by “บูม~”
ทันใดนั้น แสงสว่างของพระพุทธเจ้าก็สว่างไสว!
แสงสว่างของพระพุทธเจ้าที่ด้านหลังศีรษะของอาจารย์หนานจันแผ่คลุมแสงสีเขียวโดยตรง
จากนั้น รัศมีแห่งแสงสว่างของพระพุทธเจ้าก็พุ่งตรงไปที่ชิงหมังราวกับดาบอันคมกริบ
แขนเกล็ดมังกรในมือของ Qingmang ปล่อยเสียงคำรามอันดังของมังกร ทำให้ทั้งเมืองอินฟินิตี้สั่นสะเทือน!
ยิ่งกว่านั้น พลังมังกรยังถูกส่งต่อไปที่แขนของเขา ส่งผลให้มังกรยักษ์ส่งเสียงคำราม
“ฮ่าๆ แขนเกล็ดมังกรตัวนี้เก่งจริงๆ นะ!” อาจารย์หนานชานกล่าวด้วยรอยยิ้มเรียบง่าย แต่มือของเขากลับเคลื่อนไหวอย่างกระตือรือร้น
เพียงเธอสะบัดนิ้ว เส้นไหมก็รวมตัวกันเป็นเส้นแล้วเส้นเล่าราวกับปรอทที่ไหลลงสู่พื้น และตกลงไปที่ Qingmang ทันใดนั้น ร่างกายของ Qingmang ก็เปื้อนเลือดและมีบาดแผลทั่วร่างกาย
เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลยและถูกตีทันทีที่พวกเขาเริ่มต่อสู้กัน
เขาประมาทเกินไป และคิดว่าไม่มีผู้เชี่ยวชาญที่นี่
เขาไม่กล้าที่จะไปยังเมืองต่างๆ ในเกมสยองขวัญของจีนซึ่งเขาสามารถคว้าความดีความชอบไปได้
เนื่องจากมีบุคคลสำคัญบางคนอาศัยอยู่ที่นั่น จึงมีคำกล่าวกันว่ามีบุคคลที่ดำรงอยู่แต่ในตำนานเท่านั้นที่เคยอาศัยอยู่ที่นั่น
เช่น หยวน เทียนกัง!
เช่น จงขุย!
เขาไม่กล้าที่จะไปเมืองแห่งนี้เพราะว่ามีปรมาจารย์อยู่ภายในมากเกินไป ซึ่งส่วนใหญ่นั้นเป็นสัตว์ประหลาดเก่าแก่ ดังนั้นเขาจึงมุ่งเป้าไปที่โครยอ
แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบกับปรมาจารย์ที่นี่ ซึ่งเป็นมนุษย์ต่างดาวระดับแปด
เขาไม่สามารถเทียบได้กับมันเลย
อาจารย์หนานชานตบชิงหม่าง ทำให้เขาเซและพุ่งเลือดออกอีกครั้ง
จากนั้นก็ตบอีก!
“บูม~” ท้องฟ้าระเบิดอีกครั้ง และอาคารโดยรอบมากมายรวมทั้งภูเขาเตี้ยๆ บางส่วนก็พังทลายลงมา
“น่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ นี่พระเจ้าเหรอ” หลายคนต่างหวาดกลัว
เพราะปรมาจารย์ผู้ที่กระแทกจินไจจงออกไปด้วยนิ้วเดียว ตอนนี้อยู่ในมือของเทพเจ้าองค์นี้แล้ว และไม่มีพลังที่จะต่อสู้ตอบโต้
“เจ้าเด็กน้อย เจ้าช่างกล้าหาญมากที่กล้ามาเอเชียตะวันออก!” อาจารย์หนานชานตบชิงหมังอีกครั้ง จนซี่โครงหัก
ยิ่งไปกว่านั้น การตบแต่ละครั้งก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ชิงหม่างรู้สึกเหมือนถูกตีด้วยภูเขาลูกแล้วลูกเล่า!
“ผู้อาวุโส โปรดไว้ชีวิตฉัน ผู้อาวุโส โปรดไว้ชีวิตฉัน!” ชิงหม่างไม่อาจต้านทานได้อีกต่อไปและเริ่มร้องขอความเมตตา ฝ่ายตรงข้ามมีพลังมากเกินไปและไม่สามารถหวั่นไหวได้เลย
เขาไม่สามารถวิ่งหนีได้ในขณะนี้
“ฮึ่ม ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ แต่ข้าต้องสั่งสอนเจ้าก่อน!” อาจารย์หนานชานก้าวขึ้นไปตบหน้าชิงหมังโดยตรง และภูเขาที่อยู่ไกลออกไปก็ถล่มลงมาอีกครั้ง!
