by หยี่เฉียนจินขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
จู่ๆ หยวน อี้เฉินก็ถามขึ้นมาว่า “คุณเล่นเพลง Don’t Look at Me as Just a Sheep ได้ไหม?”
อี้เฉียนจินถึงกับตะลึง นี่คือเพลงประกอบภาพยนต์เรื่อง “แพะแสนน่ารักกับหมาป่าตัวใหญ่” เธอเคยดูการ์ตูนเรื่องนี้เมื่อตอนเป็นเด็ก ดังนั้นเธอจึงเล่นเพลงในการ์ตูนด้วย
โดยเฉพาะในเวลานี้ที่เธอได้มาอยู่บ้านพักเด็กกำพร้า ก่อนมาเธอก็ได้เตรียมเพลงที่เหมาะกับเด็กๆ ให้ฟังไว้มากมาย
“ใช่.” หยี่เฉียนจินตอบกลับ
“งั้นเรามาเล่นด้วยกันสี่มือเถอะ ไม่มีปัญหา” เขากล่าว
“ฮะ?” หยี่ เชียนจิน ถึงกับตกตะลึง ก่อนที่เธอจะตอบสนอง หยวนอี้เฉินก็ดึงข้อมือเธอแล้วเดินไปที่เปียโนแล้วนั่งลง
การเล่นเปียโนสี่มือไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอ
แต่เธอไม่เคยฝึกกับหยวนอี้เฉินมาก่อน และเธอไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งสองจะสามารถร่วมมือกันได้หรือไม่
หลังจากที่หยวนอี้เฉิงเล่าให้เธอฟังเล็กน้อยเกี่ยวกับส่วนที่แต่ละคนเล่น เขาก็พูดว่า “มาเริ่มกันเลย”
เมื่อเขาพูดจบ นิ้วของเขาได้กดลงบนแป้นพิมพ์แล้ว
เสียงดนตรีเปียโนอันแสนไพเราะและเบาสบายไหลออกมาจากปลายนิ้วของเขา
อี้เฉียนจินเม้มริมฝีปากและเริ่มเล่นคีย์เปียโนพร้อมกับการเล่นของหยวนอี้เฉิน
แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนเล่นสี่มือด้วยกัน แต่พวกเขาก็ประสานงานกันในลักษณะที่ไม่ธรรมดา ราวกับว่าพวกเขาเคยทำมาก่อนหลายครั้ง
เด็กๆ ฟังด้วยความสนใจมาก และบางคนยังร้องเพลงอย่างมีความสุขไปพร้อมกับเปียโนอีกด้วย
เมื่อการแสดงจบลง หยวนอี้เฉิงก็พูดกับอี้เฉียนจินว่า “คุณเล่นได้ดีมาก”
“ไม่หรอก คุณให้ความร่วมมือดีมาก” เธอพูดว่า “คุณ… เอ่อ เล่นเปียโนสี่มือกับคนอื่นบ่อยไหม”
“ไม่ คุณเป็นคนแรก” เขาตอบกลับ
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ซึ่งก็หมายความว่า… เขาไม่เคยเล่นเปียโนสี่มือกับใครมาก่อนเลยงั้นเหรอ?
การแสดงเมื่อกี้มันเกินไป…
“แต่หลังจากได้เล่นดูเอตสี่มือกับคุณแล้ว มันก็รู้สึกดีมาก คุณไม่คิดเหรอว่าเราเข้าใจกันโดยปริยายในการเล่นเปียโน” เขากล่าว
มีการเข้าใจกันโดยปริยายบ้างหรือไม่? มันก็มีอยู่จริง ท้ายที่สุด มันเป็นครั้งแรกของพวกเขาที่จะร่วมมือกันแบบนี้ และผลลัพธ์สุดท้ายก็ดีมาก
แม้แต่เหมยเซียวที่กำลังฟังอยู่ใกล้ๆ ก็ยังดึงหยี่เฉียนจินเข้ามาและกระซิบว่า “คุณได้ติดต่อกับหยวนหยี่เฉินเป็นการส่วนตัวแล้วหรือยัง มือทั้งสี่ที่เล่นเปียโนด้วยกันช่างเข้าขากันดีมาก” “ไม่ วันนี้เป็น ครั้ง แรก
” อี้เฉียนจินกล่าว
เหมยเซียวรู้สึกประหลาดใจ และหยวนอี้เฉินก็เล่นเพลงอีกหลายเพลงให้เด็กๆ ฟัง เมื่อเพลงจบลง อี้เฉียนจินก็แจกของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ที่เขาเอามาให้เด็กๆ
เด็กสาวคนหนึ่งรับของขวัญชิ้นเล็กนั้นไปแต่ก็ไม่ได้เดินจากไป แทนที่จะทำอย่างนั้น เธอกลับมองไปที่หยี่เฉียนจิน “คุณชอบพี่หยวนไหม”
หยี่ เชียนจินแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง “เมื่อคุณพูดแบบนั้น…คุณหมายความว่ายังไง?”
“คุณอยากแต่งงานกับพี่หยวนไหม?” เด็กสาวอธิบาย
ยี่ เชียนจิน เหงื่อออกมาก เด็กสมัยนี้ฉลาดกันทุกคนเลยเหรอ? คุณอายุเท่าไหร่แล้ว ถึงได้ถามคำถามแบบนี้ออกมา!