ลูกเขยที่แข็งแกร่งที่สุด Lu Feng

บทที่ 5363 เชื่อฉันเถอะ!

จี้เล็กๆ นี้เปรียบเสมือนลายมือของจักรพรรดิโบราณ

เราสามารถจินตนาการได้ว่าโทเค็นที่เขียนด้วยลายมือจากผู้นำประเทศมีอำนาจประเภทใด

แต่ตอนนี้ การให้สิ่งนี้แก่หลู่เฟิงในวัยกลางคนถือเป็นการละเมิดหลายสิ่งจริงๆ

เพราะตราบใดที่ Lu Feng แสดงสิ่งนี้ ไม่ว่าประเทศจะมีอำนาจขนาดไหน ไม่ต้องพูดถึงญี่ปุ่น พวกเขาก็ไม่กล้าฆ่า Lu Feng

แต่ในอนาคตทั้งสองฝ่ายจะทะเลาะกันอีกนานแน่นอนเพราะเรื่องนี้

เมื่อชายวัยกลางคนหยิบสิ่งนี้ออกมา แสดงว่าเขาเห็นคุณค่าของ Lu Feng มาก

“ฉันไม่สามารถมีมันได้”

หลู่เฟิงเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าสิ่งนี้หมายถึงอะไร

เมื่อหลู่เฟิงเผชิญกับสถานการณ์ความเป็นความตายจริงๆ การนำสิ่งนี้ออกไปสามารถช่วยชีวิตเขาได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ฝ่ายญี่ปุ่นจะพูดอย่างแน่นอนว่าทุกสิ่งที่หลู่เฟิงทำนั้นได้รับคำสั่งจากชายวัยกลางคน

สำหรับคนวัยกลางคน พวกเขาไม่มีคำอธิบายมากนัก

“สิ่งที่คุณกลัว?”

ชายวัยกลางคนหรี่ตาลงเล็กน้อย มองไปที่ลู่เฟิงแล้วถามเบา ๆ

“ฉันกลัวจะสร้างปัญหาให้กับอาณาจักรมังกร”

“คราวนี้มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน”

หลู่เฟิงกัดฟันแล้วใส่จี้กลับเข้าไป

“จะบอกว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัวเหรอ?”

ชายวัยกลางคนโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย มองเข้าไปในดวงตาของลู่เฟิงแล้วถาม

หลู่เฟิงกัดฟันและตกอยู่ในความเงียบ

“รับมัน.”

“หลงกัว ฉันไม่กลัวที่จะเกี่ยวข้องกับคุณ”

“อาณาจักรมังกรในปัจจุบันมีความสามารถเพียงพอที่จะปกป้องคุณ”

ชายวัยกลางคนลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ และคำพูดของเขาดังก้อง ทรงพลัง และเต็มไปด้วยความมั่นใจ

ดวงตาของ Lu Feng เบิกกว้างเล็กน้อย และหัวใจของเขาก็ตกตะลึง

อาณาจักรมังกรในปัจจุบันแข็งแกร่งกว่าเดิมมาก

ความมั่นใจของคนวัยกลางคนนั้นแม่นยำเพราะตอนนี้อาณาจักรมังกรมีความเจริญรุ่งเรืองและทรงพลัง

“รับมัน.”

“ฉันจะบอกคุณอีกครั้ง”

“หลงกัว ฉันไม่กลัวที่จะเกี่ยวข้องกับคุณ”

“อย่างไรก็ตาม อาณาจักรมังกรไม่อนุญาตให้คุณตายข้างนอก”

ชายวัยกลางคนหยิบจี้ขึ้นมาอีกครั้งแล้วมอบให้ลู่เฟิง

หลู่เฟิงมองไปที่จี้เล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้าเขา หายใจเข้าลึกๆ แล้วหยิบมันขึ้นมา

“ขอบคุณ.”

หลู่เฟิงหยิบจี้มาและจับมันไว้ในมือแน่น

จากนั้นเขาก็ถอยกลับไปสามก้าว เผชิญหน้ากับชายวัยกลางคน และโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง

“ไปข้างหน้า”

ชายวัยกลางคนโบกมือเล็กน้อย จากนั้นหันกลับมามองแผนที่โลกที่อยู่ด้านหลังเขา

หลู่เฟิงมองไปที่ด้านหลังของชายวัยกลางคนและต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดอะไรเลย

เขาอายุน้อยและขี้เล่นไปแล้ว ดังนั้นเขาจะไม่พูดคำที่รุนแรง การทำสิ่งต่างๆ ให้สำเร็จเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

หลู่เฟิงหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นหันหลังและจากไป

“เป็นยังไงบ้าง?”

