by ท้ายที่สุดแล้ว Lu Feng ก็แตกต่างจาก Kato Taro
หากซาโตะ โซสึเกะแสดงอยู่ที่นี่ ลู่เฟิงอาจวางสายจากเขาไปโดยไม่แสดงหน้าตาใด ๆ ให้เขาเห็น
“ฉันไม่สนใจที่จะรู้”
“แต่ตอนนี้ฉันยุ่งมากและไม่มีเวลาออกไปข้างนอก”
ลู่เฟิงแสดงทัศนคติของเขาในน้ำเสียงที่สงบ
“คุณลู่ นี่มันไม่เหมือนตัวละครของคุณเลยนะ…”
ซาโตะ โซสึเกะขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายังคงคิดที่จะขอให้ลู่เฟิงรักษาการนัดหมายไว้ บางทีอีกฝ่ายอาจจะฆ่าลู่เฟิงโดยตรงก็ได้
แต่ตอนนี้ ถ้าลู่เฟิงไม่ไป แผนการทั้งหมดที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านี้ก็คงจะพังทลายไม่ใช่หรือ?
“คุณพูดอะไรนะ”
“เหมือนกับว่าคุณรู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน”
ลู่เฟิงยิ้มจางๆ ในขณะที่น้ำเสียงของเซี่ยเสว่เยาะเย้ย
“ฮ่าๆ ฉันกับคุณลู่เป็นเพื่อนกัน”
“หลังจากติดต่อกันมานาน ฉันก็เข้าใจกันขึ้นมาบ้างแล้ว”
ซาโตะ โซสึเกะยิ้มเขินอาย จากนั้นก็เปิดปากอธิบาย
“ถ้าคุณเข้าใจฉันจริงๆ”
“เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้นในภายหลัง”
หลังจากที่ลู่เฟิงพูดจบ ซาโตะ โซสึเกะก็เงียบไปชั่วขณะ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำพูดของ Lu Feng เป็นภัยคุกคาม 100%
ความหมายนั้นง่ายมาก หมายความว่าหากซาโตะ โซสึเกะเข้าใจลู่เฟิงจริงๆ เขาจะไม่ทำสิ่งที่ไร้สมองเช่นนั้น
คำพูดของ Lu Feng ไม่เพียงแต่เป็นภัยคุกคามเท่านั้น แต่ยังเป็นการดูหมิ่น Sato Sosuke ว่าไร้สมองอีกด้วย
ถ้าเป็นคนอื่น ซาโตะ โซสึเกะคงโกรธจัดทันที
อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญหน้ากับ Lu Feng อารมณ์ของ Sato Sosuke ดูเหมือนจะดีขึ้นมาก
“คุณลู่ ผมมีเหตุผลมากมายว่าทำไมเรื่องต่างๆ ถึงได้พัฒนามาถึงจุดนี้”
“มีบางอย่างที่ผมไม่อยากทำ แต่กลับกลายเป็นว่ามันไม่เป็นไปตามที่ผมต้องการ!”
“ท้ายที่สุดแล้ว ผมพูดกับคุณลู่ไปมากมายในตอนแรก แต่คุณลู่กลับไม่เห็นด้วย…”
คำพูดของซาโตะ โซสึเกะมาจากใจจริงของเขา
หากลู่เฟิงตกลงตามเงื่อนไขที่ซาโตะ โซสุเกะเสนอตั้งแต่แรก เขาจะไม่ทำสิ่งเหล่านั้นในภายหลังอย่างแน่นอน
เขาคงจะไม่กลายเป็นศัตรูของลู่เฟิงแน่นอน
น่าเสียดายในโลกนี้ไม่มีคำว่าถ้า
หากคุณก้าวผิดในบางเรื่อง ก็ไม่มีทางหันหลังกลับได้และต้องก้าวต่อไปทีละก้าวเท่านั้น
ซาโตะ โซสึเกะไม่แน่ใจว่าในที่สุดเขาจะชนะหรือไม่ แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่น
เมื่อฟังคำพูดของซาโตะ โซสึเกะ รอยยิ้มเย้ยหยันอันมีความหมายก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของลู่เฟิง
แต่เขาไม่ได้พูดอะไรล้อเลียนซาโตะ โซสึเกะเลย
“ถ้าอย่างนั้น โปรดบอกอีกฝ่ายด้วย คุณซาโตะ”
“ฉันไม่มีเวลา”
ลู่เฟิงพูดและกำลังจะวางสายโทรศัพท์
“คุณลู่ นามสกุลของอีกฝ่ายคือหลิน คุณไม่อยากไปดูจริงๆ เหรอ”
ซาโตะ โซสึเกะรีบพูดและตะโกนไปที่ลู่เฟิง
“ซว๊าก!”
