ดูโล่งเป็นส่วนใหญ่โดยที่ศพมนุษย์ถูกนำออกไป กระนั้น สำหรับร่างของ Dalki พวกเขายังคงอยู่ ปล่อยให้ทรายปกคลุมพวกเขาหรือให้สัตว์ร้ายนำพวกมันไป ในที่สุด ปีเตอร์ก็เริ่มขุดทรายตรงจุดใดจุดหนึ่งและเห็นบางสิ่งที่มืดและดำ
คว้ามันไว้ เขาใช้กำลังมหาศาลดึงมันออกจากทราย และเห็น Dalki ที่ไม่บุบสลายเป็นส่วนใหญ่ แขนและขาของมันหัก
‘เมื่อ Quinn บอกเราว่าเครื่องรางระดับ Demon ทำอะไร เขาสามารถควบคุม Dalki และทำลายยานแม่เหล่านั้นได้อย่างไร มันทำให้ฉันมีความคิด บางทีฉันอาจจะทำแบบเดียวกันก็ได้ ฉันไม่สามารถนำสัตว์ร้ายกลับมาได้ ฉันรู้มากขนาดนั้น แต่พลังของฉันทำให้ฉันเปลี่ยนแวมไพร์และมนุษย์ให้กลายเป็นไวท์ได้ Dalki เป็นลูกครึ่งมนุษย์ ดังนั้นจึงมีโอกาสเป็นไปได้”
วางมือบนหน้าอกของ Dalki ในไม่ช้า Peter ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างออกจากร่างกายของ Peter เส้นเลือดบนแขนของเขาแสดงขึ้นเมื่อพลังงานไหลผ่านแขนของเขา พวกมันก็โผล่ออกมาอย่างรวดเร็วและกลับเข้าไปอีกครั้งเมื่อพลังงานผ่านไป
เมื่อถึงจุดนั้น ร่างของ Dalki เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง ร่างกายของมันก็หายเป็นปกติจากเอฟเฟกต์ Wights ที่น้อยกว่า และในไม่ช้ามันก็ยืนสูงต่อหน้า Peter
“ใช่…ได้ผล!” ปีเตอร์เชียร์และตื่นเต้นมากจนเขากระแทกหมัดเข้าที่หน้าอกของ Dalki และต่อยหัวของมันอย่างสะอาดหลังจากนั้นไม่นาน มันตกลงไปบนพื้นทรายและไม่เคลื่อนไหวอีกครั้ง
“เอ่อ….เอ่อ ฉันไม่ได้ต้องการสิ่งนั้นตั้งแต่แรก”
เมื่อตระหนักว่าความสามารถของเขาทำงานกับ Dalki ได้ ปีเตอร์ก็เริ่มขุดผ่านส่วนต่างๆ ของทรายอีกครั้ง ทำซ้ำขั้นตอนราวกับว่าเขากำลังมองหาบางสิ่ง แต่ไม่เพียง แต่เขากำลังมองหาบางสิ่ง เขายังทดสอบขีดจำกัดความสามารถของเขาด้วย
ในฐานะที่เป็น Wight เอ็ดเวิร์ด อดีตอัศวินแวมไพร์จากตระกูลที่สิบ บอกเขาว่าเขาต้องปกป้องศีรษะของเขาในทุกวิถีทาง เขาสามารถรักษาบาดแผลได้ตราบเท่าที่ศีรษะของเขายังคงไม่บุบสลาย เมื่อเขาหันไปหา Quinn ปีเตอร์ก็ใกล้ตายแต่ยังไม่ตาย และในฐานะที่เป็นผีปอบ เขาก็ยังไม่จัดว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ยังไม่ตาย
เฉพาะเมื่อเขากลายเป็น Wight เท่านั้นที่หัวใจของเขาหยุดเต้น มันจึงทำให้เขาสงสัยว่า Wights น้อยๆ ที่เขาสร้างขึ้นคืออะไร ในตอนแรก พวกมันสามารถสร้างขึ้นจากศพเท่านั้น
พวกเขาไม่สามารถใช้ความสามารถที่พวกเขามีเมื่อตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ได้ แต่ยังคงความแข็งแกร่งเท่าเดิม พวกมันดูคล้ายกับซอมบี้ทั่วไปที่เรารู้จักจากภาพยนตร์มากกว่า แต่มันสำคัญกับสมองของพวกเขาจริงๆ
