by เฉินผิงไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าอีกฝ่ายโดยตรง ตรงกันข้าม เขาต้องการให้อาตงมีชีวิตที่ดีและให้เขารู้สึกถึงการทรมานที่เจ็บปวดตลอดเวลา
เฉินผิงตบร่างของอาตงหลายครั้ง และรู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเขา ดูเหมือนว่าเขาจะถูกควบคุมโดยใครบางคน และร่างกายของเขาดูบิดเบี้ยวอย่างมาก
แม้ในขณะนี้ ร่างกายของเขากำลังบิดเป็นเส้นโค้งที่แปลกประหลาดมาก
“ข้าได้ทำลายความสามารถของเจ้าไปแล้ว จากนี้ไป แม้ว่าจะมีปีศาจมาช่วยเจ้า เจ้าก็ไม่สามารถฟื้นพลังของเจ้าได้อีกแล้ว รางวัลนี้ดีจริง ๆ ใช่ไหม”
เมื่อเฉินผิงเห็นท่าทางแปลกๆ ของอีกฝ่าย เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะ
เขาตัดเส้นลมปราณของคู่ต่อสู้แล้วปิดกั้นโดยตรงในหนองบึงซึ่งได้รับผลกระทบจากการกัดเซาะหนองบึงทั้งกลางวันและกลางคืน
เฉินผิงต้องการให้เขาปกป้องร่างของหยูชิงหลิงตลอดไป และไม่สามารถถอนตัวจากมันได้ตลอดชีวิตที่เหลือของเขา
“ฉันไม่เคยโกรธแค้นพวกนางเงือกเลย ฉันเคยตกลงมาก่อนว่าฉันเต็มใจที่จะช่วยคุณ แต่ฉันไม่คิดว่าคุณจะโง่ถึงขนาดเชื่อคำพูดของคนร้ายที่ทรยศ สุดท้ายแล้วคุณยังทำร้ายนักบุญในเผ่าของคุณจนต้องมาอยู่ในสภาพนี้อีกด้วย มันช่างไร้สาระและน่าสมเพชจริงๆ”
ขณะนี้กลุ่มนางเงือกกำลังอยู่ในภาวะล่มสลาย ซึ่งนับว่าน่าสมเพชมากทีเดียว เฉินผิงไม่อยากยุ่งกับพวกเขามากนัก จึงหยิบไข่มุกนางเงือกแล้วออกเดินทางกับกลุ่มเงือกอย่างรวดเร็ว
พวกคนจากกลุ่มนางเงือกตอนนี้สับสนไปหมด พวกเขาไม่คาดคิดว่านักบุญจะเลือกทำลายตัวเอง และพวกเขาก็ไม่คาดคิดว่าสิ่งต่างๆ จะออกมาแบบนี้
ตอนนี้พวกเขาไม่เพียงแต่สูญเสียสิ่งศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่ยังสูญเสียตัวนักบุญด้วย
หยูเฟิงหยินยืนนิ่งด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้จะพูดอะไร เขารู้สึกเศร้าโศกมาก
เฉินผิงไม่มีเจตนาจะคุยกับเขาเลย เขาเพียงแค่จากไปและไม่ได้เสนอที่จะคืนสิ่งของให้เขา
ตอนนี้ลูกสาวของเขาเลือกที่จะทำลายตัวเอง เขาไม่รู้จริงๆ ว่าจะทำอย่างไร
“ฉันควรทำยังไงดี ฉันทำอะไรผิดไปรึเปล่า เป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับฉัน…”
เขาโยนความผิดทั้งหมดให้กับเฉินปิง
แน่นอนว่าเฉินผิงรู้ดีว่าอีกฝ่ายจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆ แต่ในใจเขาไม่ได้สนใจเลย ท้ายที่สุดแล้ว เขาไม่ได้มองว่าผู้ชายคนนี้เป็นศัตรูของเขา
หยูเฟิงหยินไม่คู่ควร
ขณะนี้ กลุ่มคนจากเผ่ามนุษย์ปลาต่างเงียบงัน ทุกคนรู้ดีว่าเฉินผิงกำลังโกรธมาก
ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ เพราะกลัวจะไปยั่วโมโหเฉินผิงและถูกเขาฆ่าตาย
ในไม่ช้าเฉินผิงก็พาพวกเขากลับมาที่สนาม
สภาพแวดล้อมที่กลุ่มคนเหล่านี้เคยอาศัยอยู่นั้นแย่มากจริงๆ ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่ต้องการอยู่ที่นั่นเลย
“ท่านได้จัดการให้คนของท่านอยู่ที่นี่ชั่วคราว นับจากนี้ไป ท่านจะต้องบอกลาชีวิตอันสับสนวุ่นวายของท่านเสียที ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ทำให้ตัวเองเหม็นได้”
เฉินผิงให้คำสั่งแล้วคว้าหุ่นยนต์มนุษย์ปลา
“เล่าเรื่องเผ่าปีศาจให้ฉันฟังโดยละเอียดหน่อยสิ”
เฉินผิงมั่นใจมากว่ากลุ่มปีศาจคือศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของเขาในขณะนี้ เนื่องจากอีกฝ่ายแสดงความอยากรู้เกี่ยวกับเขาอย่างเปิดเผย พวกเขาจึงจะต้องเคลื่อนไหวอีกครั้งอย่างแน่นอน การรู้จักทั้งตัวเองและศัตรูเท่านั้นจึงจะชนะการต่อสู้ทุกครั้งได้ แน่นอนว่าเฉินผิงต้องค้นหาตัวตนของพวกเขาด้วยเช่นกัน
“เผ่าปีศาจนั้นแข็งแกร่งมาก จากที่ข้ารู้ พวกมันเล็งเป้าไปที่เจ้าแล้ว หากเจ้าไม่แข็งแกร่งพอ เผ่าปีศาจจะจัดการเจ้าต่อไป”
มนุษย์ปลาเครื่องจักรพูดอย่างอึดอัดมาก เขาไม่ได้คุยโวโอ้อวดเกี่ยวกับพลังของเผ่าปีศาจโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง เขาเพียงแค่รู้สึกว่าคนๆ นี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยุ่งด้วย
“พวกมันได้รับชื่อเสียงในทางลบเช่นเดียวกับมนุษย์ แต่ถ้าพูดกันตามจริงแล้ว พวกมันไม่มีกลอุบายมากมายเท่ามนุษย์ ดังนั้นพวกมันจึงไม่เคยตกเป็นเป้าหมายของเทพเจ้าที่แท้จริง และสามารถช่วยชีวิตพวกมันไว้ได้…”
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com