เมื่อได้ยินนามสกุลหลิน หนานกงหลิงเยว่และคาโตะ ทาโร่ ต่างก็เงยหน้าขึ้นมองลู่เฟิง
หรืออาจเป็นได้ว่าหลินเฉียนเจวียยังไม่ตายจริงๆ หรือเปล่า?
มีเพียงลู่เฟิงเท่านั้นที่ยังคงสงบ
ไม่ว่า Lin Qianjue จะตายหรือไม่ก็ตาม Lu Feng ก็ไม่เชื่อในสิ่งที่ Sato Sosuke พูด
ในอดีตที่ผ่านมา ลู่เฟิงและซาโตะ โซสุเกะเคยร่วมมือกันและถือเป็นเพื่อนกัน
นอกจากนี้ ซาโตะ โซสุเกะยังริเริ่มทิ้งลูกสาวไว้ที่หลงกัว ซึ่งทำให้ลู่เฟิงไว้วางใจเขาเป็นอย่างมาก
แต่ต่อมาหลังจากที่ซาโตะ โซสึเกะทำเรื่องต่างๆ มากมาย ความไว้วางใจที่ลู่เฟิงมีต่อเขาก็ค่อยๆ หายไป
แม้ว่าซาโตะ ซากุระจะยังอยู่ที่ลองคันทรี่ ลู่เฟิงก็จะไม่เชื่อสิ่งที่ซาโตะ โซสึเกะพูดอีกต่อไป
เพราะลู่เฟิงค้นพบว่าคนอย่างซาโตะ โซสุเกะเป็นคนประเภทที่ยินดีทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา
ลู่เฟิงรู้สึกว่าซาโตะ โซสุเกะจะละเลยชีวิตของลูกสาวของเขาเพื่อแผนของตัวเอง
ใครก็ตามที่เชื่อคนประเภทนี้เป็นคนโง่สิ้นดี
“ฉันไม่สนใจ”
“ถ้าเขาสามารถอยู่รอดได้ แสดงว่าเขาไม่ได้ถูกกำหนดให้ตาย มันไม่เกี่ยวกับฉัน”
ลู่เฟิงส่ายหัวเล็กน้อยและตอบอย่างเฉยเมย
ก่อนอื่นเลย เขาค่อนข้างแน่ใจว่าเขาได้ทำลายพลังชีวิตของ Lin Qianjue ไปหมดสิ้นแล้วในตอนนั้น
พูดอย่างตรงไปตรงมาก็คือ ไม่มีทางที่หลินเฉียนจะรอดชีวิตได้ แม้ว่าจะมีวิธีการทางการแพทย์ที่ล้ำหน้าที่สุดในโลก เขาก็ไม่สามารถรอดชีวิตได้
หากหลินเฉียนเจวียยังสามารถรักษาชีวิตของเขาไว้ได้ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ บางทีเขาอาจไม่สมควรต้องตายจริงๆ
แต่ถึงแม้ว่าเขาสามารถช่วยชีวิตเขาได้จริง หลินเฉียนเจวียก็จะกลายเป็นคนพิการตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป และจะไม่เป็นภัยคุกคามต่อลู่เฟิงเลย
ดังนั้น แม้ว่าจะเป็นหลินเฉียนเจวียที่นัดกับลู่เฟิงครั้งนี้จริง ๆ ลู่เฟิงก็ไม่สนใจที่จะไป
พระองค์จะไม่ทรงเอาพระองค์เองตกอยู่ในอันตรายเพื่อคนไร้ประโยชน์
“คุณลู่ นี่มันไม่เหมือนตัวละครของคุณเลยนะ!”
“หลิน เฉียนเจวียเป็นศัตรูตัวฉกาจของคุณ!”