“พูดง่าย ๆ นะรุ่นพี่ มันคือเหมิงหลางรุ่นน้อง” ชิงมั่งยอมรับความผิดพลาดทันที มนุษย์ต่างดาวระดับแปดไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย ถ้าเขาไม่ร้องขอความเมตตา เขาคงจะต้องตายที่นี่วันนี้!
“ฮึ่ม ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเป็นอาจารย์ที่เก่งที่สุดในประเทศจีนของเจ้าหรือ” อาจารย์หนานชานตบหน้าชิงหม่างอีกครั้ง ชิงหม่างไม่กล้าหลบเพราะมีดอกบัวขาวอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่งรอบตัวเขา
เมื่อดอกบัวเหล่านั้นระเบิด พลังของพวกมันอยู่ในระดับเดียวกับขีปนาวุธอย่างแน่นอน
ถ้าเขากล้าเคลื่อนไหว ชีวิตเขาจะถูกพรากทันที!
“ครับพี่”
“คุกเข่าลง!” อาจารย์หนานชานตะโกนอย่างเย็นชา
ชิงหม่างคุกเข่าลงทันที เขาถูกตีจนแทบหมดอารมณ์ คู่ต่อสู้มีพลังมากเกินไป
ถ้าเขาไม่เชื่อฟังอีกฝ่ายจะต้องฆ่าเขาแน่ๆ
ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าเขาขัดใจพวกผู้ยิ่งใหญ่ในเอเชียตะวันออก
นี่เป็นปรมาจารย์ระดับสุดยอดจริงๆ เขาไม่มีทางต้านทานคนแบบนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงยอมสละแม้แต่กระดูกสันหลังและศักดิ์ศรีที่เหลืออยู่
เพราะเขาเกรงกลัวความตาย!
อาจารย์หนานชานตบหัวของชิงหมังอีกครั้ง ทำให้ชิงหมังกรีดร้อง
ในที่สุด อาจารย์หนานชานก็เตะหน้าชิงหมังและหัวเราะเยาะ
“ผู้เชี่ยวชาญอันดับหนึ่งของจีนคือใครวะ? เขาไม่ควรจะคุกเข่าต่อหน้าฉันเหรอ?”
“มอบความดีของคุณแล้วออกไป!” อาจารย์หนานชานตะโกนอย่างเย็นชา
ทันใดนั้น ชิงหมังก็คำนับด้วยน้ำตาแห่งความขอบคุณ จากนั้นก็มอบความดีความชอบของเขาให้ แล้วกลายร่างเป็นแสงสายฟ้าแล้ววิ่งหนีไป
ไม่ใช่ว่าเขาอ่อนแอเกินไป แต่เป็นเพราะคู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งเกินไป แม้ว่าเขาจะมีแขนที่เหมือนเกล็ดมังกร แต่เขาก็ยังเต็มไปด้วยบาดแผลจากการตบไม่กี่ครั้งจากคู่ต่อสู้
ผลลัพธ์นี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อมีความแข็งแกร่งอย่างท่วมท้นเท่านั้น!
“จำไว้นะว่าครั้งหน้าถ้าเธอเห็นฉัน ให้ถอยห่างจากฉันไป!” อาจารย์หนานชานกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
ไม่ใช่ว่าแสงสีเขียวไม่แรงพอ แต่เป็นเพราะอาจารย์หนานชานน่ากลัวเกินไป เพียงแค่โบกนิ้ว เขาก็สามารถทำให้ภูเขาระเบิดได้
พลังทำลายล้างชนิดนี้ไม่มีใครเทียบได้ ไม่เพียงแต่ในเอเชียตะวันออกเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในโลกด้วย
แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะไม่ชัดเจน แต่อาจารย์หนานชานก็โด่งดังพอๆ กับราชาหมาป่าแห่งเมืองหิมะเลยทีเดียว!
ท้ายที่สุด ศิษย์คนหนึ่งของเขาสามารถขู่ให้ Rong Zaixu ชายอันดับหนึ่งของ Goryeo ตายได้ ไม่ต้องพูดถึงตัวเขาเองเลยเหรอ?
