by อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดว่า กู่ซิวอี้ กำลังจะจากไปในชั่วข้ามคืน เธอก็รู้สึกไม่เต็มใจอย่างยิ่ง และเธอก็สำลักไม่ได้: “เด็กดี คุณยายไม่เต็มใจที่จะปล่อยคุณไปจริงๆ บอกเลย รอเฉินเอ๋อ” ถูกพบแล้วบอกเฉินเอ๋อด้วยตนเอง…”
พูดแล้ว หญิงชราปาดน้ำตาและถอนหายใจเบา ๆ : “แต่เฉินเอ๋อยังคงหายไป ฉันไม่รู้ว่าฉันจะอยู่ได้จนถึงวันที่เขากลับมา คำพูดนี้ ฉันบอกได้เพียงว่าถ้า ฉันไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อกลับมาหาเฉินเอ๋อในอนาคต อย่างน้อยคุณก็สามารถช่วยคุณยายบอกเขาได้!”
กู่ซิวอี้ กล่าวทันทีอย่างหนักแน่น: “คุณย่า อย่ามองโลกในแง่ร้ายนัก ฉันเชื่อว่าจะใช้เวลาไม่นานในการหาพี่ชาย เย่เฉิน จากนั้นเราสองคนจะมาหาคุณด้วยกัน!”
หญิงชราไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพยักหน้า จับมือ กู่ซิวอี้ ไว้แน่น และพูดอย่างจริงจังว่า: “เด็กดี เจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้โกหกยาย เมื่อเจ้ามาที่ลอสแองเจลิสครั้งหน้าอย่าไปไหน บินมาหายายก่อนได้ไหม ?”
“ตกลง!” กู่ชิวอี้เห็นด้วยอย่างรวดเร็วและกล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล คุณยาย ฉันจะลงจอดบนรันเวย์ตรงหน้าบ้านของคุณเหมือนวันนี้!”
หญิงชรารู้สึกดีขึ้นแล้วดึงเธอแล้วพูดว่า “ต่อให้คืนนี้เธอต้องการไป แต่คราวนี้ออกไปไม่ได้ ลุงกับป้าของคุณเจอคุณครั้งแรก เลยต้องหาเวลาไป พูดอะไรก็ได้ ได้เวลานั่งคุยกันดีๆ แล้ว พวกผู้ใหญ่ยังไม่ได้เตรียมของขวัญให้ เจ้าต้องรอรับของขวัญก่อนจะจากไป!”
หลังจากนั้นหญิงชราก็พูดว่า “ไปกันเถอะ ไปที่ห้องประชุมชั้นบนแล้วนั่งพักซักครู่!”
กู่ซิวอี้ โบกมืออย่างรวดเร็ว: “คุณยาย… ฉันไม่ต้องการแค่คำทักทายจริงๆ … “
หญิงชราส่ายหัวและพูดว่า “ไปกับคุณยาย ที่นี่ทุกอย่างถูกจัดการโดยคุณยาย”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ กู่ซิวอี้ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตกลงชั่วคราว
ในเวลานี้ แพทย์ที่เข้าร่วมได้ก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและถามด้วยความเคารพว่า “คุณกู่ ฉันขอใช้เสรีภาพถามคุณได้ไหมว่าคุณให้ยาอะไรกับอาจารย์”
กู่ซิวอี้ กล่าวว่า: “ฉันไม่ได้พูดหรือว่ามันเป็นยารักษาเลือด”
“ซานซิ่ว จิ่วซิน ตัน?!” แพทย์ที่เข้าร่วมถามด้วยความประหลาดใจ “มันเป็นยาจีนหรือเปล่า”
กู่ซิวอี้ กล่าวอย่างภาคภูมิใจ: “แน่นอน”
แพทย์ผู้รับผิดชอบถามอย่างประหม่าว่า “คุณกู่ไม่รู้ว่ามือยังมีเลือดไหลอยู่หรือเปล่า หัวใจจึงเบา หากมี ก็รู้สึกไร้ความปรานี กล่าวคือ ขอหน่อยได้มั้ยคะ” เลือดเพื่อรักษาหัวใจของฉัน ยาของแดน ฉันต้องการทดสอบเพื่อดูว่ายามหัศจรรย์ทำมาจากส่วนผสมอะไร”
กู่ซิวอี้ ส่ายหัวและพูดว่า “ฉันขอโทษ ฉันมีเพียงแค่ยาเม็ดที่กระจายเลือดเท่านั้น”
หมอที่รักษายังไม่เลิกราถามว่า “ช่วยคิดให้ดีๆ ว่ายังมีสต๊อกอยู่หรือเปล่า หรือว่าพ่อยังมีเลือดสำรองเหลือไว้รักษาเม็ดยาหัวใจอยู่หรือเปล่า ถ้าอย่างนั้น ขอร่วมมือด้วย” คุณ , พยายามกู้คืน ซานซิ่ว จิ่วซิน ตัน!”
สำหรับแพทย์ที่เข้ารับการรักษาคนนี้ มุมมองทั้งสามของเขาในวันนี้ได้ถูกทำลายล้างโดยผลการรักษาที่หาตัวจับยากของ ซานซิ่ว จิ่วซิน ตัน
ตอนนี้ ในใจเขามีเพียงสิ่งเดียว ถ้ายานี้สามารถแตกและนำไปผลิตเป็นจำนวนมากได้ เขาอาจจะอ่อนไหวต่อรางวัลโนเบลทั้งหมด และเขาอาจจะมีชื่อเสียงในเรื่องนั้นด้วยซ้ำ
อย่างไรก็ตาม กู่ซิวอี้ ไม่ได้ให้โอกาสเขาเลยและกล่าวขอโทษว่า “ยารักษาเลือดเป็นเพียงช่วงเวลานั้นจริงๆ อาจยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ แต่มันไม่ได้อยู่ในมือของฉันอย่างแน่นอน”
หมออยากจะถามมากกว่านี้ แต่หญิงชรารู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย และพูดอย่างเย็นชาว่า “ถ้าท่านดูแลอาจารย์ไม่ดีนัก จะไล่ถามนางกูไปทำไม”
หญิงชราถามหมอถึงกับพูดไม่ออก และรีบกล่าวด้วยความเคารพว่า “อย่ากังวลไป ท่านหญิง ฉันจะกลับไปดูแลท่านอาจารย์…:
หญิงชราไม่พูดอะไรอีก และหมอก็ไม่กล้าเข้าไปพัวพันต่อ จึงหันกลับมาที่ห้องไอซียูอย่างรวดเร็ว
เมื่อหญิงชราพา กู่ซิวอี้ ออกจากประตู หง เทียนชิ ซึ่งไม่ได้พูดก็รีบวิ่งไล่ตามเขา และพูดด้วยความเคารพและความขยันหมั่นเพียร “คุณกู่ ฉันอยากรู้ด้วยว่าเลือดที่กระจัดกระจายและหัวใจ เม็ดยานี้มาจากไหน…”
ขอบคุณนะคะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
สนุกดีครับ
สนุกมากรออ่านทุกวันค่ะ
ขอบคุณผู้แปลค่ะ