Chen Tianzong และคนอื่น ๆ ที่รออยู่ในระยะไกลเห็น Lu Feng ออกมาและเข้ามาทักทายเขาทันที

“ไม่เป็นไร คุณแค่บอกให้ฉันระวังตัว”

หลู่เฟิงยิ้มและส่ายหัว การสนทนาของเขากับชายวัยกลางคนในวันนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจมาก

ตัวละครของเขาเป็นแบบนี้มาโดยตลอด ยิ่งคนอื่นจริงใจกับเขามากเท่าไร เขาก็จะยิ่งทำให้พวกเขาผิดหวังน้อยลงเท่านั้น

“แล้ว…ไปกันเลยมั้ย?”

เฉินเทียนจงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและถามลู่เฟิงว่าเขาหมายถึงอะไร

“ดี.”

Lu Feng พยักหน้า จากนั้นกล่าวทักทายผู้ช่วย Zhang และจากไปพร้อมกับ Chen Tianzong

ระหว่างทาง เฉินเทียนจงและลู่เฟิงก็พูดคุยกันเป็นเวลานานเช่นกัน

Lu Feng ขอให้คนขับรถของ Chen Tianzong พาเขาและ Liu Yingze ไปที่บ้านพักของครอบครัว Ye

ก่อนออกเดินทาง เขาต้องพบกับเย่เทียนหลง

“คุณลุง มาแล้วครับ”

ทุกวันนี้ ทุกคนในตระกูล Ye ให้ความเคารพและสุภาพต่อ Lu Feng เป็นอย่างยิ่ง

Ji Xueyu เป็นลูกสาวของตระกูล Ye และ Lu Feng เป็นสามีของ Ji Xueyu ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาจึงเป็นลุงของตระกูล Ye

Lu Feng นำโดยคนรับใช้ พบห้องทำงานของเย่เทียนหลง

“มา?”

เมื่อเห็น Lu Feng เข้ามา เย่เทียนหลงก็ถามด้วยน้ำเสียงอุ่น ๆ

Lu Feng ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขารู้ว่าเย่เทียนหลงโกรธเขา

“พ่อครับ ผมต้องไปแล้ว”

หลู่เฟิงนั่งบนเก้าอี้ด้วยน้ำเสียงทำอะไรไม่ถูกมาก

“ถ้าคุณไม่ไป จะมีใครมาเอามีดจ่อคอคุณแล้วปล่อยคุณไปหรือเปล่า?”

เย่เทียนหลงขมวดคิ้วและฟังดูไม่มีความสุขมาก

จีเสวี่ยหยูเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเย่เทียนหลง และเขามีลูกสาวเพียงคนเดียว

หากมีอะไรเกิดขึ้นกับ Lu Feng จี้เสวี่ยหยูจะกลายเป็นม่ายไม่ใช่หรือ?

ดังนั้น เย่เทียนหลงจึงไม่ต้องการให้ลู่เฟิงไปญี่ปุ่นอย่างแน่นอน!

“พ่อ มีบางอย่างที่พ่อไม่รู้”

หลู่เฟิงจุดบุหรี่และไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

“ฉันไม่จำเป็นต้องรู้”

“ที่ผ่านมาคุณต้องทำหลายอย่าง คุณช่วยตัวเองไม่ได้ ดังนั้นฉันจะไม่พูดอะไร”

“แต่ตอนนี้คุณสามารถเลือกเองได้ และไม่มีใครบังคับคุณได้”

“แล้วคุณเลือกที่จะละทิ้งภรรยาและลูกชายของคุณเหรอ?”

ยิ่งเย่เทียนหลงพูดมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่เฟิงก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

นักรบญี่ปุ่นบังคับให้ Lu Feng ไป และโชคชะตาก็บังคับให้ Lu Feng ไปเช่นกัน

แต่ทุกคนรอบตัวเขาต้องการที่จะหยุดเขา ซึ่งทำให้ลู่เฟิงอึดอัดอย่างยิ่ง

“ช่างเถอะ อย่าคิดมาก ฉันแค่บ่น”

เมื่อเห็นว่า Lu Feng เงียบ เย่เทียนหลงก็ถอนหายใจและส่ายหัว

เขาจะยังไม่รู้ตัวละครของ Lu Feng หรือเปล่า?

