by โชคดีที่คราวนี้ Yang Chen ตกลงกับ Erzhu จริงๆ ซึ่งทำให้ Erzhu ตื่นเต้นมาก
หยางเฉินและคนอื่น ๆ รู้สึกประหลาดใจมากที่ตอนนี้เอ้อร์จู่ ๆ ก็มีความแจ่มใสในจิตใจมาก
Liu Yuyan และ Liu Yuhang พี่ชายและน้องสาวต่างรู้สึกประหลาดใจทันที พวกเขาไม่เคยคาดหวังว่าเอ๋อร์จู่ๆ จะเปลี่ยนใจและอยากจะจากไปกับหยางเฉินอีกครั้ง
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหยางเฉินเปลี่ยนใจและเลือกที่จะพาเอ๋อจูไป
พี่น้องทั้งสองรู้สึกไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้หยางเฉินออกไป และพวกเขาก็รู้สึกไม่สบายใจมาก
ด้วยเหตุนี้ แม้แต่เอ้อจู้ พี่ชายที่ดีของพวกเขาก็ต้องจากไป ทำให้พี่น้องทั้งสองยิ่งรู้สึกเศร้าและลังเลมากขึ้น
ตอนนี้สองคนที่เก่งที่สุดสำหรับพวกเขากำลังจะจากไป
เมื่อเอ้อร์จู่กลับมามีสติอีกครั้ง มองไปที่ด้านหลังของหยางเฉินที่เดินไปไกลแล้ว ก็ลุกขึ้นและไล่ตามเขาไปทันที
พี่ชายและน้องสาวมองดูหลังของชายทั้งสองอย่างไม่เต็มใจ
”ดูแลตัวเองด้วยนะ!”
เมื่อพวกเขาไม่สามารถมองเห็นคนทั้งสองได้อีกต่อไป พี่ชายและน้องสาวก็ได้ยินเสียงของหยางเฉินดังมาจากระยะไกล
ไม่นานหลังจากนั้น หยางเฉินก็พาเอ๋อจูไปที่ทางเข้าหุบเขายาศักดิ์สิทธิ์
“คุณหยาง!”
เมื่อเห็นหยางเฉิน ชายผู้ทรงพลังจากนิกายหวานหลงที่เหลือไว้ก็โค้งคำนับและกำหมัดอย่างเคารพทันที
จากนั้น เพื่อนคนหนึ่งก็เดินมาหาหยางเฉินด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดอย่างระมัดระวังว่า “คุณหยาง หากท่านมีข้อตกลงอะไรก็บอกพวกเราได้เลย จากนี้ไปพวกเราทุกคนจะเป็นสุนัขรับใช้ของคุณ!”
หยางเฉินตอบอย่างใจเย็น
“เอิ่ม!”
ทันใดนั้น หยางเฉินก็เหลือบมองดูชายผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นและหยิบเม็ดยาจำนวนหนึ่งออกมาจากแหวนจักรพรรดิ
ทันใดนั้น บรรยากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของน้ำอมฤต
ชายผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นสามารถมองเห็นได้อย่างเป็นธรรมชาติว่ายาอายุวัฒนะเหล่านี้เต็มไปด้วยพลังจิตวิญญาณ มีฤทธิ์ทางยาที่รุนแรง และมีเกรดสูงมาก ในโลกศิลปะการต่อสู้ยุคโบราณนั้น การจะได้มันมานั้นถือว่ายากมาก
พวกเขาไม่เคยคิดว่าหยางเฉินจะสามารถคิดอะไรได้มากมายขนาดนี้ในคราวเดียว
ในชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาของพวกเขาก็เป็นประกายขึ้น พวกเขาคงเดาได้ว่าเนื่องจากหยางเฉินหยิบยาอายุวัฒนะออกมาจำนวนมากในครั้งเดียว เขาคงอยากจะแบ่งปันมันเพื่อแลกกับความภักดีของพวกเขา
อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้แน่นอนว่าเหตุผลที่พวกเขาภักดีต่อหยางเฉินและเชื่อฟังราวกับสุนัขวิ่งนั้นเป็นเพราะการระงับความแข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉินเท่านั้น
เมื่อพวกเขากลับสู่โลกแห่งศิลปะการต่อสู้โบราณแล้ว โดยธรรมชาติแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะติดตามหยางเฉินต่อไป
ท้ายที่สุดแล้ว ในโลกแห่งศิลปะการต่อสู้โบราณนั้น มีผู้คนทรงพลังที่มีพละกำลังที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า และยังมีนิกายใหญ่ๆ ที่สามารถปกป้องพวกเขาได้อีกด้วย
ส่วนหยางเฉิน ตอนนี้เขาอยู่คนเดียว สหายของเขาในโลกศิลปะการต่อสู้โบราณถูกเกาเจิ้งชาขู่เข็ญจนหนีไปแล้ว
ในขณะนี้ หยางเฉินตามมาโดยเอ้อจูเพียงเท่านั้น แม้ว่าเอ้อจู่จะคลั่งไปแล้วและทำให้พวกเขาตกใจ แต่หลายคนก็ยังมีพละกำลังมากพอที่จะฆ่าเอ้อจู่ได้
เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถจริงจังกับเอ้อจูได้
อย่างไรก็ตาม คนพวกนี้ไม่กล้าที่จะแสดงความไม่เคารพต่อหยางเฉินเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากพวกเขาเป็นกังวลว่าหากหยางเฉินไม่พอใจ เขาจะฆ่าพวกเขา
ขณะนี้ พวกเขาระงับความเคียดแค้นที่มีต่อหยางเฉินไว้ลึกๆ ในใจ
ทำไมหยางเฉินจึงไม่เห็นความคิดเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเขา แต่หยางเฉินกลับไม่ใส่ใจที่จะเปิดเผยมัน
“แจกยานี้ให้ทุกคนเลย!”
ในขณะที่หยางเฉินพูด เขาก็ส่งยาให้กับคนที่กำลังประจบสอพลอเขา
จู่ๆ ชายคนดังกล่าวก็ตื่นเต้นมาก และรีบรับยาไปแบ่งให้
“ขอบคุณครับคุณหยาง!”
ชายผู้แข็งแกร่งเหล่านั้นยังเคยได้ยินเกี่ยวกับทักษะการเล่นแร่แปรธาตุของหยางเฉินด้วย ในขณะนี้ พวกเขากลืนยาโดยไม่ลังเลและแสดงความขอบคุณต่อหยางเฉิน
แต่วินาทีต่อมาพวกเขากลับรู้สึกเสียใจ