by อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้ ซาโตะ โซสึเกะ ไม่มีกำลังเลยที่จะเผชิญหน้ากับคาโตะ ทาโร่โดยตรง
สิ่งเดียวที่เขาสามารถจัดการได้คืออำนาจของความคิดเห็นสาธารณะ
ในโลกทุกวันนี้ อำนาจของความคิดเห็นสาธารณะนั้นมีมหาศาล
เพื่อยกตัวอย่างง่ายๆ ว่าหากในเวลานี้ ซาโตะ โซสึเกะ เปิดเผยเนื้อหาบางอย่างที่ไม่เอื้ออำนวยต่อคาโตะ ทาโร่อย่างมากและทำให้เกิดกระแสความคิดเห็นสาธารณะในญี่ปุ่น ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่คาโตะ ทาโร่จะสามารถแทนที่ตำแหน่งของซาโตะ โซสึเกะได้
ดังนั้นคำเตือนของลู่เฟิงจึงเหมือนกับการเตือนให้คนฝันตื่นขึ้น
“คุณลู่ ฉันรู้ว่าฉันทำถูกแล้วที่ขอคำแนะนำจากคุณ”
น้ำเสียงของคาโตะ ทาโร่ เต็มไปด้วยอารมณ์
”ไปทำธุระซะ”
ลู่เฟิงโบกมือ จากนั้นก็หลับตาลงเล็กน้อยและพักผ่อนต่อไป
“เอาล่ะ คุณลู่ โปรดพักผ่อนก่อน”
”หากคุณต้องการอะไรกรุณาขอให้ใครสักคนมาหาฉัน”
คาโตะ ทาโร่ตอบแล้วค่อยๆ ออกจากห้องและปิดประตูเบาๆ
ลู่เฟิงรอจนกระทั่งคาโตะ ทาโร่ออกไป จากนั้นจึงหันศีรษะช้าๆ และมองไปที่หนานกงหลิงเยว่ซึ่งนอนอยู่บนเตียงข้างๆ เขา
อย่างไรก็ตาม แววตาของ Lu Feng เมื่อเขาจ้องมองที่ Nangong Lingyue ในขณะนี้ไม่ได้เย็นชาและห่างเหินเหมือนเช่นเคย
ตรงกันข้ามมันกลับอ่อนโยน
ในความเป็นจริง ในวันธรรมดา ลู่เฟิงก็แค่แสร้งทำเป็นว่าไม่ต้องการใกล้ชิดกับหนานกงหลิงเยว่มากเกินไป
เพียงเพราะลู่เฟิงรู้ว่าไม่มีความเป็นไปได้กับหนานกงหลิงเยว่ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการให้ความหวังใดๆ กับเธอ
ลู่เฟิงถามตัวเองในใจลึกๆ ว่าเขาไม่ได้เกลียดหนานกงหลิงเยว่
ตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกทุกข์ใจเล็กน้อยเพราะทุกสิ่งที่ Nangong Lingyue ได้ทำเพื่อเขา
สิ่งนี้ยังทำให้ลู่เฟิงไม่สามารถช่วยแต่คิดถึงตัวเองในอดีตได้
ย้อนคิดไปถึงสมัยที่ลู่เฟิงยังเป็นลูกเขยของตระกูลจี้ในเจียงหนาน
ในเวลานั้น จี้เสว่หยูเป็นคนเดียวที่อยู่ในสายตาของเขา สำหรับจี้เสว่หยู เขาสามารถกลืนความโกรธของเขาและอดทนต่อการจ้องมองที่เย็นชาได้
ไม่ว่าจี้เสว่หยูจะเพิกเฉยต่อเขามากเพียงใด เขาก็ยังคงยืนกรานที่จะอยู่ในตระกูลจี้และไม่เคยจากไป
ในตอนแรก Lu Feng ทำสิ่งนี้เพื่อทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับ Mr. Ji
เขาสัญญากับคุณจี้ว่าเขาจะอยู่ในตระกูลจี้และปกป้องจี้เสว่หยู
แต่เมื่อเวลาผ่านไป เขาก็เปลี่ยนจากการทำตามสัญญาในตอนแรกมาเป็นผู้ทำสิ่งต่างๆ เพื่อจี้เสว่หยูอย่างเต็มใจ
แล้วสำหรับ Nangong Lingyue ในเวลานี้ก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?
สำหรับลู่เฟิง เธอไม่สนใจอะไรเลย รวมถึงกฎเกณฑ์ของโลกหรือรูปลักษณ์ประหลาด ๆ ของคนอื่น
ยิ่งกว่านั้น เช่นเดียวกับ Lu Feng ในเวลานั้น เธอไม่เคยขออะไรเลย
ฉันแค่อยากอยู่กับคนที่ฉันรักอย่างเงียบๆ
Nangong Lingyue มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?
