by “ลู่เฟิง!”
หนานกง หลิงเยว่เข้ามาอย่างรวดเร็วและยื่นมือออกมาเพื่อสนับสนุนลู่เฟิง
ในเวลานี้ หลู่เฟิงดูอ่อนแอมากและใบหน้าของเขาก็ซีดมาก
ท้ายที่สุด การไม่ได้ดื่มน้ำเป็นเวลานานกว่าสิบชั่วโมง และจากนั้นเข้ารับการฝึกฝนที่มีความเข้มข้นสูงเช่นการทะลวงผ่านอาณาจักร ย่อมสิ้นเปลืองเงินจำนวนมากในร่างกายโดยธรรมชาติ
“ฉันสบายดี ฉันเวียนหัวนิดหน่อย”
ลู่เฟิงโบกมือเล็กน้อยแล้วนั่งลงหน้าเก้าอี้
“เร็วเข้า ดื่มนมซะ”
หนานกง หลิงเยว่วางอาหารที่มีคุณค่าทางโภชนาการไว้ตรงหน้าลู่เฟิง
ส่วนว่าหลู่เฟิงประสบความสำเร็จในการทะลวงผ่านหรือไม่ เธอก็ไม่ได้ถามอะไรมากนัก
ภายในเวลาไม่ถึงสามนาที ทาโร่ คาโตะ ก็รีบเข้ามาแล้ว
นอกจากนี้เขายังขอให้ผู้คนจับตาดูสถานการณ์ที่นี่ เมื่อเขาได้ยินว่าหลู่เฟิงออกจากความสันโดษ เขาก็วางทุกอย่างในมือทันทีแล้วรีบมาที่นี่
“คุณลู่”
ทาโระ คาโตะเดินเข้ามาด้วยสายตาสงสัย
”นั่งก่อน”
หลู่เฟิงโบกมือและกินเงียบ ๆ เพื่อเสริมร่างกายด้วยสารอาหารบางอย่าง
ทาโร คาโต้ และหนานกง หลิงเยว่ มองหน้ากัน ทั้งคู่ยังคงเงียบและไม่กล้ารบกวนพวกเขา
หลังจากนั้นประมาณสิบนาที หลู่เฟิงก็หยิบทิชชู่ขึ้นมาเช็ดปาก จากนั้นค่อยๆ ลุกขึ้นยืน
การจ้องมองของหนานกง หลิงเยว่ และคาโต้ ทาโร่ ก็ค่อยๆ เคลื่อนไปพร้อมกับลู่เฟิง
หลู่เฟิงไม่พูดอะไรและเดินตรงไปที่ประตู
ทาโร คาโตะ และหนานกง หลิงเยว่ไม่รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร ดังนั้นพวกเขาจึงรีบติดตามเขาไป
ฝีเท้าของ Lu Feng ไม่เร่งรีบหรือช้า โดยเดินเล่นสบาย ๆ อยู่ข้างหน้า
“ฉันคิดว่ามิสเตอร์หลู่ดูแตกต่างออกไปนิดหน่อย คุณคิดว่าไงล่ะ”
ทาโระ คาโตะเงียบไปครู่หนึ่งแล้วถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ฉัน…ดูเหมือนว่า…”
หนานกง หลิงเยว่หยุดชั่วคราว เธอคุ้นเคยกับลู่เฟิงมากกว่าทาโร คาโต้
ดังนั้น เธอจึงสามารถเห็นการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของ Lu Feng ได้ชัดเจนยิ่งขึ้นอย่างแน่นอน
เพียงเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงที่เฉพาะเจาะจง Nangong Lingyue ไม่สามารถบอกได้จริงๆ
“มีความก้าวหน้าเกิดขึ้นบ้างไหม…”
ทาโร่ คาโตะ รู้สึกสับสนในใจอย่างมาก
เขาต้องการถาม แต่เขาไม่กล้าถาม ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงติดตามหลู่เฟิงเพียงชั่วคราว
ในเวลานี้ หลู่เฟิงเดินไปที่สวนใกล้เคียงโดยไม่รีบร้อนหรือเชื่องช้า
ทาโร คาโต้ยิ่งสับสน เป็นไปได้ไหมที่ลู่เฟิงมาที่นี่เพื่อเพลิดเพลินกับดอกไม้?
