by กลุ่มผู้รับประทานอาหารต่างมองดูฉากนี้ด้วยความประหลาดใจ พวกเขามาที่นี่เพื่อรับประทานอาหารหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายปรากฏตัวเลย ไม่ต้องพูดถึงการออกมาต้อนรับแขกเลย
ขณะนี้เจ้าของร้านออกมาตามความคิดริเริ่มของเขาเอง
“ท่านไม่ต้องรอนาน เชิญท่านไปที่ห้องส่วนตัวที่จัดไว้สำหรับรับประทานอาหารกับพวกเราได้เลย”
เด็กสาวงูมีรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเธอ และเห็นได้ชัดว่าเธอสนใจเฉินผิงมาก
เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนก็เกิดความอิจฉา และหวังว่าตนจะได้รับโอกาสเช่นนี้
แต่ก็ชัดเจนว่าพวกเขากำลังมาหาเฉินผิงและไม่สนใจพวกเขาเลย
แม้ว่าหญิงสาวจะออกมาแล้วเธอไม่ได้มองพวกเขาเลย
แม้ว่าทุกคนจะอิจฉาอยู่ในใจ แต่พวกเขารู้ดีว่าเฉินผิงเป็นผู้ชายที่เก่ง และผู้หญิงคนนี้เป็นฝ่ายริเริ่มที่จะตามหาเฉินผิง อาจเป็นเพราะความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาของเฉินผิง ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะอิจฉา ก็ไม่มีอะไรที่พวกเขาทำได้
ทุกคนเข้าร่วมเกมนั้นและรู้ดีถึงความแข็งแกร่งของลูกน้องของเฉินผิง
แค่เด็กคนเดียวก็เพียงพอที่จะทุบตีตระกูลหวางได้แล้ว
บางคนไม่พอใจกับเรื่องนี้มากและพร้อมที่จะก้าวออกมายั่วโมโหเฉินผิง
ในขณะนี้ เด็กน้อยคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกอมรสหวานในปาก ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นั่นกลัวจนต้องถอยห่างและละทิ้งความคิดที่เย่อหยิ่งของตนไป
“ฉัน…ลืมมันไป!”
ชายผู้วางแผนจะเป็นฮีโร่กลับมองเฉินผิงเพียงครั้งเดียว แล้วในที่สุดก็ยอมแพ้
เขาตระหนักดีในใจว่าเด็กที่เดินเข้ามาพร้อมกับลูกอมรสหวานในปากคือชายผู้แข็งแกร่ง
“โอ้ พระเจ้า ฉันคิดว่าคุณมีความสามารถมากทีเดียว แต่ไม่คิดว่าคุณจะไม่กล้าสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น!”
“ถูกต้องแล้ว คุณพูดถูกมาก ฉันคิดว่าคุณมีพลังมากและสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ภายในหนึ่งนาที!”
“ตอนนี้พวกเขากำลังเสียพื้นที่และพวกเขาไม่กล้าที่จะลงสนามอีกต่อไป”
ทุกคนไม่สามารถช่วยแต่หัวเราะเยาะเขา
แม้ว่าจะไม่มีใครกล้าขึ้นเวที แต่พวกเขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีชอบธรรมในตอนแรก ดังนั้นพวกเขาจึงมีความสุขเป็นพิเศษที่จะล้อเลียนในช่วงเวลานี้
ชายผู้ถูกเยาะเย้ยขมวดคิ้วเงียบๆ เขารู้ว่าเขาอายมาก
เขาอายมากและเดินหนีทันที โดยไม่อยากจะพูดอะไรกับกลุ่มคนนี้อีก
เฉินผิงมองดูอีกฝ่ายอย่างลึกซึ้ง และในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะไปกับเขาที่ห้องที่เรียกว่า VIP เขายังอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้อยากจะพูดอะไร ไม่มีใครจะมาหาเธอเพราะไม่มีเหตุผล เขาไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้เลย และเธอก็มาทำให้เขาพอใจโดยไม่มีเหตุผล จะต้องมีเหตุผล.
เฉินผิงเป็นคนที่มีเหตุผลมาก แม้จะน่ากลัวนิดหน่อยก็ตาม
หลังจากเห็นการปรากฏตัวของเฉินผิง อีกฝ่ายก็ไม่ได้พูดอะไรมากนัก และเชิญเฉินผิงและลูกน้องของเขาเข้าไปในห้องส่วนตัวโดยตรง นี่เป็นห้องส่วนตัวที่จองไว้เฉพาะสำหรับแขก VIP และบุคคลทั่วไปไม่มีสิทธิ์ใช้ห้องนี้
เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของอีกฝ่าย โรเนียนก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
ชายที่กำลังกินลูกอมมีสีหน้าสงบนิ่งอย่างมาก แม้ว่าเขาจะยังเด็กมากแต่เขามักจะประพฤติตนเหมือนเป็นคนที่มีความรู้มาก แม้แต่รอนนี่ก็เทียบเขาไม่ได้
เมื่อเห็นคนทั้งสามคนเดินเข้ามาในห้อง VIP แบบนี้ ทุกคนต่างก็อยากจะพังประตูและแอบดู
หลังจากเข้าไปในห้อง VIP แล้ว หญิงงูก็โบกมือเพื่อสร้างสิ่งกีดขวางเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้อื่นแอบฟังการสนทนาของเธอ
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อลัวซื่อซื่อ”
หลัวซื่อซื่อมีรอยยิ้มบนใบหน้าและดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีความสมดุลมาก
“คุณไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นมนุษย์ คุณสามารถพบฉันในร่างที่แท้จริงของคุณได้”
เฉินผิงพูดตรงๆ และเปิดเผยธาตุแท้ของอีกฝ่าย เขาชอบสื่อสารกับผู้คนในรูปแบบเดิมของพวกเขา
หลังจากได้ยินเช่นนี้ หลัวซื่อซื่อก็ตกตะลึง
เขาไม่เคยฝันว่านี่จะเป็นประโยคแรกที่เฉินผิงพูดกับเขา
“คุณรู้ตัวตนของฉันใช่ไหม”
หลัวซื่อซื่อรู้สึกสับสนเล็กน้อย ในสายตาเธอ เธอปลอมตัวได้ดีมาก และอีกฝ่ายไม่น่าจะมองทะลุมันได้
อย่างไรก็ตาม หลัว ซื่อ ซื่อ ยังคงเชื่อฟังมากและเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเธอโดยตรง
หัวคนและลำตัวเป็นงู