by Gu Lichen มองไปที่น่องขวาของ Zhong Keke ด้วยความตกใจ แน่นอนว่าเขารู้ว่าน่องของเธอเป็นอย่างไรในอดีต
แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้!
“มันน่าเกลียดมากเลยใช่ไหม…” จงเค่อเค่อพูดอย่างเชื่องช้า “จริงๆ แล้ว… ไม่มีอะไรน่าสนใจให้ดู บางครั้งฉันก็ไม่อยากเห็นมันด้วยซ้ำ
” เขาตกตะลึง แต่รูปร่างของขาของเธอและรอยแผลเป็นอันน่าสยดสยองบนนั้นบอกเขาถึงความเจ็บปวดที่เธอต้องทน
เดิมทีเธอไม่ต้องทนกับความเจ็บปวดขนาดนั้นเลย! และความเจ็บปวดทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะเขา!
“เอาล่ะ หยุดมองได้แล้ว” จงเค่อเค่อต้องการคลุมน่องของเธออีกครั้งด้วยกระโปรงยาวของเธอ
แต่ Gu Lichen จับมือของเธอก่อน จากนั้นก้มหัวลงแล้วจูบน่องที่ผิดรูปเล็กน้อยของเธอและรอยแผลเป็นที่น่ากลัวบนขาของเธอ
“ฉันขอโทษ ฉันทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานมามาก ฉันขอโทษ…” เขาสำลัก เสียงของเขาแหบแห้งแล้ว
ทันใดนั้นร่างกายของ Zhong Keke ก็แข็งทื่อมาก และเธอก็จ้องมองชายตรงหน้าอย่างว่างเปล่า เขาหลับตาและจูบลูกวัวของเธอแทบจะเคร่งครัด และเธอเพียงแต่รู้สึกว่าบริเวณที่เขาจูบนั้นร้อนมาก
การเต้นของหัวใจก็เร็วมากราวกับว่าหัวใจจะกระโดดออกจากลำคอทุกจังหวะ
หยุดกระโดด! หยุดเต้นแรงๆ ได้แล้ว!
สิ่งนี้จะทำให้เธอลังเลที่จะปล่อย!
“ฉัน…ฉันสบายดี ไม่สำคัญหรอก นอกจากนี้ คุณไม่ได้ทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บ คุณ…คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษฉันเลย” จงเค่อเค่อพึมพำกับถนน
กู่ ลี่เฉินเงยหน้าขึ้น ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งแล้วพูดว่า “พาคุณไปโรงพยาบาลตอนนี้แล้วหาผู้เชี่ยวชาญเพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บของคุณ”
“ไม่… ไม่จำเป็น ฉันเคยพบแพทย์เกี่ยวกับอาการบาดเจ็บนี้แล้ว!” จงเค่อเค่อพึมพำ
ตอนนั้นเพราะทำบัตรประจำตัวหายจึงไปยืมบัตรประจำตัวลูกสาวญาติไปตรวจที่โรงพยาบาลใหญ่แต่ผลสุดท้ายกลับน่าผิดหวังอย่างยิ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น คนที่ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของเธอในเวลานั้นก็เป็นผู้เชี่ยวชาญเช่นกัน ผู้เชี่ยวชาญเพิ่งกล่าวอย่างเสียใจว่าอาการบาดเจ็บของเธอล่าช้าไปนานเกินไป และเส้นประสาทบางส่วนก็สูญเสียการทำงานไป นอกจากนี้ การแตกหักในขณะนั้นยังไม่เหมาะสมอีกด้วย ได้รับการรักษาแล้ว ตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว
มันสายเกินไปแล้ว จากนี้ไปเธอก็จะเป็นได้แค่คนพิการเท่านั้น
“แล้วหมอพูดว่าไงบ้าง” กู่ ลี่เฉินถาม
“หมอ…ก็แค่บอกว่าขาของฉันเป็นแบบนี้…” เธอพยายามปกปิดความเจ็บปวดอย่างน้อยนิด
เขาขมวดคิ้ว “คุณหมายความว่ายังไงที่เป็นเช่นนี้”
“ต่อจากนี้ไปจะเป็นเช่นไร” เธอพึมพำ แต่แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ ฉันทำได้” ใช้ขาข้างเดียวแลกกับชีวิต ฉันคิดว่ามันคุ้มค่า เมื่อก่อนฉันคิดว่าฉันตายแล้ว มีชีวิตอยู่ดีกว่าสิ่งอื่นใด”
เขามองเธอยิ้ม ใจฉันรู้สึกขมขื่น
ใช่ ตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ มันก็ดีกว่าสิ่งอื่นใด!
แต่ทำไมเธอต้องทนทุกข์ทรมานทุกอย่าง? ทำไมอาการบาดเจ็บเหล่านี้ถึงไม่ตกอยู่กับเขา?
“ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล!” กู่ ลี่เฉินพูดพร้อมกอดจงเค่อในแนวนอน