by ซ่งหยูมองไปที่หยี่เฉียนฉีที่กำลังเดินจากไป จากนั้นก็มองไปที่เหอจื่อซิน ราวกับว่าเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ลังเล
“มีอะไรเหรอพี่ซ่ง คุณมีอะไรจะพูดไหม” เฮ่อซื่อซินถาม
“ความรู้สึกที่คุณมีต่อหยี่เฉียนซีเป็นแค่ความรู้สึกที่มีต่อน้องชายเท่านั้นหรือ?” เขากล่าว
เหอ ซือซินตกตะลึง จากนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป “ถ้าไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบพี่ชาย-น้องสาว แล้วมันจะเป็นความสัมพันธ์แบบไหนล่ะ? รุ่นพี่ซ่ง คุณก็คิดว่าฉันกับเสี่ยวซีควรจะเป็นเหมือนข่าวลือที่แพร่สะพัดในโรงเรียนเหมือนกันเหรอ!”
“ฉัน…” ซ่งหยูสะอื้น และในชั่วขณะหนึ่งดูเหมือนเขาจะไม่รู้ว่าควรพูดอะไร
ความเงียบของเขาทำให้เธอคิดว่าเขาคิดอย่างนั้นจริงๆ ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็จมลง “เนื่องจากผู้อาวุโสซ่งก็คิดเช่นนั้น ดังนั้นฉันไม่มีอะไรจะพูด เรากำลังไปคนละทาง เซียวซีกำลังออกไปก่อน ลาก่อน ผู้อาวุโสซ่ง “
เฮ่อ ซิ่นซินพูดและเดินไปที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์
เมื่อเห็นเช่นนี้ ซ่งหยูก็รีบวิ่งตามเขาไป จับข้อมือของเหอจื่อซิน และหยุดเธอไว้ “เดี๋ยวก่อน ฉัน…ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น!”
“แล้วคุณหมายความว่ายังไง” เหอจื่อซินกล่าว สำหรับฉัน เสี่ยวซีคือพี่ชายของฉัน และฉันเป็นน้องสาวของเขา ความสัมพันธ์ระหว่างเรานั้นเรียบง่ายมาก ซ่งหยูคิดว่ามันคืออะไร”
ซ่งหยูมองไปที่คนตรงหน้าของเธอ ดวงตาของเขาชัดเจนมาก โดยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ความรู้สึกผิดหรือการปกปิดแม้เพียงเล็กน้อย
ดังนั้นความรู้สึกของเธอที่มีต่อหยี่เฉียนซีจึงเป็นความรู้สึกแบบพี่สาวและพี่ชายอย่างแท้จริง
แต่หยี่เฉียนซีคงไม่ปฏิบัติกับเธอแบบนั้น!
“โอเค รุ่นพี่ซ่ง โปรดปล่อยฉันเถอะ ฉันจะไปหาเสี่ยวซี” เฮ่อซื่อซินกล่าว
ซ่งหยูลังเล คิดว่าถ้าปล่อยไป เขาจะต้องเสียใจในอนาคต
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดออกมาดังๆ ราวกับรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี “ฉัน…ฉันชอบคุณ เฮ่อ ซิ่น หากคุณเต็มใจ คุณสามารถเป็นแฟนฉันได้ไหม”
คำสารภาพของเขาได้รับการรับฟัง ทุกคนที่อยู่รอบๆตัวเขาและผู้คนมากมายต่างมองไปทางพวกเขาทันที
เหอจื่อซินตกตะลึง เธอเบิกตากว้างและมองซ่งหยูด้วยความประหลาดใจ เธอไม่เคยคาดคิดว่าซ่งหยูจะสารภาพกับเธอต่อหน้าสาธารณะ
เด็กหนุ่มบางคนที่เห็นเช่นนี้ก็เริ่มส่งเสียงร้อง “ว้าว น้องชายคนนี้กล้าหาญมาก!”
“สัญญากับเขาสิ สัญญากับเขาเร็วๆ นี้!”
“เดี๋ยวนี้การสารภาพต่อหน้าสาธารณชนเป็นที่นิยมเหรอ?”
ใบหน้าของเหอจื่อซินเต็มไปด้วยความ สงสัย ด้วยเสียงหัวเราะ ใบหน้าของเธอค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย เขินอาย แต่ก็มีความรู้สึกยินดีเล็กน้อยด้วย
ซ่งหยู…ชอบเธอ จริงๆ แล้วเธอตื่นเต้นมากกับความจริงข้อนี้ ตอนที่เธออ่านการ์ตูนผู้หญิงในอดีต เธอเคยจินตนาการว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอได้พบกับคนที่เธอชอบในอนาคต
และตอนนี้จินตนาการเหล่านั้นดูเหมือนจะกลายเป็นความจริง… ยกเว้นในสถานการณ์แบบนี้
ในขณะนี้ไม่ไกลนัก มีดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองฉากนี้อยู่
ใบหน้าของหยี่เฉียนฉีมีประกายเย็นชา และนิ้วของเขาก็ยังคงกำหนังสือทั้งสองเล่มไว้ในมือ
เขาไม่คาดคิดว่าซ่งหยูจะสารภาพรักอย่างกะทันหันเช่นนี้ แล้วน้องสาวของเขาล่ะ น้องสาวของเขาจะตอบซ่งหยูว่ายังไง
“คุณเต็มใจไหม” ซ่งหยูจ้องมองเหอจื่อซินด้วยดวงตาที่ร้อนรุ่มและเต็มไปด้วยความคาดหวัง