by ผู้อาวุโสฉีมองไปที่หลี่ซิงที่ถูกจับตัวไป แม้ว่าเขาต้องการที่จะช่วยเขาแต่เขาก็ไม่มีพลัง!
“ฉันแนะนำคุณว่าแม้ว่าคุณจะจับนายน้อยได้ก็ตาม มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะทำให้กษัตริย์หลี่ถอนทหารของเขาออกไป”
“ราชาหลี่มีความทะเยอทะยานมาก เขาจะไม่ยอมสละโอกาสในการผนวกเมืองราชาปีศาจเพื่อลูกชายของเขา”
“หากลูกชายของเขาตาย เขาก็สามารถมีชีวิตขึ้นมาใหม่ได้ อย่างไรก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในขั้นการข้ามผ่านความทุกข์ยาก เขาก็สามารถมีชีวิตรอดต่อไปได้หลายร้อยปี”
“นอกจากนี้เขายังมีนางสนมมากมายในฮาเร็มของเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะมีลูกชายเพิ่มอีกไม่กี่คน!”
ผู้อาวุโสฉีกล่าวกับเฉินผิง!
“ผู้อาวุโสฉี ท่านกำลังพูดถึงอะไรอยู่? บิดาของฉันจะไม่เพิกเฉยต่อฉัน…”
เมื่อหลี่ซิงได้ยินสิ่งที่ผู้อาวุโสฉีพูด เขาก็คำรามด้วยความโกรธทันที!
ที่ผู้เฒ่าฉีพูดคือการผลักดันตัวเองจนตายไม่ใช่หรือ?
ถ้าฉันไร้ค่า เฉินผิงคงฆ่าฉันแน่!
“อย่ากังวล ฉันไม่ได้ขอให้ราชาหลี่ถอนกำลังทหารของเขา ฉันแค่อยากใช้ลูกชายของเขาเพื่อแลกเปลี่ยนบางอย่างกับเขา”
เฉินผิงรู้ว่ากษัตริย์ เจ้าชาย แม่ทัพ และรัฐมนตรี โดยทั่วไปแล้วเป็นผู้คนที่โหดร้ายมาก พวกเขาจะไม่ยอมสละดินแดนที่พวกเขาจะได้รับเพื่อลูกชาย!
เฉินผิงไม่เคยคิดที่จะใช้หลี่ซิงเพื่อขู่กษัตริย์หลี่ให้ถอนทหารของเขา!
“คุณอยากจะเปลี่ยนแปลงอะไร?” ถามผู้เฒ่าฉี!
“ธนูแห่งราชาเทพ…” เฉินผิงกล่าวอย่างใจเย็น!
“เทพกษัตริย์โบว์?”
ผู้อาวุโสฉีตกใจขึ้นมาทันใด ดวงตาของเขาเบิกกว้างเท่ากระดิ่ง!
“ราชาหลี่มีธนูราชาศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร เจ้าทำผิดพลาดหรือไม่?”
ผู้อาวุโสฉีมองเฉินผิงด้วยความสับสน!
ดูเหมือนว่าผู้อาวุโสฉีก็รู้เกี่ยวกับธนูราชาเทพเช่นกัน แต่เขาไม่รู้ว่าธนูราชาเทพนั้นอยู่ในมือของราชาหลี่!
“ไม่ว่าจะอยู่ในมือเขาหรือไม่ก็ตาม เพียงแค่ส่งต่อข้อความไป”
หลังจากที่เฉินผิงพูดจบ เขาก็อุ้มหลี่ซิงทันทีและเดินไปที่เมืองราชาปีศาจ!
“ผู้อาวุโสฉี ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วย โปรดบอกพ่อข้าอย่างรวดเร็วและโค้งคำนับท่านด้วย”
หลี่ซิงตะโกน!
เขาไม่รู้ว่า God King Bow คืออะไร แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร มันก็ไม่สำคัญเท่าชีวิตของเขา!
จนกระทั่งเฉินผิงพาหลี่ซิงเข้าไปในเมืองราชาปีศาจ ผู้อาวุโสฉีจึงถอนหายใจ หันหลังกลับ และจากไป!
ทันทีที่พวกเขาเข้าสู่เมืองราชาปีศาจ อี้เหอก็เข้ามาต้อนรับพวกเขาพร้อมกับทุกคน
เพราะการสู้รบนอกเมืองดึงดูดความสนใจของทหารบนกำแพงเมือง พวกเขาจึงรายงานเรื่องนี้ให้อี๋เหอทราบ!
เมื่อหยี่เหอเห็นเฉินผิงอุ้มหลี่ซิงเข้าเมือง เขาก็ตกตะลึงและถามว่า “คุณเฉิน เกิดอะไรขึ้น…เกิดอะไรขึ้น?”
อี่เหอคิดว่าเฉินผิงบุกเข้าไปในค่ายของศัตรูในเวลากลางคืนและจับตัวหลี่ซิงได้!
“เด็กคนนี้วิ่งลงมาจากเมือง แล้วฉันก็ไปเจอเขาพอดี ฉันเลยจับเขาไว้…”
เฉินผิงพูดอย่างเบาๆ!
“เยี่ยมมาก ถ้าเราจับคนๆ นี้ได้แล้ว หมิงลี่หวางเฉิงก็จะไม่กล้าโจมตีเมืองนี้อีกต่อไป เราอาจใช้หลี่ซิงขู่พ่อของเขาให้ถอนทหารออกไป”
อิซ่าพูดอย่างมีความสุขขณะมองดูหลี่ซิงที่ใบหน้าบวมและเต็มไปด้วยความกลัว!
“เจ้าคิดง่ายเกินไปแล้ว กษัตริย์หลี่จะไม่มีวันถอนกำลังทหารของเขาออกไปเพียงเพื่อหลี่ซิง”
อี๋เหอพูดช้าๆ!
“ทำไม เขาแค่เห็นลูกชายตัวเองตายไปเฉยๆ เหรอ?”
อีซ่าไม่เข้าใจว่าทำไม!
อี๋เหอไม่ได้อธิบาย และเขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เพราะนี่คือบ้านของจักรพรรดิ!
หากวันหนึ่งอิสะถูกจับตัวไป และอี๋เหอถูกขอให้สละเมืองราชาปีศาจทั้งหมด อี๋เหอคงจะไม่ยอมแพ้!
เพราะเขาไม่อาจเพิกเฉยต่อทหารทั้งเมืองราชาปีศาจเพื่ออิซาได้!
“เอาล่ะ อย่าได้พูดคุยเรื่องนี้กันอีกเลย ต่อให้พวกมันโจมตีเมืองพรุ่งนี้ก็ไม่เป็นไร ฉันได้ตั้งกองกำลังโจมตีชุดใหม่ไว้ข้างนอกแล้ว หากพวกมันกล้าโจมตีเมือง พวกมันจะไม่มีวันกลับมาอีก!”
เฉินผิงเห็นความเขินอายของหยี่เหอ จึงรีบพูดออกมา!
“การที่มีคุณเฉินอยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกสบายใจมากขึ้นมาก”
หยี่เหอพยักหน้า จากนั้นจึงสั่งให้ลูกน้องของเขาจับหลี่ซิงเข้าคุก!
ทุกคนไปพักผ่อนรอการต่อสู้พรุ่งนี้!