by เธอเกลียดตระกูลยี่จนตาย
หากตระกูลยี่ไม่ปฏิเสธที่จะช่วยเธอจ่ายเงินคืนและยังบอกว่าไม่เกี่ยวข้องกับครอบครัวของพวกเขา แล้วเธอจะกู้ยืมเงินไม่ได้และต้องยืมเงินจากเจ้าหนี้นอกระบบได้อย่างไร!
“ถ้าอย่างนั้น…ฉันจะถามเสี่ยวจิน เธอจะช่วยฉัน!” มู่หยวนพูดอย่างกังวล
“ตระกูล Yi บอกชัดเจนว่าพวกเขาจะไม่ช่วยเรา แล้วคุณฝันถึงอะไรอีก!” Yuan Miao’e พูดอย่างโกรธ ๆ “ตอนนี้ทุกคนข้างนอกรู้แล้วว่าตระกูล Yi ไล่พวกเราออกไป ฉันบอกคุณแล้ว โปรดผู้หญิงคนที่สาม แต่ปม แล้วถ้าเธอไม่ทำให้เธอพอใจและให้เธอได้ยินอีกสักสองสามคำ เธอคงไม่พอใจกับครอบครัวของเรา!”
หยวน เหมี่ยวเอ๋อตำหนิความผิดทั้งหมดเป็นของคนอื่น แต่ไม่เคยคิดถึงปัญหาของเธอเองเลย
มู่หยวนก้มศีรษะลงและดึงชายเสื้อของเขาให้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง
วันนั้นเซียวจินจากไปอย่างน่าเศร้า จริงๆ แล้วเขาต้องการหยุดเธอจริงๆ แต่เขาไม่กล้า เขาไม่กล้า
หลายวันผ่านไปแล้ว และเซียวจินไม่ได้มาพบเขาอีกเลย
แม้ว่าครูสอนเปียโนจะบอกเขาว่าเขาสามารถเรียนเปียโนที่นั่นได้ตลอดเวลา แต่เขาไม่สามารถเรียนกับเสี่ยวจินได้
เซียวจินไม่อยากเรียนเปียโนกับเขาอีกต่อไปหรือฟังเขาเล่นเปียโนอีกต่อไปแล้ว?
“เอาล่ะ รีบทำความสะอาดให้ฉันหน่อย!” หยวน เหมียวเอ๋อตะโกนใส่ลูกชายของเธออย่างไม่อดทน
มู่หยวนค่อย ๆ เดินกลับไปที่ห้องของเขาและเริ่มเก็บข้าวของ
ตอนนี้เขากำลังจะออกจากที่นี่พร้อมกับพ่อแม่ของเขา เขาได้ยินจากพ่อแม่ของเขาว่าเขาต้องการออกจาก Shencheng!
ดังนั้นในอนาคต เมื่อไหร่เขาจะได้พบเสี่ยวจินอีกครั้ง? –
เขาคิดมากจนลังเลในที่สุด หยิบปากกาและกระดาษเขียนจดหมายและวางลงบนโต๊ะ
เขาหวังว่าถ้าเสี่ยวจินกลับมาพบเขาในอนาคตและเห็นจดหมายฉบับนี้ เธอก็ยินดีที่จะให้อภัยเขาและเข้าใจว่าการจากไปของเขาโดยไม่บอกลาเป็นทางเลือกสุดท้ายจริงๆ!
เมื่อเขาโตขึ้นในอนาคตเขาก็สามารถเลี้ยงตัวเองได้ ณ เวลานั้นเขาสามารถทำสิ่งที่ต้องการได้แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการทำสิ่งนี้เขาก็ทำได้แค่จากไป
หลังจากจัดข้าวของแล้ว มู่หยวนก็ออกจากบ้านพร้อมกับพ่อแม่และนั่งแท็กซี่ไปสถานีรถไฟ ระหว่างทาง หยวน เหมี่ยวเอ๋อและมู่ฟางชางดูกังวลราวกับว่าพวกเขากลัวที่จะเผชิญหน้ากับคนทวงหนี้
แต่มู่หยวนกลับก้มหน้าลง และถือของขวัญที่ยี่ เชียนจิน มอบให้เขาไว้ในอ้อมแขน ซึ่งก็คือบ้านหลังเล็กๆ
นี่คือ “บ้าน” เธอกล่าว
สำหรับเขา มันเป็นความทรงจำที่ดีที่สุดที่เขาเคยมี ดังนั้นแม้ว่าเขาจะต้องหนีจากเมืองลึกกับพ่อแม่ แม้ว่าจะไม่สะดวกที่จะเอาของเล่นชิ้นนี้ออกไป เขาก็ยังยืนกรานที่จะออกไปพร้อมกับบ้านหลังเล็กๆ นี้ในเขา แขน
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงแม่ร้องว่า “เกิดอะไรขึ้น เราจะไปสถานีรถไฟทำไมคุณถึงขับรถมาทางนี้”
“นี่เป็นทางลัด รถติดน้อย” คนขับตอบ
อย่างไรก็ตาม คนขับกำลังขับรถในทิศทางที่เบี่ยงเบนมากขึ้น ไปยังพื้นที่ที่มีประชากรเบาบาง ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับสถานีรถไฟโดยสิ้นเชิง
Yuan Miao’e และภรรยาของเขามองหน้ากันด้วยสายตาที่ไม่สบายใจ
“จอดรถแล้วลงที่นี่!” มู่ฟางชางกล่าว
แต่ครั้งนี้คนขับไม่ตอบแต่กลับขับรถเร็วขึ้นแทน!