by บ้านเก่าของตระกูล Zhan เป็นวิลล่าเดี่ยวที่ตั้งอยู่ริมทะเลสาบ ตัวอาคารเป็นเพียงบ้านที่มีชั้นบน 3 ชั้นและชั้นล่าง 2 ชั้น แต่สนามหญ้ามีขนาดใหญ่มาก และพื้นที่สีเขียวริมทะเลสาบทั้งหมดทางด้านขวาเป็นของ ครอบครัวของพวกเขา.
แม้ว่าพื้นที่โดยรวมของบ้านหลังเก่าของตระกูล Zhan จะเล็กกว่าพื้นที่วิลล่า Tingfengmengyu ที่ Zhan Nanye อาศัยอยู่มาก แต่ก็ยังคงเป็นคฤหาสน์จริงๆ ซึ่งหลายคนไม่เคยฝันถึงหลังจากทำงานหนักมาตลอดชีวิต
มีที่จอดรถเป็นแถวทางด้านขวาของทางเข้าลาน ภายในมีรถหลายคันที่มีฟังก์ชั่นต่างกันจอดอยู่ ทั้งหมดนี้เป็นรถที่นางฮั้งใช้เดินทางในแต่ละวัน
มีถนนปูด้วยหินกว้างประมาณ 1 เมตร มุ่งสู่ตัวอาคารหลัก สองข้างทางมีทะเลกุหลาบประดิษฐ์ ลานประดับประดาด้วยแสงไฟและสีสัน และมีคำสุข 2 ประการติดไว้ทุกที่ที่มีคำสุข สามารถโพสต์ได้
ในบางพื้นที่ก็มีแบนเนอร์เล็กๆ เช่น “ความสุขจะคงอยู่ตลอดไป” และ “ลูกจะเกิดเร็วๆ นี้” คนที่ไม่รู้คงจะคิดว่าวันนี้ครอบครัวนี้มีความสุขแน่นอน
ที่เกินจริงไปกว่านั้นคือคนรับใช้เข้าแถวเป็นสองแถวถือป้ายที่มีคำว่า “ยินดีต้อนรับคุณหญิงกลับบ้าน” เป็นคำพูดขนาดใหญ่
ภายใต้คำสั่งของนางฮัง กลุ่มคนต่างตะโกนพร้อมกันว่า “ยินดีต้อนรับกลับบ้าน มาดาม!”
เสียงดังทีละคนจนหูหนวกแม้ในวิลล่าเดี่ยวก็สามารถรบกวนเพื่อนบ้านที่อยู่ข้างๆได้
มันเกินจริงจนคุณไม่สามารถมองเห็นได้
Si Lian มองไปทางอื่นและมองไปที่ Zhan Nanye บนที่นั่งคนขับ “คุณ Zhan นี่เป็นพิธีต้อนรับที่คุณขอให้คุณยายเตรียมไว้หรือเปล่า”
Zhan Nanye จอดรถแล้วลูบหัวด้วยรอยยิ้ม “คุณคิดว่าฉันเป็นคนเป็นทางการขนาดนั้นเหรอ อย่าคิดมาก นี่คงเป็นกลอุบายที่คุณยายคิดขึ้นมา”
เขาลงจากรถก่อนแล้วเดินไปที่ห้องโดยสารเพื่อเปิดประตูให้สีเหลียน “เธอชอบเธอมาก เธอตกหลุมรักเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเธอ ตอนแรกเธอเร่งเร้าให้ฉันรับ” ใบรับรองจากคุณทุกวัน หลังจากที่ฉันกลับจีน เธอกระตุ้นฉันอีกครั้ง ฉันจะพาคุณกลับบ้าน
เธอรอทั้งวันทั้งคืนเพื่อให้เราได้รู้จักกันในที่สุด เพื่อให้ฉันพาคุณกลับบ้าน และในที่สุดก็สามารถเรียกคุณว่าหลานสะใภ้ของฉัน เมื่อคืนฉันพบว่าเรารู้จักกัน ดังนั้นฉันจึงรีบกลับไปที่เซียงเจียงพร้อมครอบครัวและเพื่อน ๆ เมื่อเช้านี้ เธอไม่ได้เชิญทหารเกียรติยศกลับมาฉลองอีกสักสองสามคน และฉันรู้สึกว่าเธอถูกยับยั้งชั่งใจมาก “
สีเหลียนลงจากรถ “คุณย่าใจดีกับฉันมากจริงๆ ฉันรู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอ ฉันก็ชอบคุณย่ามากเช่นกัน ฉันรู้สึกเป็นเกียรติที่เธอได้เป็นคุณย่าของฉัน”
Zhan Nanye “คุณตกลงที่จะรับใบรับรองจากฉันเพราะคุณย่าเป็นคนดีเหรอ?”
ซือเหลียน “อะไรอีก?”
ก่อนที่จะได้รับใบรับรองเธอเคยพบกับคุณยาย Hang เท่านั้น แน่นอนว่าเป็นเพราะคุณยาย Hang ทิ้งความประทับใจไว้กับเธอว่าเธอจึงตกลงที่จะรับใบรับรองจาก Hang Chuan
เธอกล่าวเสริมว่า “คุณจะบอกฉันว่าคุณและฉันได้รับใบรับรองเพราะฉันเป็นใคร”
จ้าน หนานเย่ “…”
เธอพูดถูกจริง ๆ เขาและเธอได้รับใบรับรองเพราะคุณย่าของพวกเขา
“พี่สะใภ้ พี่สะใภ้…” ก่อนที่ Zhan Nanxing จะมาถึง เสียงที่ชัดเจนและไพเราะก็มาก่อน
ซือเหลียนเงยหน้าขึ้นมองและเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ วิ่งมาหาเธอพร้อมถือช่อกุหลาบดอกใหญ่
Zhan Nanxing ยัดดอกกุหลาบแดงไว้ในอ้อมแขนของ Si Lian จากนั้นจึงเปิดแขนแล้วกอด Si Lian และดอกไม้ไว้แน่น “พี่สะใภ้ ยินดีต้อนรับกลับบ้าน!”