เธอคิดผิดจริงๆ
เธอคิดผิดที่เธอไม่ควรชอบลู่เฟิง และไม่ควรสูญเสียตัวตนไปเพื่อลู่เฟิง
แต่ในโลกนี้ใครล่ะที่สามารถควบคุมอารมณ์ได้?
หากคนเราสามารถควบคุมตนเองและไม่ชอบใครสักคนได้ โลกนี้ก็คงจะไม่มีคนที่เจ็บปวดจากความรักมากมายขนาดนี้
ทุกคนพูดว่าการใช้ชีวิตไร้หัวใจไม่ใช่เรื่องเหนื่อย แต่ใครจะไร้หัวใจได้อย่างแท้จริงล่ะ?
“ถอนหายใจ…”
ลู่เฟิงถอนหายใจเบาๆ จากนั้นก็ลุกจากเตียงอย่างช้าๆ และมาหาหนานกงหลิงเยว่
นางหงกงหลิงเยว่ที่นอนหลับอย่างสบายดูสงบสุขมาก
ใบหน้าที่งดงามอย่างแท้จริงนี้สามารถกล่าวได้ว่าสวยน่าทึ่งมาก
เธอมีหน้าตาที่บอบบาง ผิวขาว และงดงามราวกับนางฟ้าที่เดินออกมาจากภาพวาด
แต่ลู่เฟิงรู้ดีว่าหนานกงหลิงเยว่จะไม่มีวันเป็นของเขา และเขาไม่เคยคิดที่จะเอาหนานกงหลิงเยว่มาเป็นของตัวเอง
“คุณควรมีชีวิตเป็นของตัวเอง มีใครสักคนที่คุณชอบ และมีใครสักคนที่ชอบคุณ”
”สัญญากับฉันนะว่าในอนาคตจะไม่โง่แบบนี้อีก”
ลู่เฟิงยื่นมือออกไปลูบใบหน้าของหนานกงหลิงเยว่อย่างอ่อนโยน
หนานกงหลิงเยว่ยังคงนอนหลับอย่างเงียบๆ โดยไม่รู้เลยว่ามีอะไรเกิดขึ้นในโลกภายนอก
“หลังจากที่เราจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้วและกลับไปยังเมืองมังกร…”
“ฉันจะช่วยให้คุณฝ่าด่านปรมาจารย์ระดับเก้า และช่วยให้คุณได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ในอนาคต ฉันจะให้คุณเป็นจ้าวแห่งวงการศิลปะการต่อสู้ในเมืองมังกร”
“ตระกูลหนานกงก็จะรุ่งเรืองและเจริญรุ่งเรืองเพราะคุณเช่นกัน ส่วนพวกเราอย่าได้เจอกันอีกเลย”
Lu Feng มองไปที่หนานกง หลิงเยว่ และพึมพำเบา ๆ
หนานกงหลิงเยว่รู้จักเขามาระยะหนึ่ง และให้สิ่งดีๆ มากมายแก่เขา
สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือช่วยหนานกงหลิงเยว่และทำให้ตระกูลหนานกงของเธอก้าวขึ้นสู่วงการศิลปะการต่อสู้โดยสมบูรณ์
ในเรื่องอื่นๆ Lu Feng จะไม่มีปฏิสัมพันธ์ใดๆ กับ Nangong Lingyue อีกต่อไป
ในความเป็นจริง หากคุณถามลู่เฟิงว่าเขาไม่สบายใจหรือไม่เมื่อเขาพูดคำเหล่านี้ เขาก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ในที่สุดแล้วผู้คนก็มีอารมณ์ความรู้สึก
แม้ว่าเราจะไม่ได้พูดถึงอดีต แต่ลองมาคุยถึงการเดินทางไปญี่ปุ่นครั้งนี้กันดีกว่า
Nangong Lingyue อยู่กับ Lu Feng มาเป็นเวลานาน และได้เผชิญศัตรูที่แข็งแกร่งสำหรับ Lu Feng มาหลายครั้งโดยไม่ลังเล
แม้ว่าลู่เฟิงจะมีหัวใจที่เป็นหิน แต่เขาก็ยังได้รับความอบอุ่นจากหนานกงหลิงเยว่!
หลังจากพูดคำเหล่านี้ออกไป ลู่เฟิงก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นธรรมดา
แต่ถึงแม้จะเจ็บปวดแค่ไหนเขาก็ยังจะยืนกรานที่จะทำมัน