by “ฮะ?”
หลินหยางที่ยังคงวิเคราะห์ศพที่ไม่รู้จักบนเส้นทาง รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวและขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เป็นไปได้ไหมว่าท่านนักบุญเย่หยานได้ขโมยผลประโยชน์ไปแล้ว?”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันก็ไปต่อไม่ได้แล้ว อีกฝ่ายก็แข็งแกร่งอยู่แล้ว แถมตอนนี้เขาก็ถือแหวนสูงสุดอยู่ในมือแล้ว ฉันจะเอาชนะเขาได้ยังไง”
แม้ว่าหลินหยางจะกระตือรือร้นอย่างมากที่จะได้รับแหวนสูงสุด แต่เขาจะไม่สูญเสียสติเนื่องจากผลประโยชน์ที่ได้รับ
การพยายามยึดแหวนเอกภาพตอนนี้คงหมายถึงความตาย
มาดูประโยชน์อื่น ๆ ก่อนดีกว่า
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลินหยางก็จัดการกับศพตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว
“อืม…”
ในตอนนี้ หน้าอกของหลินหยางปั่นป่วน และมีเลือดออกเล็กน้อยออกมาจากปากของเขา
เลือดไหลหกลงสู่พื้นมีเสียงดังซู่ๆ และเลือดก็ดำสนิท
“ฉันโดนวางยาพิษเหรอ?”
หลินหยางตกตะลึงเล็กน้อย
แต่ไม่นานก็ตระหนักถึงสิ่งหนึ่ง
มันเป็นกลิ่นเหม็นที่อยู่ในหลุมศพหินนี้
แม้ว่าเขาจะกินยาเม็ด Jieye แต่ผลของยาเม็ด Jieye ก็ถูกดูดซับเข้าไปในตัวเขาจนหมด
มันเป็นเพียงการที่เขาอยู่ในหลุมศพหินนี้นานเกินไป และยังมีจุดที่สำคัญที่สุดอีกด้วย
เขาได้สัมผัสร่างกาย
ถ้าไม่ใช่เพราะศพนี้ที่มีผลสมบูรณ์แบบของยาเม็ด Jieye หลินหยางก็คงจะปลอดภัยและสามารถอยู่ในสุสานหินแห่งนี้ได้ทั้งวัน
อย่างไรก็ตาม ควันพิษที่ศพนี้ปล่อยออกมามีความหนามากกว่าควันพิษที่อยู่ในหลุมศพหินถึงร้อยเท่า แม้แต่หลินหยางเองก็ไม่สามารถทนได้
หลินหยางรีบหยิบเข็มเงินออกมาแล้วแทงเข้าไปในร่างกายของเขาเพื่อคงสภาพพิษเหม็นในร่างกายของเขา จากนั้นจึงจัดการกับศพตรงหน้าเขาต่อไป
“ฮะ?”
ในขณะนี้ หลินหยางตระหนักทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เขาจ้องดูศพตรงหน้าราวกับกำลังคิดอะไรอยู่ และแทงเข้าไปในกะโหลกศีรษะของศพหลายครั้งด้วยเข็มเงิน และแทงเข้าที่ฝ่าเท้าของศพหลายครั้ง
หลังจากสังเกตไปสักพัก ท่าทีของหลินหยางก็กลายเป็นเรื่องน่าสนใจเป็นพิเศษ
“กระดูกในร่างกายของคนๆ นี้…ดูเหมือนเป็นของปลอมเหรอ?”
“นี่คือกระดูกเทียมใช่ไหม?”
หลินหยางรู้สึกประหลาดใจ เมื่อมองดูศพตรงหน้าเขาที่เขาเย็บใหม่ เขาก็แปลกใจมากจนพูดไม่ออก
เมื่อพิจารณาจากพลังงานที่มีอยู่ในร่างกายของชายผู้นี้แล้ว เขาคงเป็นอมตะในดินแดนตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ ไม่มีใครเทียบได้ในโลกนี้ แต่กะโหลกศีรษะและกระดูกอกของเขานั้น… ไม่เป็นธรรมชาติ
กระดูกของเขาได้ถูกสร้างขึ้นโดยใช้ทักษะทางการแพทย์ที่ทรงพลัง!
เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้?
หลินหยางจมอยู่กับความคิด
“ดูเหมือนว่าจะมีความลับมากมายฝังอยู่ในสุสานของเทพผู้สูงสุดแห่งนี้”
“น่าเสียดายที่สุสานเทพสูงสุดจะเปิดเพียงวันเดียวเท่านั้น ต้องรออีกอย่างน้อยห้าสิบปีถึงจะเปิดอีกครั้ง”
ความปรารถนาอันไม่มีที่สิ้นสุดพุ่งพล่านอยู่ในใจของหลินหยาง
เขาอยากจะเปิดเผยความลับทั้งหมด แต่เวลาและสภาพแวดล้อมไม่เอื้อให้เขาสำรวจต่อไปได้
หลินหยางระงับความอยากรู้ของเขาไว้ แล้วจัดการกับศพอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงยืนขึ้นและเดินไปที่ประตู
ฉันไม่รู้ว่าข้างหลังหลุมศพนี้มีอะไรอยู่…
โครมคราม…
เมื่อประตูเปิดออก ภาพภายในหลุมศพก็ปรากฏขึ้นในสายตาของหลินหยาง
เป็นหลุมศพที่เรียบง่ายมาก
ไม่มีประติมากรรมที่งดงามมากนัก และไม่มีวัตถุฝังศพมากมายนัก
มีโลงศพอยู่ข้างใน
โลงศพที่ไม่ธรรมดาจริงๆ!
หลินหยางมองดูโลงศพ สูดหายใจเข้าลึกๆ และเดินไปหามัน
ไม่มีกลไกใด ๆ อยู่รอบ ๆ โลงศพ
เขาจ้องดูโลงศพ ลังเลใจ แล้วถอยหลังสามก้าว แล้วโค้งคำนับต่อมัน
“ผู้อาวุโส ฉันขอโทษที่รบกวนคุณ”
จากนั้นเขาก็ผลักโลงศพให้เปิดออก
ครืนๆ…
ฝาโลงศพค่อยๆ เลื่อนออกไป
มีควันสีเขียวพวยพุ่งออกมา
หลินหยางมองเข้าไปแล้วขมวดคิ้ว
ในโลงศพนั้นไม่มีอะไรเลยนอกจากโครงกระดูก….