พระองค์ทรงได้รับการยกย่องเป็นเทพและพระเจ้ามาช้านาน
“นี่เป็นโอกาสอันหายากที่จะได้ออกมา ให้สรรพชีวิตทั้งหลายได้บูชาข้า” อาจารย์หนานชานยืนอย่างสง่าผ่าเผยในอากาศ โดยเอาสองมือไว้ข้างหลังและมองลงมา
ทุกคนต่างคุกเข่าลงพร้อมเสียงดัง
ไม่ว่าจะเป็นคิมแจจงหรือมนุษย์ต่างดาวจากคาบสมุทร ผู้คนนับหมื่นในเมืองต่างคุกเข่าลง
เพราะนี่คือพระเจ้า พระองค์จึงมิอาจโกรธได้!
เช่นเดียวกับตอนนี้ เขาสามารถเอาชนะปรมาจารย์ที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างง่ายดายและบังคับให้เขาคุกเข่าลง!
จางเบ็นเฉิง ฮันกาอิน และคนอื่นๆ ก็คุกเข่าลงเช่นกัน
แต่ในขณะนี้ มีคนคนหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้น
ไม่เพียงแต่อาจารย์หนานชานเท่านั้น แต่ผู้ที่กำลังคุกเข่าอยู่ก็สังเกตเห็นเช่นกัน
คนๆ นั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากลัวเฉิน!
“คุณลัว คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
“ทำไมคุณไม่คุกเข่าลงล่ะ” ฮันกาอินเตือนด้วยเสียงต่ำ
“เจ้าคนโง่เขลา เจ้ากำลังมองหาความตายอยู่ใช่หรือไม่” เจิ้งเปิงกล่าว
แม้แต่คิมแจจงที่อยู่ไกลออกไปก็มองเห็น เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปหาทันที
“ทำไมท่านไม่คุกเข่าลง?” อาจารย์หนานชานค่อยๆ เข้าหาหลัวเฉิน จากนั้นหยุดที่ความสูงห้าหรือหกเมตรในระยะไกล แล้วจึงมองลงมาที่หลัวเฉิน
“คุณอยากให้ฉันคุกเข่าให้คุณเหรอ” รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏบนริมฝีปากของหลัวเฉิน
“ท่านยังต้องการให้ฉันคุกเข่าให้ท่านอีกหรือไม่” อาจารย์หนานชานถามด้วยความสนใจ
คิมแจจงได้รีบมาแล้ว
“คุณกำลังทำอะไร?”
“ทำไมท่านไม่คุกเข่าลงต่อเทพเจ้าล่ะ” จินไจ้จงกล่าวด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย
“ถ้าคุณทำให้เขาขุ่นเคือง ฉันก็ช่วยคุณไม่ได้!” จินแจจงเตือนอีกครั้ง
นั่นคือพระเจ้าผู้สามารถบดขยี้คนจนตายได้อย่างง่ายดายเมื่อเขาโกรธ
หลัวเฉินเป็นคนสายตาสั้นมาก จนเขาถึงขั้นสร้างปัญหาในเวลานี้
แต่ลั่วเฉินกลับไม่สนใจจินไจจงและมองไปที่อาจารย์หนานชาน จากนั้นเขาก็จุดบุหรี่และชี้ไปที่อาจารย์หนานชาน
“แน่นอนว่าคุณควรคุกเข่าลง และลงมาคุยกับฉันด้วย ฉันไม่ชอบยืดคอคุยกับใคร”
ทันทีที่คำเหล่านี้หลุดออกไป บริเวณโดยรอบก็เงียบสงบลงทันที
จินแจจงมองลัวเฉินด้วยความไม่เชื่อ เช่นเดียวกับฮันกาอินและคนอื่นๆ ผู้คนนับหมื่นในเมืองต่างตกตะลึง
“คุณกล้าขัดขืนเทพเจ้าได้อย่างไร” มีคนตะโกน
“หลัวเฉิน คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร” จินไจจงพูดอย่างจริงจัง
เขาผิดหวังในตัวหลัวเฉินมากจนเขาวางแผนไว้แต่แรกว่าจะช่วยหลัวเฉินเพื่อลูกสาวของเขา
แต่ตอนนี้ที่ลั่วเฉินพูดแบบนี้ ใครสามารถช่วยเขาได้? และสิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังมากที่สุดก็คือ คุณเป็นเพียงมนุษย์ต่างดาวระดับหนึ่ง คุณกล้าพูดสิ่งดังกล่าวต่อหน้าเทพเจ้าได้อย่างไร