by เมื่อเขาตื่นขึ้นมาเมื่อเช้านี้ แม้ว่าเขาจะจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนที่เขาเมา แต่ร่องรอยยุ่ง ๆ บนเตียงก็บอกเขาอย่างเงียบ ๆ ว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้น
และต่อมาเขาได้เรียนรู้จาก Chongwei ว่า Chongwei ขอให้ Zhong Keke มาที่วิลล่าของเขา
เดิมทีเขาวางแผนที่จะมาเพื่อยืนยันสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่ตอนนี้เมื่อเห็นยานี้ เขามั่นใจอย่างไม่ต้องสงสัย เกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเธอเมื่อคืนนี้
แต่เมื่อได้รับการยืนยันแล้ว เขาไม่รู้สึกเสียใจใด ๆ และรู้สึกมีความสุขเพียงเล็กน้อย
“จงเค่อเค่อ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้สีหน้าของคุณเป็นอย่างไร” กู่ ลี่เฉินพูดว่า “คุณต้องการซ่อนอะไรบางอย่าง คุณเข้าใจไหม”
เธอพูดไม่ออก
“เอาล่ะ ฉันคิดว่าเราควรจะคุยกันดีๆ อีกครั้ง” กู่ ลี่เฉินกล่าว
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกัน ฉันพูดไปแล้วในสิ่งที่ฉันจำเป็นต้องพูดในโรงพยาบาลในวันนั้น” เธอพูดโดยอยากจะถอยออกไปและรักษาระยะห่างระหว่างพวกเขา
แต่มือของเขาคว้าเอวของเธอก่อนแล้วหยุดการเคลื่อนไหวของเธอ
“เราไม่ควรพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เหรอ จงเค่อเคอ ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถใช้ประโยชน์จากฉันได้ แล้วจากไปอย่างสงบ” เขากล่าว
ใบหน้าของเธอแดงก่ำ ได้โปรด เธอคือคนที่ต้องทนทุกข์ทรมาน และเธอคือคนที่ต้องกินยาคุมเช้า!
“ฉันไม่ต้องการมัน!” เธอกล่าว
เขาหรี่ตาลงแล้วพูดว่า “ฉันเป็นคนริเริ่มใช่ไหม แล้วทำไมคุณไม่ปฏิเสธล่ะ เมื่อคืนฉันคงเมามากแล้ว คุณไม่มีโอกาสหลบหนีจริงๆ หรือ”
คำพูดของเขาชี้ไปที่จุดอันตรายถึงชีวิต
เธอสำลักไม่รู้จะตอบอย่างไรชั่วขณะหนึ่ง
“จงเค่อเค่อ คุณยังปล่อยฉันไปไม่ได้ใช่ไหม?” ใบหน้าของเขาอยู่ใกล้เธอ และใบหน้าที่ตื่นตระหนกของเธอก็สะท้อนอยู่ในรูม่านตาสีเข้มของเขา
หัวใจของ Zhong Keke สั่นไหว เขารู้ว่าคำพูดของเขาเป็นเพียงสิ่งล่อใจขั้นสูงสุด ทำให้เธอสั่นเทา
ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเลิกกันเพราะเธอไม่อยากเป็นคนที่ถูกทิ้งอีกครั้งเพราะเธอไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นอย่างไรหลังจากอิจฉาครั้งแล้วครั้งเล่า
การไม่มีความรักของเขากลับกลายเป็นเรื่องน่าอึดอัดมากกว่าที่เธอคิด
และเธอทนไม่ได้กับการขาดความรักนี้อีกต่อไป
เธอสบตาเขาแล้วพูดว่า “ถ้าฉันทนไม่ไหว ฉันก็จะไม่ซื้อยานี้”
ทันใดนั้นอากาศก็ดูหยุดนิ่ง และใบหน้าของเขาก็น่าเกลียดมาก!
–
Zhong Keke ถูกบังคับให้พาไปที่วิลล่าโดย Gu Lichen
“กู่ ลี่เฉิน คุณกำลังทำอะไร!” จงเค่อเค่อพยายามจะปล่อยมือของเธอออกจากข้อมือของเขา
“ถ้าคุณมีลูกจริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องของคุณคนเดียว ไม่ว่าคุณจะต้องการลูกคนนี้หรือไม่ก็ไม่ใช่การตัดสินใจของคุณเพียงลำพัง!” เขากล่าว
“ฉัน…ฉันมีสิทธิ์ที่จะมีลูก ฉันตัดสินใจได้ว่าจะมีลูกคนนี้หรือไม่!” เมื่อเธอพูดจบ เธอก็รู้สึกเจ็บข้อมือมากขึ้นเมื่อเขาจับมัน ราวกับว่ามันกำลังจะถึงมือเลย กระดูกทั้งหมดจะถูกบดขยี้
“จริงเหรอ?” เขาจ้องมองเธอ ความหงุดหงิดที่ไม่อาจควบคุมได้เติมเต็มร่างกายของเขา
ทุกคำพูดที่เธอพูดดูเหมือนจะบอกเป็นนัยว่าเธอแทบรอไม่ไหวที่จะแยกตัวออกจากเขาโดยสิ้นเชิง
“ถ้าอย่างนั้นมาดูกันว่าคุณจะตัดสินใจเองว่าจะไม่มีลูกคนนี้ได้ไหม!” เขาพูดอย่างเย็นชา