by “แน่นอนว่าไม่” หยี่เฉียนจินพูดอย่างรวดเร็ว
เด็กสาวมองดูเธอด้วยความสงสัย เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อสิ่งที่เธอพูด
“ฉันจริงๆ แล้ว… เอ่อ แค่คิดว่าเขาเป็นเพื่อนเท่านั้น และไม่อยากแต่งงานกับเธอแน่นอน” หยี่เฉียนจินกล่าว
“แต่ฉันหวังว่าเธอจะแต่งงานกับฉันได้” จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านข้าง
ใบหน้าของหยี่เฉียนจินเต็มไปด้วยความเขินอายอย่างกะทันหัน เขาหันไปทางด้านข้างและเห็นว่าหยวนอี้เฉิงปรากฏตัวอยู่ที่นั่นโดยที่เขาไม่ทันสังเกต
เด็กสาวมีท่าทางเศร้า “พี่หยวน คุณ… ชอบน้องสาวคนนี้หรือเปล่า?”
“ใช่ ฉันชอบเธอ” หยวนอี้เฉินเดินไปที่ข้างเด็กหญิง นั่งยองๆ ลงแล้วพูดว่า “เธอแค่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นเพื่อนเท่านั้น”
หยี่เฉียนจินดูเขินอาย ทั้งคนตัวใหญ่และคนตัวเล็กคุยกันราวกับว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น แต่หัวข้อสนทนาหลักคือเธอ
“งั้นฉันก็ชอบพี่หยวนนะ พี่หยวน เมื่อฉันโตขึ้น ฉันจะแต่งงานกับคุณ โอเคไหม ฉันจะโตขึ้นให้สวยมาก สวยมากๆ สวยกว่าพี่สาวคนนี้อีก!”
หยวนอี้เฉินยิ้มเล็กน้อย “ฉันเชื่อว่าเธอจะเติบโตขึ้นมาเป็นสาวสวยมาก แต่ถ้าการชอบใครสักคนสามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายขนาดนั้น ก็ไม่สามารถเรียกได้ว่าชอบ ฉันคิดว่าเมื่อเธอโตขึ้น เธอจะต้องได้เจอกับเด็กผู้ชายที่เธอชอบและชอบเธอด้วยอย่างแน่นอน เด็กผู้ชายคนนั้นต้องดีกว่าฉันแน่ๆ!”
เด็กหญิงตัวน้อยฟังด้วยท่าทางสับสน
อย่างไรก็ตาม หยี่ เฉียนจิน รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่ได้คาดหวังว่าหยวนอี้เฉินจะพูดแบบนั้น เขาทำให้เธอดูเหมือนเป็นคนเย็นชาและเข้าถึงยากเสมอมา
แม้ว่าเขาจะบอกเธอว่าเขาต้องการเป็นเพื่อนกับเธอ แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกว่าสามารถเปิดใจกับเพื่อนคนอื่นได้
ดูเหมือนว่าหยวนอี้เฉินจะทำให้เธอรู้สึกแปลกแยกอยู่เสมอ ราวกับว่ามีช่องว่างระหว่างพวกเขาที่ไม่สามารถข้ามได้ง่าย ๆ
แต่ตอนนี้ เขาพูดคำเหล่านี้อย่างอ่อนโยนกับเด็กหญิงตัวน้อย จนทำให้เธอรู้สึกทันทีว่าบางทีเขาอาจจะไม่ใช่คนที่เข้าถึงยากอย่างที่เขาแสดงออกมา
หลังจากที่เด็กหญิงตัวน้อยวิ่งหนีไป อี้เฉียนจินก็พูดกับหยวนอี้เฉินว่า “จริงๆ แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องใช้ฉันเป็นโล่ห์ป้องกันก็ได้ เด็กน้อยบอกว่าตอนนี้เธอต้องการแต่งงานกับคุณ แต่เธอแค่มีความประทับใจดีๆ เกี่ยวกับคุณเท่านั้น ไม่ได้หมายความว่าเธอจะแต่งงานกับคุณจริงๆ เมื่อเธอโตขึ้น อย่าจริงจังกับคำพูดของเด็ก”
“คุณคิดจริงเหรอว่าคำพูดของเด็กๆ ไม่ควรรับเอาไปคิดจริงจัง?” เขาจึงยืนขึ้นและถามตอบ โดยมีดวงตาสีเข้มจ้องตรงไปที่เธอ
หยี่เฉียนจินสำลัก และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วผิดปกติอย่างกะทันหัน โดยอธิบายไม่ได้ เธอรู้สึกว่าสายตาของเขาเหมือนกับกำลังตำหนิเธออย่างเงียบๆ
แต่…เขาจะประณามอะไรล่ะ? เป็นเพราะสิ่งที่เธอพูดเมื่อกี้เหรอ?
“ผู้ใหญ่ไม่ใส่ใจคำพูดของเด็ก แต่เด็กๆ ใส่ใจคำพูดเหล่านั้น บางครั้ง เด็กๆ จะจดจำคำพูดเหล่านั้นไว้ในใจไปตลอดชีวิต” เขากล่าว
“แล้วตอนเด็กๆ คุณเคยมีคำพูดไหนบ้างที่ติดอยู่ในใจคุณมาตลอด?” เธอไม่สามารถช่วยแต่จะถาม
“ใช่.” เขาตอบว่า “ข้าพเจ้าได้เก็บคำพูดของผู้อื่นไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ข้าพเจ้าไม่สามารถลืมมันได้ ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าต้องการจะลืมก็ตาม”
ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้าเธอคือเซียวหยวน! ถ้าหากว่า…ถ้าหากว่าเขาคือเซี่ยวหยวนจริงๆ…
“อีกอย่าง สิ่งที่ฉันพูดไปเมื่อกี้ก็คืออย่าใช้คุณเป็นโล่ ฉันชอบคุณจริงๆ และแน่นอนว่าฉันอยากให้คุณแต่งงานกับฉันในอนาคต”
เธอตกตะลึงและแก้มของเธอก็แดงขึ้นมาทันใด
“หรือบางที คุณอาจจะชอบเซินจี้เฟย?” เขาถาม.
เธอคิดถึงสิ่งที่เสิ่นจี้เฟยเคยบอกกับเธอครั้งหนึ่ง ว่าเขาจะให้คำตอบแก่เธอหลังจากที่เธอคิดมันแล้ว
เธอรู้ว่าเธอชอบเสี่ยวเฟย แต่ความรักที่เธอมีต่อเสี่ยวเฟยจะเหมือนกับความรักที่พวกเขามีต่อคนรักสมัยเด็กหรือไม่? หรือคุณชอบเขาเป็นผู้ชาย?
เธอไม่รู้.