ก่อนอื่น Lu Feng รัก Ji Xueyu เป็นอย่างมาก หากมีวิธีอื่น Lu Feng จะไม่อยากทำอย่างนั้นอย่างแน่นอน

ดังนั้น เย่เทียนหลงจึงไม่ต้องการพูดอะไรอีก

“ดี.”

หลู่เฟิงพยักหน้าเบา ๆ

“คุณมาหาฉันเพราะมีเรื่องจะพูดใช่ไหม?”

“กล่าวอีกนัยหนึ่ง อะไรคือการเตรียมการ?”

เย่เทียนหลงก็จุดบุหรี่แล้วถามลู่เฟิง

“ขวา.”

“พันธมิตรธุรกิจ Jingcheng Jiancheng คุณต้องกำจัดสิ่งนี้โดยเร็วที่สุดและตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดออก”

“ถ้าเป็นไปได้ คุณควรลาออกจากตำแหน่งในกองทัพจะดีกว่า”

เมื่อหลู่เฟิงพูดสิ่งที่เขาพูด เย่เทียนหลงก็เบิกตากว้างขึ้นทันที

เขารู้ว่าหลู่เฟิงต้องมีแผนบางอย่าง แต่เขาไม่คาดคิดว่าเย่เทียนหลงจะตกใจทันทีที่เขาเปิดปาก

“ความหมายคืออะไร?”

เย่เทียนหลงเงียบไปสองสามวินาที จากนั้นขมวดคิ้วและถาม

“พ่อครับ คุณจะไม่มีวันทำร้ายผม”

“ฉันก็เหมือนกัน ฉันจะไม่มีวันทำร้ายเธอ”

“ดังนั้นเชื่อฉัน”

ดวงตาและน้ำเสียงของ Lu Feng จริงจังมาก

“มันเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณในครั้งนี้หรือเปล่า?”

เย่เทียนหลงครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที และคาดเดาบางอย่างอยู่ในใจแล้ว

“ขวา.”

หลู่เฟิงพยักหน้าเล็กน้อย

แต่ไม่ได้อธิบายเหตุผลโดยละเอียด

“คุณแน่ใจเหรอว่าอยากให้ฉันทำสิ่งนี้”

ในที่สุด เย่เทียนหลงก็ถามอีกครั้ง

“แน่นอน.”

หลู่เฟิงพยักหน้าอย่างหนัก

“เอาล่ะ ฉันจะจัดเตรียมให้”

เย่เทียนหลงพยักหน้าเห็นด้วย และเขาเลือกที่จะเชื่อลู่เฟิง

“ถ้าอย่างนั้นฉันจะออกไปก่อน ฉันจะดูแลฝั่งของ Jiancheng และคุณจะดูแลฝั่งของ Bingzhong เอง”

หลังจากที่หลู่เฟิงพูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืน

“ดี.”

เย่เทียนหลงยืนขึ้น

ในขณะนี้ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋าของ Lu Feng ก็ดังขึ้น

“เฮ้ เดเชน มีอะไรเหรอ?”

หลู่เฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ทำไมเหอเฉินตงถึงโทรหาเขาหลังจากที่เขาจากไป?

และเมื่อเหอเฉินตงโทรมา ต้องมีบางสิ่งที่สำคัญ

“พี่เฟิง ที่สถานีรถไฟความเร็วสูงเจียงหนาน คนของเราหยุดคนสองคน”

“ตอนนี้พวกเราถูกควบคุมตัวแล้ว”

คำพูดของเหอเฉินตงทำให้หัวใจของลู่เฟิงเต้นรัว

เป็นไปได้ไหมที่นักรบญี่ปุ่นส่งคนมาปฏิบัติการอีกครั้ง?

“เขาเป็นใคร? เขาเป็นนักรบญี่ปุ่นเหรอ?”

หลู่เฟิงนั่งบนเก้าอี้อีกครั้งและถามด้วยขมวดคิ้ว

“ไม่ เขามาจากอาณาจักรมังกร”

“แต่พวกเขามาจากต่างประเทศ”

เหอเฉินตงส่ายหัวและตอบตามความจริง

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *