by “ขอโทษจริงๆ ฉันอาจจะดูไร้เดียงสาไปหน่อย แต่สิ่งที่คุณให้ฉันมานั้นมันดีจริงๆ ฉันอยากจะเอามันกลับไปให้ครอบครัวของฉันได้ชิม!”
เขาทานสมุนไพรจิตวิญญาณเพียงไม่กี่อย่างและเขาก็รู้สึกสบายตัวแล้ว หากเขาทานได้มากกว่านี้ ร่างกายของเขาจะพัฒนาอย่างแน่นอน
เฉินผิงรู้สึกประหลาดใจมากเมื่อพบว่าอีกฝ่ายชอบสมุนไพรจิตวิญญาณเหล่านี้มาก
เขาโบกมืออย่างไม่ใส่ใจและหยิบสมุนไพรวิญญาณจำนวนมากออกมาจากพื้นที่ของหอคอยบาเบลโดยตรง
“เอาของพวกนี้กลับมาเถอะ ครอบครัวของคุณมาหรือยัง”
เรื่องนี้ทำให้เฉินผิงประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนดีขนาดนี้
หลังจากเห็นการกระทำของเฉินผิง มิโนทอร์ก็รู้สึกมีความสุขอย่างมากในทันที ในขณะนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะกลายมาเป็นลูกน้องที่ภักดีที่สุดของเฉินผิง หากใครกล้าพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับเฉินผิง เขาจะต่อสู้จนตัวตายกับอีกฝ่าย
“คุณใจดีมาก สมุนไพรทางจิตวิญญาณเหล่านี้ก็เพียงพอแล้ว ฉันแค่ต้องการให้ครอบครัวของฉันได้เห็นโลก ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงปลูกสมุนไพรทางจิตวิญญาณเช่นนี้ไม่ได้”
มีแววความสับสนปรากฏชัดในดวงตาของเขา และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะคิดหาคำตอบทั้งหมด
เฉินผิงยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าสิ่งนี้เติบโตมาได้อย่างไร
มีวัชพืชมากมายอยู่รอบๆ หอคอยบาเบล เขาถือว่าวัชพืชเหล่านั้นเป็นวัชพืชไร้ประโยชน์จริงๆ และไม่ได้สนใจพวกมันอย่างจริงจังเลย ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีใครรอบๆ ตัวเขาที่กินวัชพืช
หากอีกฝ่ายต้องการ เขาสามารถมอบมันให้กับมิโนทอร์ได้มากมายภายในไม่กี่นาที
“ถ้าชอบก็เอาไปเลยก็ได้ เพราะถึงอย่างไรมันก็ไม่คุ้มหรอก เอากลับไปให้ลูกหลานได้ลองบ้างเถอะ”
เฉินผิงเป็นคนใจกว้างมากและระเบิดพวกมันไปหลายตัวตรงอีกฝั่ง เขาคิดในใจว่าเขาสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อช่วยเหลือผู้อื่นได้ ซึ่งนั่นก็สมบูรณ์แบบ
ตอนนี้มิโนทอร์ได้บูชาเฉินผิงอย่างเต็มตัวแล้ว เขาสาบานว่าหากใครกล้าพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับเฉินผิง เขาจะหาวิธีจัดการกับคนๆ นั้นให้ได้
“อ้อ ยังไงก็ตาม ฉันเกือบลืมจุดประสงค์ในการมาเยือนครั้งนี้ไปแล้ว ฉันได้ยินมาจากพวกเขาว่าพวกมนุษย์อ้างว่ามีปีศาจบุกเข้ามา เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเท็จกันแน่ ฉันเคยคิดว่าปีศาจเป็นสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ใต้ดินและจะไม่ออกมาโดยบังเอิญ”
เขาไม่เคยจริงจังกับกลุ่มปีศาจ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกมันไม่มีพลังอำนาจ
ภายใต้สถานการณ์ปกติกลุ่มปีศาจเหล่านี้ไม่ควรปรากฏตัวตอนกลางวันแสกๆ
เดิมทีเขาไม่เต็มใจที่จะเชื่อเรื่องทั้งหมดนี้มากนัก แต่ตอนนี้หลังจากที่ได้พบกับเฉินผิง ความไว้วางใจของเขาที่มีต่อเฉินผิงก็เพิ่มขึ้นทันที แม้ว่าเฉินผิงจะบอกว่าปีศาจจะบุกเข้ามาในไม่ช้า เขาก็เต็มใจที่จะเชื่อ
“เราใกล้จะเผชิญกับวิกฤตการรุกรานของปีศาจแล้ว ครั้งนี้พวกมันเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี พวกมันจึงเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงต่อพวกเรา”
เฉินผิงพูดอย่างจริงจังมาก เขาตระหนักในใจว่าปีศาจนั้นทรงพลังเพียงใด และเป็นความรับผิดชอบของทุกคนที่จะจัดการกับพวกมัน
“พวกทอเรนไม่ได้อาศัยอยู่ในดินแดนของตัวเองมานานแล้วหรือไง? ทำไมอยู่ๆ ถึงมาปรากฏตัวที่นี่ล่ะ? ตามหลักเหตุผลแล้ว พวกคุณไม่ควรออกมาถ้าไม่มีอะไรผิดปกติใช่มั้ย?”
ทันใดนั้น กระต่ายผมดำก็กระโดดออกมาด้วยสีหน้าสับสน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าตัวนี้ถึงได้ปรากฏตัวออกมา
“เมื่อไม่นานนี้มีปรากฎการณ์ประหลาดเกิดขึ้นบนท้องฟ้าหรือเปล่า บ้านของเราถูกน้ำท่วมอย่างไม่สามารถอธิบายได้ ดังนั้นเราจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหาที่หลบภัยแห่งใหม่”
“ถ้าไม่มีสิ่งนี้ เราก็คงไม่สามารถออกจากบ้านเกิดของเราไปได้”
เมื่อมิโนทอร์พูดเช่นนี้ ก็มีแววของความไร้หนทางปรากฏในดวงตาของเขา
เขาตระหนักในใจว่าการออกจากตระกูลเป็นเรื่องอันตรายมาก ตระกูลนี้เป็นคนเรียบง่าย ใจดี และถูกหลอกได้ง่าย ดังนั้นบรรพบุรุษของพวกเขาจึงวางกฎเกณฑ์ที่ไม่อนุญาตให้พวกเขาออกไปข้างนอกอย่างสบายๆ
ครั้งนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำมัน และไม่มีทางเลือกอื่นด้วย
“ก็อย่างที่บอกนั่นแหละ ฉันบอกไปแล้วว่าปรากฏการณ์ประหลาดในวันนี้หมายความว่าปีศาจปรากฏตัวขึ้น!”
“กลุ่มปีศาจเหล่านั้นสร้างความโกลาหลให้กับโลกไปแล้วเพื่อยึดครองโลกเทพสูงสุดทั้งหมด แต่พวกมันยังไม่อยากจะเชื่อเลย!”
หลังจากได้ยินการสนทนาของทุกคน ใบหน้าของมิโนทอร์ก็เปลี่ยนไป เขาไม่คาดคิดว่าสิ่งต่างๆ จะพัฒนาไปเช่นนี้
“ในกรณีนี้ ฉันต้องรีบติดต่อคนของฉันทันที และบอกให้พวกเขาระวังอย่าตกหลุมพราง!”
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com