“และฉันได้ยินมาว่าหลิน เฉียนเจวียมีข้อมูลมากมายเกี่ยวกับอาณาจักรมังกรอยู่ในมือ”
ซาโตะ โซสุเกะเงียบไปสองสามวินาที จากนั้นก็เอื้อมมือไปเคาะโต๊ะเบาๆ แล้วตอบกลับ
เขาอยากใช้วิธีนี้เพื่อบีบลู่เฟิงออกไป
มิฉะนั้น หากลู่เฟิงอยู่กับคาโตะทาโร่ตลอดเวลา ไม่มีใครสามารถแตะต้องเขาได้
“ความเกลียดชังระหว่างเขากับฉันได้รับการแก้ไขแล้ว”
“ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ และเขายังคงไม่เชื่อ คุณก็ขอให้เขาตามหาฉันได้”
ลู่เฟิงยิ้มจางๆ และตอบด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
“ฉันจะรอเขาที่นี่”
“ไม่ว่าใครต้องการพบฉัน ฉันจะออกมาต้อนรับพวกเขา”
โดยไม่รอให้ซาโตะ โซสึเกะพูด ลู่เฟิงก็พูดเสริมอีกครั้ง
ทัศนคติก็เรียบง่ายและหยาบคายมาก
ลู่เฟิงจะไม่ไปที่พื้นที่ท่องเที่ยวภูเขาหิมะ แต่หากใครต้องการพบเขา ก็สามารถมาที่คาโตะทาโร่ได้ตลอดเวลา
คำตอบนี้ทำเอา ซาโตะ โซสึเกะ ขมวดคิ้ว
ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัด Lu Feng ออกจากจมูกของ Kato Taro ได้!
ถ้ามันง่ายขนาดนั้นจริงๆ หลินเฉียนเจวียคงดำเนินการตั้งแต่แรกแล้ว
ก่อนที่ Lu Feng จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นปรมาจารย์ระดับเก้า เขาก็ถูก Lin Qianjue กวาดล้างอย่างหนัก
น่าเสียดายที่หลินเฉียนเจวียไม่กล้าที่จะบุกเข้าไปในบ้านของคาโตะทาโร่ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพาลู่เฟิงออกไปเท่านั้น
นี่ทำให้ Lu Feng มีเวลาที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา
“คุณลู่ ฉันคิดว่าคุณกลัว”
ซาโตะ โซสึเกะเงียบไปสองสามวินาที จากนั้นจึงถามด้วยน้ำเสียงดูถูกอย่างจงใจ
“ฉันกลัว”
ลู่เฟิงตอบโดยไม่ลังเล ทำให้ซาโตะ โซสึเกะเงียบไปทันที
เขาค้นพบอีกครั้งว่าเขาไม่เข้าใจลู่เฟิงจริงๆ
บางคนคิดว่าลู่เฟิงเป็นคนหุนหันพลันแล่น เด็ดขาดในการฆ่า กล้าหาญและไม่เคยกลัวใคร
บางคนคิดว่าลู่เฟิงเป็นคนที่ระมัดระวังมากและดำเนินการทุกขั้นตอนอย่างระมัดระวัง
บางคนคิดว่าลู่เฟิงเป็นคนหัวแข็งและไม่รับฟังความคิดเห็นของคนอื่น ในขณะที่บางคนคิดว่าลู่เฟิงไม่มีความเด็ดขาด
โดยสรุปแล้วไม่มีใครสามารถบอกได้จริงๆ ว่า Lu Feng มีบุคลิกประเภทใด
ฉันบอกได้เพียงว่าทุกคนมีหน้าตาที่แตกต่างกัน
ลู่เฟิงไม่เคยมีบุคลิกที่แน่นอน เขาเพียงแสดงบุคลิกที่แตกต่างกันเมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้คนและสิ่งของที่แตกต่างกัน
เช่นเดียวกับตอนนี้ ซาโตะ โซสึเกะ เคยคิดว่าลู่เฟิงเป็นคนหุนหันพลันแล่นและไม่สามารถทนต่อการยั่วยุและความโกรธของผู้อื่นได้
แต่ตอนนี้ แม้ว่าซาโตะ โซสึเกะจะจงใจพูดถ้อยคำยั่วยุเช่นนั้น แต่ลู่เฟิงก็ไม่ได้โกรธเลย
เขายังบอกตรงๆ ว่าเขาแค่กลัว
นี่ไม่ตรงกับการรับรู้ของซาโตะ โซสุเกะเกี่ยวกับลู่เฟิงเลย
ในขณะนี้ ซาโตะ โซสึเกะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อไป
“ไม่เป็นไร ฉันจะวางสาย”
ลู่เฟิงพูดและวางสายโทรศัพท์
“คุณลู่ คุณเป็นคนใจกว้างและเด็ดขาดจริงๆ”
คาโตะ ทาโร่ รีบยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นและชื่นชมลู่เฟิง
“ฉันจะหาคนมาให้คุณ”
ลู่เฟิงหันศีรษะและมองไปที่คาโตะ ทาโร่
“คุณไปเถอะ”
คาโตะ ทาโร่พยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“มูโตะ มาซารุ”
ลู่เฟิงพูดสามคำอย่างช้าๆ
“มุโตะ…คุณลู่ คุณกำลังพูดถึงใครอยู่?”
คาโตะ ทาโร่พึมพำก่อน จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนทันทีในวินาทีถัดมา
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com