by “บางทีไอศกรีมนี้อาจธรรมดาเกินไป ดังนั้นมันคงจะแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นคุณกินมัน” เธอคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูด
กู่ ลี่เฉิน ค่อยๆ หมุนไอศกรีมในมือของเขาแล้วพูดว่า “บางทีคุณอาจคาดหวังในตัวฉันสูงเกินไป หากคุณลบภูมิหลังครอบครัวของฉันและรัศมีภายนอกออกไป ฉันก็เป็นคนธรรมดาที่สามารถกินสิ่งที่คนธรรมดากินได้ จะชอบ ของที่คนธรรมดาชอบ”
เมื่อเขาพูดอย่างนี้ก็มีความรู้สึกเหงาในดวงตาของเขา “ฉันยังจำได้ว่าตอนที่ฉันมาที่สวนสนุกแห่งนี้ครั้งแรกฉันแอบออกไปคนเดียว เมื่อฉันมาที่นี่ ฉันได้เห็นเพื่อนสองสามคน เพื่อนร่วมชั้นของฉัน แต่พวกเขาเห็นฉัน แต่พวกเขาไม่ได้เล่นกับฉัน แต่เล่นคนเดียว”
“คุณไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมชั้นของคุณเหรอ?” เธอเดา
“ตอนนั้นยกเว้นคนที่บูชาฉันในวงกลมเดียวกันกับฉัน นักเรียนคนอื่น ๆ ในโรงเรียนไม่กล้าเข้ามาหาฉันจริงๆ ครั้งหนึ่งเพราะฉันเล่นกับเพื่อนร่วมชั้นเขาบังเอิญชนฉันและข่วนเขา แขนมีปัญหานิดหน่อย แต่วันรุ่งขึ้นเขาก็ย้ายไปโรงเรียนอื่น” กู่ลี่เฉินกล่าว
จงเค่อเค่อเงียบไป
“ตลกมั้ยล่ะ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอาการบาดเจ็บเล็กๆ น้อยๆ ของฉันจะทำให้เพื่อนร่วมชั้นต้องย้ายไปเรียนที่อื่น หลังจากนั้นเพื่อนร่วมชั้นหลายคนก็ไม่กล้าเล่นกับฉัน ค่อยๆ คุ้นเคย ถึงแล้ว” กู่ ลี่เฉิน กล่าว
ความรู้สึกโศกเศร้าแพร่กระจายอยู่ในใจของ Zhong Keke
ฉันรู้สึกเสียใจกับเขาตอนที่เขายังเด็กมาก!
จากความรู้สึกเดิมของเธอ เธอมักจะรู้สึกเสมอว่าคนรวยอย่างเขาควรมีทุกสิ่งที่เขาต้องการในวัยเด็ก จะมีคนนับไม่ถ้วนที่อยู่รอบตัวเขาเพื่อประจบประแจงเขา ดังนั้นจะไม่มีความเหงา
แต่ตอนนี้เธอค้นพบว่าบางสิ่งแตกต่างไปจากที่เธอจินตนาการไว้มาก
“ต่อมาผมเห็นเขากินไอศกรีมแบบนี้ ผมก็อยากกินเหมือนกัน เลยซื้อมา ไม่รู้ว่าทำไมแต่รู้สึกอร่อยมาก”
“อะไรต่อไป? คุณเล่นคนเดียวในสนามเด็กเล่นเหรอ? ครอบครัวของคุณไม่ได้มาหาคุณเหรอ?” จงเค่อเค่อถาม
“แน่นอนว่าพวกเขากำลังมองหามัน พวกเขาเกือบจะคว่ำ Shencheng หลังจากที่พวกเขาพบฉัน พ่อแม่ของฉันก็รู้ว่าฉันแอบมาที่นี่เพื่อเล่นคนเดียว ดังนั้นไม่กี่วันต่อมาพวกเขาก็พาฉันมาที่นี่เพื่อเล่นอีกครั้ง”
“มันไม่ดีเหรอ?”
“มันดีมากเหรอ?” เขาหัวเราะเยาะ “ใช่ บางทีในความเห็นของพวกเขา มันดีมาก พวกเขามักจะสนใจฉันเสมอ ดังนั้นในเวลานั้นพวกเขาจึงยึดครองทั้งสถานที่ ในวันนั้น นอกเหนือจากพนักงานแล้ว และนอกเหนือจากครอบครัว คนรับใช้ และบอดี้การ์ดของฉันแล้ว ก็ไม่มีนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ เลย พูดตรงๆ นะ ฉันเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้น!”
“…” จงเค่อเค่อตะลึง เขาไม่เคยคาดหวังว่าพ่อแม่ของเขาจะจองสนามเด็กเล่นทั้งหมดให้เขาเล่นคนเดียว
“วันนั้นผมเล่นครบเครื่องที่นี่แล้วกินไอติมอีก แต่กินครั้งที่สองกลับพบว่ามันไม่อร่อยเลยตั้งแต่นั้นมาผมไม่เคยไปสวนสนุกแห่งนี้อีกเลย”
Zhong Keke มองไปที่ชายตรงหน้าเขาเคยเป็นเด็กโดดเดี่ยวที่โหยหาเพื่อนฝูง
แต่…เรื่องง่ายๆ สำหรับคนธรรมดาแบบนี้ กลับกลายเป็นเรื่องยากมากสำหรับคนอย่างเขา
“ตอนนั้นฉันบอกตัวเองว่าถ้าฉันมาที่นี่เป็นครั้งที่สามฉันจะไม่มาคนเดียวแน่นอน” เขาพูดสายตาของเขาจ้องมองไปที่เธอ
เธอรู้สึกราวกับว่ามีบางอย่างกระทบใจเธออย่างแรง ดังนั้น… นี่เป็นครั้งที่สามของเขาที่นี่หรือเปล่า?
เมื่อเทียบกับการที่เธออยู่ที่นี่ ซึ่งเป็นความทรงจำที่ดีทั้งหมด ความทรงจำของเขาดูไม่ดีนัก
กู่ลี่เฉินกินไอศกรีมในมือของเขาเสร็จทีละคำ และสายตาของเขาก็จ้องไปที่เธอ “คิคิ ถ้าเรามีลูกจริงๆ ในอนาคต เราจะพาเขามาที่นี่ด้วยกันในอนาคตได้ไหม เช่นเดียวกับพ่อแม่เหล่านี้ พาเขามา ฉันจะอุ้มลูก เข้าแถว รูดบัตรเพื่อซื้อตั๋วด้วยกัน และต่อสู้เพื่อที่นั่งด้วยกัน ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเป็นพ่อที่ดี”