จนกระทั่งหลู่เฟิงก้าวไปข้างหน้าและเดินไปที่ลานหิน ทาโร คาโตะก็เดาได้
ในเวลานี้ หินที่อยู่ตรงหน้าหลู่เฟิงสูงประมาณครึ่งคน
ตรงกลางมีรูอยู่บ้าง แต่หินก้อนนี้ทำจากหินจริง
หลู่เฟิงมองไปที่หินตรงหน้าเขา จากนั้นค่อย ๆ เหยียดฝ่ามือออกและวางมันลงบนหินเบา ๆ
“คุณลู่ นี่คือสิ่งที่คุณต้องการเหรอ?”
ทาโร่ คาโตะเลิกคิ้วอย่างสับสนเล็กน้อย
“เขาต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของเขา ฉันคิดว่าอย่างนั้น…”
หนานกง หลิงเยว่ก็ไม่แน่ใจเล็กน้อยในเวลานี้
พวกเขาทั้งสองคิดไม่ออกและไม่กล้ารบกวนเขา
หลู่เฟิงยืนนิ่งอยู่หน้าหิน แล้วค่อย ๆ กำฝ่ามือของเขาไว้
หลังจากนั้นทันที หมัดของ Lu Feng ก็ต่อยออกไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า
“ปัง!”
หมัดของ Lu Feng ปะทะอย่างแรงกับหินที่อยู่ตรงหน้าเขา
Taro Kato และ Nangong Lingyue ต่างก็มองไปที่หินอย่างรวดเร็ว
พวกเขารู้ดีว่าด้วยความแข็งแกร่งของ Lu Feng เขาสามารถทุบหินที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาให้เป็นชิ้น ๆ ได้อย่างง่ายดาย
อย่างไรก็ตาม ฉากที่ทำให้พวกเขางงงวยก็เกิดขึ้นต่อไป
หลังจากที่หมัดของ Lu Feng หยุดแล้ว หินก็ไม่ขยับเลย
ไม่ต้องพูดถึงการถูกทุบ ไม่มีแม้แต่ร่องรอยรอยแตก
“นี่…”
ทาโร่ คาโตะ ตะลึง
หนานกง หลิงเยว่ก็ดูสับสนเช่นกัน
เกิดอะไรขึ้น?
ความแข็งแกร่งของ Lu Feng ไม่เพียงเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่เขายังถอยกลับมากอีกด้วย
ไม่อย่างนั้น ทำไมแม้แต่หินก้อนนี้ถึงไม่ถูกทำลายล่ะ?
”นี่ นี่ นี่…”
ทาโร คาโตะไม่รู้จักนักรบดีนัก ดังนั้นเขาจึงคิดว่าความแข็งแกร่งของลู่เฟิงลดลงจริงๆ!
สีหน้าของ Lu Feng ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ถอนหมัดออก
“หลู่เฟิง ไม่ต้องกังวล”
“คุณเพิ่งออกมาจากความสันโดษ และร่างกายของคุณยังอ่อนแออยู่นิดหน่อย ดังนั้น…”
หนานกง หลิงเยว่กลัวว่าหลู่เฟิงจะยอมแพ้กับตัวเอง ดังนั้นเธอจึงรีบเข้ามา มาเพื่อปลอบใจเขา
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะพูดจบเธอก็กลืนมันเข้าไปอย่างแรง
เพราะเธอเห็นว่าหินที่อยู่ตรงหน้าหลู่เฟิงเปิดรอยแตกสองอันจริงๆ หลังจากที่หลู่เฟิงหดฝ่ามือของเขา
“นี่…”
หนานกง หลิงเยว่ค่อยๆ เบิกตากว้าง
“แคร็ก!”
“บูม!”
หลังจากนั้นไม่นาน หินก็เริ่มส่งเสียงแตก และรอยแตกก็ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
“อะไรนะ?”
ทาโร่ คาโต้เห็นฉากนี้แล้วรีบก้าวไปข้างหน้าสองก้าว
ในเวลานี้ หนานกง หลิงเยว่ และ คาโต้ ทาโร ต่างก็ประหลาดใจมาก มีเพียงลู่เฟิงเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่หน้าหินหิน และมองดูมันอย่างสงบ
”ยุบ!”
”แคร็ก!”
”แคร็ก!”
รอยแตกในหินเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ และพวกมันก็แตกสลายเร็วขึ้นเรื่อยๆ