by ในขณะนี้ เฉินผิงก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว
“ทุกคนตั้งใจฟังไว้ ฉันรู้สึกถึงรัศมีแปลกๆ กำลังเข้ามาหาพวกเรา”
เฉินผิงพูดด้วยความระมัดระวัง โดยมีแววความระมัดระวังแฝงอยู่ในดวงตาของเขา
ในขณะนั้นเอง มีคนมาเคาะประตูบ้านของพวกเขาอย่างกะทันหัน
กู่เล่อเล่อเดินไปข้างหน้าด้วยความสงสัยเล็กน้อยและเปิดประตู วินาทีต่อมา เขาก็เห็นชายผมยุ่งยืนอยู่ที่ประตูและจ้องมองเขา มันน่ากลัวนิดหน่อยจริงๆ
“บ้าเอ๊ย น้องชาย อย่ามาทำให้ฉันกลัวแบบนี้สิ ทำไมทำเหมือนเป็นผีตอนกลางวันแสกๆ ล่ะ”
กู่เล่อเล่อกลัวจนต้องพูดคำหยาบออกมา เขาไม่เคยฝันมาก่อนว่าจะได้เห็นเหตุการณ์ที่น่าสยดสยองเช่นนี้
ชายคนนี้มีบาดแผลเต็มไปหมดและดูน่าขนลุกมาก ที่สำคัญกว่านั้น สามารถมองเห็นกระดูกสีขาวลึกๆ ตรงบาดแผลของเขาได้ เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสมาเป็นเวลานาน
ใบหน้ายังดูไม่สมบูรณ์สักเท่าไหร่ เหมือนกับว่าถูกสัตว์ประหลาดบางชนิดกัดจนตาย ทำให้ผู้คนรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง
ชิเจิ้นเทียนและคนอื่นๆ รีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว พวกเขายังอยากรู้ว่าอะไรทำให้กู่เล่อเล่อตกใจเช่นนี้
เมื่อทุกคนเห็นชายคนนี้ ท่าทางของพวกเขาก็ดูแย่ขึ้นมา พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีคนน่ากลัวเช่นนี้อยู่ในโลก
“โอ้พระเจ้า……”
ชิเจิ้นเทียนซึ่งปกติชอบพูดมาก กลับไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีตอนนี้ เขาเห็นใจอีกฝ่ายเล็กน้อย แต่ในใจก็รู้สึกขยะแขยงเล็กน้อยเช่นกัน ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการทำผิดพลาดมากขึ้นจากการพูดมากเกินไป เขาจึงตัดสินใจที่จะเงียบไว้
เฉินผิงเดินไปข้างหน้าและเห็นใบหน้าที่น่าสะพรึงกลัวของอีกฝ่าย เขาอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว มีแววประหลาดใจเล็กน้อยในดวงตา เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะมีใครสักคนที่มีหน้าตาแบบนี้ในโลก
และเขายังสามารถรู้สึกถึงลมหายใจแห่งความเชื่อมโยงทางสายเลือดได้ด้วย
มันชัดเจนเลยว่าผู้ชายคนนี้เป็นมนุษย์
“คุณเป็นมนุษย์ใช่ไหม?”
เฉินปิงขมวดคิ้วและถาม
หลังจากเห็นเฉินผิง หวังบ้าๆ ก็สงบลงอย่างไม่คาดคิด เขาหยุดพูดไร้สาระและไม่คลั่งต่อไป แทนที่เขาจะมองเฉินผิงด้วยใบหน้าจริงจังและพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
“ถูกต้องแล้ว”
เสียงแหบพร่าดังออกมาจากปากของอีกฝ่าย ทำให้ทุกคนที่ได้ยินรู้สึกไม่สบายใจ
“คุณจะไม่ให้ฉันเข้ามานั่งเหรอ?”
หวังบ้าเหลือบมองเฉินผิง ดวงตาของเขาฉายแววแห่งความคาดหวัง แม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเฉินผิง แต่เขารู้สึกเสมอว่าเฉินผิงสามารถนำความหวังในชีวิตมาให้เขา
เมื่อเห็นอีกฝ่ายปรากฏตัว เฉินผิงก็พยักหน้า ตอนนี้เขาไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นใคร ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาต้องอยู่ฝั่งที่ปลอดภัยและค้นหาว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรก่อน
“เข้ามาแล้วนั่งลง”
บังเอิญว่าอาคัสก็กลับมาที่ห้องในเวลานี้ด้วย ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่ต้องกังวลว่าจะพาเขาออกไปได้อย่างไร ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็เป็นมนุษย์ และมนุษย์ย่อมมีความลับต่อกันเล็กน้อย ซึ่งพวกเขาไม่สามารถบอกให้คนนอกรู้ได้
หลังจากเข้าไปในห้องแล้ว Crazy Wang ก็นั่งลงข้างๆ เขาจ้องไปที่ถ้วยชาบนโต๊ะ และแววตาของเขาก็เริ่มลังเล
เมื่อเฉินผิงเห็นแววตาของหวางเฟิงจื่อ ความสับสนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าชายคนนี้หมายถึงอะไร แต่เขารู้ดีว่าถ้วยชานี้คือถ้วยที่อาคัสเพิ่งใช้
“เนื่องจากเราทุกคนเป็นมนุษย์ คุณช่วยฉันหน่อยได้ไหม”
“ฉันสามารถให้วิธีหลบหนีจากโลกนี้ได้”
เมื่อได้ยินคำพูดของกันและกัน ทุกคนก็เริ่มสนใจ ในทางตรรกะแล้ว โลกแบบนี้ควรเป็นสิ่งที่ใครหลายๆ คนใฝ่ฝัน
แล้วไอ้นี่ก็ยังพูดอยู่เรื่อยว่าจะช่วยพวกเขาหนีจากที่นี่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาคิดว่าที่นี่น่าอับอายเกินไป
“คุณต้องบอกรายละเอียดของสถานการณ์ให้ฉันทราบ เพื่อที่ฉันจะได้ตัดสินใจว่าฉันจะช่วยคุณได้หรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็เป็นมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่มีความสามารถจำกัด ฉันช่วยคุณได้เท่าที่ฉันช่วยได้เท่านั้น”
เฉินผิงพูดอย่างใจเย็นมาก เขาไม่อยากทำให้ตัวเองเดือดร้อนมากขนาดนั้น
หวังบ้าจ้องมองเฉินผิงอย่างลึกซึ้ง และแววตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง เขาคิดเสมอว่าเฉินผิงจะต้องสามารถช่วยเขาได้อย่างแน่นอน
“ฉันไม่ได้มาที่นี่คนเดียว ฉันถูกหลอกโดยผู้ฝึกฝนคนหนึ่ง”
“เหตุผลก็ง่ายๆ นั่นแหละ ฉันมีสายเลือดของตระกูลทงกู่”
“พวกเขาจำเป็นต้องใช้เลือดของฉันเพื่อปลดล็อกบางสิ่งบางอย่างเพื่อที่จะไปถึงจุดหมายปลายทาง”
หลังจากได้ยินเช่นนี้ เฉินผิงก็เริ่มรู้สึกอยากรู้ขึ้นมาบ้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินคำว่าตระกูลถงกู่
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉินผิงก็หันศีรษะและมองผู้คนรอบข้างด้วยความอยากรู้อยากเห็น และพบว่าทุกคนมีสีหน้าสับสน เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ไม่รู้เรื่องตระกูลถงกูเลย
เว็บไซต์อ่านนิยายฟรี www.novels108.com