เธอตกตะลึงแล้วตกใจเล็กน้อย “คุณ… ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้?”
“กะทันหันเหรอ?” เขาหัวเราะเยาะตัวเอง “จริงๆ แล้วมันไม่ได้กะทันหัน จริงๆ แล้วฉันถามไปแล้ว” คำถามนี้อยู่ในใจ ฉันคิดมาหลายพันครั้ง และคิดถึงคำตอบนับไม่ถ้วนที่คุณอาจให้ฉัน แต่คืนนี้ ฉันก็อยากจะถาม”
หลังจากหยุดชั่วคราว เขาก็พูดต่อ “เฉียนหยุน ฉันอยากรู้ของคุณ” ความจริง ไม่มีปัจจัยอื่นใดนอกจากหัวใจของคุณเอง คุณ… อยากอยู่กับฉันไหม เย่เหวินหมิง จากนี้ไป?”
เมื่อถามคำถามนี้ น้ำเสียงของเขาแสดงความกังวลใจ
ใช่ เขากังวล กังวลเกี่ยวกับคำตอบที่เธอจะได้รับ
โจวเฉียนหยุนเงียบ ค่อยๆ ลดศีรษะลง ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง
ในทางกลับกัน เย่เหวินหมิงยืนอยู่ข้างเตียงเพื่อรอคำตอบของเธอ
เวลาผ่านไประหว่างกันนาทีต่อนาทีเช่นนี้
แต่หลังจากรอมานานเธอก็ไม่เคยพูดอะไรเลย
ใบหน้าของเขาค่อยๆเต็มไปด้วยความขมขื่น
บางทีเขาไม่ควรถามคำถามนี้เลย และไม่ควรทำลายสมดุลที่มีอยู่
“เอาล่ะ ทำเป็นว่าฉันไม่ได้พูดอะไร คุณไปนอนก่อนแล้วฉันจะไปล้างตัว” เขาพูดแล้วหันหลังกลับและวางแผนจะเดินไปห้องน้ำ
เมื่อเขาก้าวออกไป เธอก็จับมือของเขาไว้ “เดี๋ยวก่อน!”
ร่างของเขาแข็งทื่อและเขาก็หยุด
รู้สึกถึงความอบอุ่นของเธอบนฝ่ามือของเขา และเสียงของเธอก็ดูเหมือนจะจุดประกายความหวังในดวงตาของเขา
“เย่ เหวินหมิง ฉันก็อยากอยู่กับคุณนับจากนี้ไป” จัวเฉียนหยุนกล่าว
เย่เหวินหมิงหันไปมองเธอ “คุณคิดเรื่องนี้ชัดเจนแล้วหรือยัง?”
“ใช่ ฉันคิดเรื่องนี้ชัดเจนแล้ว” เธอเงยหน้าขึ้นและสบตาเขา “ครั้งหนึ่งฉันยอมแพ้และคิดถึงเรื่องต่างๆ มากมาย ที่ไม่ได้อยู่กับเธอ เหตุผล ฉันยังคิดว่าถ้ายังยุ่งอยู่แบบนี้ก็จะไม่มีวันได้ผล แต่ตอนนี้ใจฉันเปลี่ยนไปแล้ว”
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดต่อ “ฉันคิดว่ามันอาจจะเป็น ประสบการณ์ของ Coco และ Gu Lichen มันทำให้ฉันรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่วิเศษมากที่คนที่ฉันรักยังมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ Coco รอดพ้นจากความตาย แต่สำหรับ Gu Lichen มันไม่ใช่การหลบหนีจากความตายของเขา Keke ตายไปแล้วจริงๆ งั้นกู่ลี่เฉินก็จะมีแต่ชีวิตที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายใช่ไหม?”
โจวเฉียนหยุนกล่าวพร้อมยกมือขึ้นและแตะแก้มของเย่เหวินหมิงเบา ๆ “เอาล่ะ เราอยู่ที่นี่หลังจากประสบความตาย มันเป็นเรื่องดีจริงๆ สามารถอยู่ได้เช่นนี้ เหวินหมิง ฉันไม่อยากเสียเวลาที่เหลือ ฉันอยากจะถนอมทุกๆ วันที่เรามีชีวิตอยู่ในอนาคต เพื่อว่าแม้ในวันที่เราตาย เราจะไม่เสียใจอะไร นั่นเหรอ?”
คำพูดของเธอไหลเข้าหูของเขาราวกับกระแสน้ำไหลไหล และทำให้เขารู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างพุ่งออกมาจากอกของเขา กระจายไปทั่วแขนขาของเขา
และมือของเธอก็ลูบไล้แก้มของเขา และความอบอุ่นทำให้เขาคิดถึงมาก
นี่คือ…อุณหภูมิของเธอ!
“แล้ว… ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แม้ว่าวันหนึ่งคุณกับฉันจะทะเลาะกันอีก หรือ… ฉันอยากจะจากคุณไปอีกครั้ง คุณจะไม่ปล่อยฉันไปใช่ไหม?” เขาถามด้วยเสียงพึมพำ