by “ถ้าอยู่ต่อก็ต้องตายแน่ๆ และอาจถูกดูหมิ่นด้วย อยู่ต่อไม่ได้เด็ดขาด”
“ออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะสายเกินไป…”
อี้เหอพูดด้วยใบหน้าจริงจัง!
“หยี่เหอ เจ้ายังฝันที่จะปล่อยให้คนอื่นหลบหนีอยู่อีกหรือ? เมืองราชาปีศาจทั้งหมดถูกล้อมรอบโดยข้า ใครเล่าจะหลบหนีได้”
หลังจากที่ราชาหลี่พูดจบ เขาก็ยกเท้าอันใหญ่โตของเขาขึ้นและเหยียบย่ำลงไปอย่างแรง!
บูม บูม…
ราวกับว่าเกิดแผ่นดินไหว เมืองราชาปีศาจทั้งเมืองก็เริ่มสั่นสะเทือน กองกำลังป้องกันนอกเมืองราชาปีศาจพังทลายลงทันทีภายใต้การเตะของราชาหลี่!
เมื่อเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของหยี่เหอก็เปลี่ยนไปน่าเกลียดมาก แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ความแข็งแกร่งของราชาหลี่เกินกว่าที่เขาจะสามารถจินตนาการได้!
ทั้งสองคนอยู่ในระดับที่สี่ของอาณาจักรแห่งความยากลำบาก แม้ว่าจะมีช่องว่างระหว่างกันแต่ก็ไม่ได้กว้างมากนัก
แต่บัดนี้ ราชาหลี่ได้ปลุกวิญญาณสัตว์ร้ายของเขาขึ้นมา และช่องว่างระหว่างความแข็งแกร่งระหว่างอี้เหอและราชาหลี่ก็กว้างขึ้น!
ขณะที่อี้เหอกำลังรู้สึกสูญเสีย จู่ๆ ก็มีลำแสงปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วจากขอบฟ้า!
เมื่อกระแสแสงเข้ามาใกล้ พวกเขาก็รู้ว่าเป็นเฉินผิง!
เมื่อเห็นว่าเฉินผิงสบายดี หยี่เหอและคนอื่นๆ ก็มีความสุขกันหมด!
ราชาหลี่จ้องมองเฉินผิงและขมวดคิ้วอย่างเย็นชา “หนูน้อย เจ้ายังไม่ตาย ดังนั้น ข้าจะพาเจ้าไป…”
หลังจากที่ราชาหลี่พูดจบ รูนก็สว่างขึ้นอีกครั้ง และลูกบอลแสงก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง!
เมื่อเห็นฉากดังกล่าว หยี่เหอและคนอื่นๆ ก็เริ่มวิตกกังวลอีกครั้ง กลัวว่าเฉินผิงจะถูกน็อกอีกครั้ง!
ขณะที่ลูกแสงค่อยๆ ปรากฏขึ้น เฉินผิงก็หยิบธนูของราชาเทพออกมาอย่างใจเย็น!
มีแสงสีทองกระพริบอยู่บนคันธนูของราชาเทพ!
เมื่อราชาหลี่เห็นเฉินผิงหยิบธนูราชาศักดิ์สิทธิ์ออกมา เขาก็พูดอย่างดูถูกว่า “จะเอาธนูราชาศักดิ์สิทธิ์ออกมาทำไม เจ้าดึงมันไม่ได้ด้วยซ้ำ…”
“ใครบอกว่าฉันดึงมันไม่ได้?”
หลังจากได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงคว้าคันธนูด้วยมือข้างหนึ่ง และดึงสายธนูด้วยอีกมือข้างหนึ่ง!
ขณะที่คันธนูของราชาเทพงอ สายธนูก็ถูกดึง!
เมื่อราชาหลี่เห็นเฉินผิงดึงธนูราชาเทพ เขาก็ตกตะลึงและไม่สนใจแม้แต่ลูกบอลแสงที่ควบแน่น!
“นี่…มันจะเป็นไปได้อย่างไร?” กษัตริย์หลี่รู้สึกสับสน!
เขาพยายามหลายครั้ง แต่ธนูของราชาเทพไม่สามารถดึงออกได้เลย และมันก็ไม่ขยับเลยด้วยซ้ำ!
แต่เฉินผิง ผู้ฝึกฝนในอาณาจักรผสานพลัง สามารถดึงธนูของราชาเทพได้ นี่มันเกินเหตุไปมั้ย?
ขณะที่คันธนูของราชาเทพถูกดึง ลูกศรแห่งแสงก็ปรากฏขึ้น และแสงสีทองจากรอบข้างก็ยังคงมุ่งตรงไปที่ลูกศรแห่งแสงจากคันธนูของราชาเทพ!
แม้แต่ลูกบอลแสงที่รวมตัวโดยราชาหลี่ก็สลายไปอย่างกะทันหันในขณะนี้ และแสงทั้งหมดก็รวมตัวกันที่ลูกศรแสง!
ทุกคนที่ได้เห็นฉากนี้ต่างก็ตะลึง รัศมีที่เปล่งออกมาจากลูกศรแสงบนคันธนูของราชาเทพทำให้ทุกคนหวาดกลัว!
เมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีแห่งความน่าสะพรึงกลัวของธนูราชาเทพ ความตื่นตระหนกเริ่มปรากฏชัดในดวงตาของราชาหลี่ และร่างอันใหญ่โตของเขาค่อยๆ ถอยกลับไปด้านหลัง!
ในท้ายที่สุด ราชาหลี่ก็หันหลังกลับและเริ่มวิ่งหนีโดยไม่สนใจลูกน้องของเขาเลย!
พระเจ้าหลี่ ผู้มีร่างใหญ่โตเท่าภูเขา หันหลังกลับและวิ่งถอยหลัง ทำให้ทหารนับหมื่นที่อยู่เบื้องหลังไม่มีเวลาหลบเลี่ยง หลายคนถูกกษัตริย์หลี่เหยียบย่ำจนตาย!
“พ่อ… พ่อ… รอฉันด้วย…”
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลี่ซิงก็พยายามอย่างหนักที่จะไล่ตามราชาหลี่ให้ทัน แต่เขาได้รับบาดเจ็บและเดินกะเผลก ดังนั้นไม่มีทางที่เขาจะไล่ตามทันได้!
ผู้อาวุโสฉีทำได้เพียงดึงหลี่ซิงแล้ววิ่งหนีอย่างสิ้นหวัง!
เมื่อมองไปที่ราชาหลี่ที่กำลังหลบหนี ดวงตาของเฉินผิงก็ดูหม่นหมอง และมือของเขาที่กำลังดึงธนูของราชาเทพก็คลายออกอย่างกะทันหัน!
บัซ……
ลูกศรแสงพุ่งทะลุช่องว่างทันทีและบินเข้าหาราชาหลี่
เปลวเพลิงอันโหมกระหน่ำลุกไหม้อยู่บนลูกศรแสง เมื่อเฉินผิงยิงธนูของราชาเทพ เขาวางต้นกำเนิดแห่งไฟไว้บนธนูนั้นจริงๆ!
เมื่อรู้สึกถึงรัศมีอันตรายที่อยู่เบื้องหลังเขา ราชาหลี่จึงรีบหันกลับไปมอง!
เมื่อกษัตริย์หลี่เห็นลูกศรแห่งแสงพุ่งมาด้วยเปลวเพลิงอันยาวไกล เขาก็เกิดความตื่นตระหนก!
นี่คือลูกศรแสงที่ยิงออกมาจากคันธนูของราชาเทพ เขาไม่สามารถทนต่อมันได้เลย!