ในไม่ช้าปีเตอร์ก็พบว่าคำตอบของเขาไม่มีเลย เพราะสิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปตั้งแต่ครั้งก่อนที่เขาใช้ความสามารถนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ผ่านการวิวัฒนาการ แต่ดูเหมือนว่าผลกระทบของ Wights ที่น้อยกว่าของเขาจะขึ้นอยู่กับเขามากกว่า
‘มันเหมือนกับที่ Logan พูด แม้แต่พลัง Wight ของฉันก็พัฒนาไปพร้อมกับฉัน’
ปีเตอร์กำลังมองไปยัง Dalki ที่สูญเสียศีรษะซึ่งตอนนี้ยืนปกติดี เป็นเรื่องแปลกเล็กน้อย และในไม่ช้าปีเตอร์ก็ค้นพบข้อจำกัดของมัน Dalki สามารถรักษาบาดแผลได้ในระดับหนึ่ง เช่นเดียวกับปีเตอร์ แต่มันไม่สามารถฟื้นฟูส่วนต่างๆ ของร่างกายที่หายไปก่อนที่จะถูกพลิกกลับได้
ยิ่งไปกว่านั้น หลังจากที่ร่างกายได้รับความเสียหายมากพอ ซึ่งแตกต่างจากปีเตอร์ ที่สามารถฟื้นฟูความสามารถในการฟื้นฟูของเขาด้วยการกินเนื้อ พวกเขาก็ทำไม่ได้ และในที่สุดพวกเขาก็จะตายอีกครั้ง โดยพื้นฐานแล้วพวกมันเป็นเหมือนสิ่งของที่มีความทนทานแต่เป็นสิ่งที่ไม่สามารถซ่อมแซมได้ ดังนั้นในที่สุด เขาจำเป็นต้องเปลี่ยนอันใหม่
หลังจากการทดสอบหลายครั้ง ปีเตอร์ยังคงไม่ยอมแพ้ และในที่สุดเขาก็พบสิ่งที่ต้องการ การดึงทรายออกมาเป็นหางที่แหลมยาว ยาวเมตร และที่ปลายทรายมีขาคู่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม ครึ่งบนของร่างกายมันหายไปโดยสมบูรณ์
“Dalki นี้เต้นแรงกว่าคนอื่น ๆ แต่เจ้าหมาก็สมควรได้รับมัน” ปีเตอร์คิด หวังว่าจะได้ผล
ใช้เวลาเพียงครู่เดียวรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขาเห็นขาที่ยืนอยู่ตรงนั้นและหางของ Dalki ที่พวกเขากลัวที่จะแกว่งไปมา
“คุณชื่อ Slicer ใช่ไหม ฉันเดาว่าครึ่งล่างของคุณเป็นของฉันแล้ว” ปีเตอร์ยิ้มเมื่อเขาเริ่มวิ่งกลับไปที่ฐานอย่างรวดเร็ว โดยมีร่างของ Dalki ครึ่งหนึ่งวิ่งตามเขาไป
แน่นอนว่า Wight Peter ตัวเล็กสร้างขึ้นโดยใช้ส่วนล่างของร่างกายของ Slicer ไม่แข็งแรงเท่าเธอ ประการหนึ่ง มันไม่มีทั้งตัว และไม่มี Dalki Peter ตัวใดเคยทดสอบมาก่อนแข็งแกร่งขึ้นเมื่อเลือดแยกออกมากขึ้น ดังนั้นมันจึงคล้ายกับมีตัวแบ่งส่วนข้อมูลครึ่งหนึ่งที่ไม่มีพลัง แต่ส่วนที่สำคัญคือหางของเธอซึ่งยังคงไม่บุบสลาย
เมื่อเข้าไปใน Shelter ทั้งสองก็วิ่งตรงกลับไปหาพวกเทเลพอร์ต ได้ยินเสียงกรีดร้องไปทั่วที่พักพิงเมื่อผู้คนเห็นขาคู่หนึ่งและหางยักษ์
“ไม่เป็นไร เธออยู่กับฉัน! ขาฉันหมายถึง!” ปีเตอร์ตะโกนทั้งที่ยังยิ้ม
เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าหัวไม่จำเป็นสำหรับการเปลี่ยนพวกนั้นให้กลายเป็น Wight ที่น้อยกว่า เขารู้ดีว่าคนต่อไปที่เขากำลังจะหันไปจะเป็นใคร และไม่มีใครสนใจว่าเขาดูหมิ่นร่างกายนี้อย่างไร