by เกาเจิ้งชางไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเขาจะไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของคนพวกนี้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม เพื่อจะมีผู้ช่วยเพิ่มขึ้น เกาเจิ้งชางต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และพูดกับผู้ที่ยังลังเลอยู่ด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนว่าฉันเชื่อในตัวคุณ ฉันเห็นว่าคุณจริงใจกับฉันมาตลอดหลายปี!”
”ถ้าอย่างนั้น เรามาร่วมมือกันจัดการกับไป๋หยูซู่และไอ้สารเลวพวกนี้ซะตอนนี้!”
ทันทีที่เกาเจิ้งชางพูดจบ เขาก็แสดงตัวอย่างทันทีด้วยการระเบิดพละกำลังของเขาจนสุดขีดอีกครั้ง จากนั้นก็รีบวิ่งออกไปก่อน
บรรดาผู้นำนิกายและผู้มีอำนาจอื่น ๆ ต่างก็ต้องการที่จะทำผลงานให้ดีต่อหน้า White Eagle เช่นกัน มิฉะนั้น หากพวกเขาทำให้ White Eagle โกรธโดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเขาจะต้องเสียสติอย่างแน่นอน
ตอนนี้ ใครบ้างในหมู่พวกเขาที่จะกล้าลุกขึ้นและทรยศต่อเกาเจิ้งชาง? ก่อนหน้านี้เป็นเพราะไป๋หยิงไม่ปรากฏตัว และพวกเขาก็เชื่อคำพูดของหวู่เซียงปา และคิดว่าไป๋หยิงละทิ้งเกาเจิ้งชางจริงๆ
แต่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าอินทรีขาวแค่ดูถูกเกาเจิ้งชาง และไม่ได้เพิกเฉยต่อเกาเจิ้งชางจริงๆ
ตรงกันข้าม ทางด้านของ Bai Yusu อาคารครึ่งหนึ่งในคฤหาสน์ของท่านเจ้าเมืองถูกทำลาย และชายผู้แข็งแกร่งที่อยู่เบื้องหลังเธอไม่ได้ปรากฏตัว
ในช่วงเวลาหนึ่ง ผู้คนจำนวนมากเริ่มคาดเดากันว่าบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลัง Bai Yusu นั้นเป็นบุคคลสมมติและไม่มีอยู่จริงหรือไม่ และเป็นเพียงกลอุบายที่ Bai Yusu ใช้เพื่อขู่ขวัญนิกายและกองกำลังอื่นๆ เท่านั้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกเขาเห็นการแสดงออกที่เคร่งขรึมและรู้สึกผิดของ Bai Yusu และคนอื่นๆ พวกเขาก็ยิ่งเชื่อมั่นในการคาดเดาของตนเองมากขึ้น
จู่ๆ ผู้นำนิกายที่ทรงอิทธิพลทั้งหมดก็เปิดฉากโจมตี Bai Yusu, Wu Xiongba และคนอื่นๆ อีกครั้ง
ครั้งนี้ด้วยการสนับสนุนของไวท์อีเกิ้ล พวกเขาไม่มีอะไรต้องกังวลอีกต่อไป
ไป๋หยูซู่และคนอื่นๆ รู้สึกประหม่ามากในเวลานี้ ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของอินทรีขาว พวกเขาคงมีความมั่นใจอย่างมากว่าพวกเขาสามารถกำจัดเกาเจิ้งชางให้สิ้นซากได้
แต่ตอนนี้ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอินทรีขาว พวกเขาได้เห็นจุดจบแล้ว ซึ่งก็คือการทำลายคฤหาสน์ของท่านลอร์ดเมืองซูซาคุจนสิ้นซาก
พวกเขาไม่เต็มใจแต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้
ท่านลอร์ดเจียงเจี๋ยกระตุ้นอีกครั้ง: “รีบหน่อย ไม่เช่นนั้นจะสายเกินไป!”
ไป๋หยูซู่ หวู่เซียงปา และคนอื่น ๆ ยังคงลังเลเล็กน้อย พวกเขาไม่เต็มใจที่จะหลบหนีเช่นนี้และยังคงยึดมั่นกับความหวังเล็กๆ น้อยๆ ในใจ พยายามหวังว่าจะเกิดความประหลาดใจที่ไม่คาดคิด
เมื่อถึงเวลานี้ ผู้อาวุโสและศิษย์ของคฤหาสน์ท่านเจ้าเมืองซูซากุก็เริ่มเร่งเร้าให้ไป๋หยูซู่สั่งให้ล่าถอย พวกเขาไม่เต็มใจที่จะเห็นคฤหาสน์ของท่านเจ้าเมืองซูซาคุถูกทำลาย แต่พวกเขาก็ไม่ต้องการที่จะสูญเสียชีวิตไปมากกว่านี้
ในที่สุด ไป๋หยูซู่ก็กัดฟันและออกคำสั่ง “ผู้หญิงและเด็กๆ ถอยไปก่อน ส่วนคนอื่น ๆ ก็ต้องหลบ!”
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เหล่าศิษย์จากคฤหาสน์ท่านผู้นำเมืองซูซาคุจะปฏิบัติตามคำสั่งได้ เกาเจิ้งชางและพวกของเขาก็รีบเข้ามาเหมือนสุนัขบ้าและขวางทางเหล่าศิษย์
เกาเจิ้งชางดูพึงพอใจขณะที่เขามองไปที่ไป๋หยูซู่และคนอื่นๆ พร้อมกับหัวเราะอย่างตื่นเต้น: “ฮ่าฮ่าฮ่า…อยากหลบหนีเหรอ? มันสายเกินไปแล้วที่จะหลบหนีแล้ว!”
จากนั้น เกาเจิ้งชางก็ออกคำสั่งให้สหายของเขา “ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าปล่อยให้ใครมีชีวิตอยู่เลย ถ้าใครกล้าปล่อยให้ใครมีชีวิตอยู่ ฉันจะตัดหัวมันทิ้ง!”
เมื่อได้ยินคำสั่งของเกาเจิ้งชาง เหล่าลูกน้องและผู้นำนิกายที่ทรงอิทธิพลรอบๆ ตัวเขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธ และตอบกลับทีละคนว่า “อย่ากังวลเลย ท่านผู้ครองเมืองเกา วันนี้ แม้ว่าจะมีแมลงวันอยู่ในคฤหาสน์ของท่านผู้ครองเมืองในเมืองซูซากุ ฉันก็จะไม่ปล่อยให้มันบินหนีไปทั้งเป็น!”
โดยเฉพาะบรรดาผู้นำตระกูลผู้ทรงพลังที่เคยทรยศต่อเกาเจิ้งชางมาก่อน กังวลว่าเกาเจิ้งชางจะตามล่าพวกเขาเพื่อหาเรื่องในภายหลัง ดังนั้นพวกเขาจึงแสดงความจงรักภักดีต่อหน้าเกาเจิ้งชางทันทีและกล่าวว่าพวกเขาจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านเจ้าเมืองเกา